Na maanden van werken aan onze Cruiser Longboat Moonstone, een maand voorbereiding op de Smiscruise, de Droge Smiscruise en heel veel twijfel komen we maandagavond aan in Lauwersoog. Een deel van het gezelschap vinden we in Schierzicht voor een hapje vis en friet, waarna we toch echt de boten gezamenlijk te water gaan laten. Het geeft wat rust dat bij de anderen ook niet alles perfect gaat. Het is maar waar je je moed vandaan haalt.
Admiraal Chris vertrekt naar een ankerplek, de anderen zoeken een plekje in de haven.
Dinsdagochtend windkracht 6!
Nog wat laatste boodschappen en dan verwacht Chris ons op het meer. Maar….. het waait zo hard!
We lopen wat door de haven, hebben een babbel met onze Rear-Admiraal Harm. Hij stelt ons enigszins gerust. ‘Ga op de motor naar Chris, dat is maar 5 minuten varen en hij ligt in de luwte. Dan kun je verder kijken’.
Na nog een paar laatste klusjes en nogmaals een oproep van Chris gaan we los. We sluiten aan op een klein vlotje en Chris start met zijn inspectie. Elk overbodig lijntje wordt gevonden en wij verwijderen ze.
En dan toch echt het meer op.
Op fok en druil worden de lessen over manoeuvreren van de droge cruise in sneltreinvaart herhaald. Het duizelt ons, je ziet het, je voelt het, maar echt binnenkomen…. doet het niet.
Maar staand op het achterdek, met de riem door de wrikdol in mijn hand voel ik me geweldig. De boot lijkt te doen wat ik wil.
Terug in het vlotje slaat de onzekerheid weer toe. Vincent heeft grote twijfels. Hij heeft geen vertrouwen in zijn eigen zeilkunst. Ik roep Chris en Harm erbij voor beraad. Twijfels worden uitgesproken en doorgesproken, maar… het is niet bedoeld om over te halen, het is onze keus. Op de Moonstone moeten we nu wel echt een keus maken. We gaan!
Dan gaat het snel, om 5 uur door de sluis, aanleggen in de buitenhaven, eten en om 8 uur vertrekken!
De sluis is een ervaring op zich, we liggen langszij dus heel spannend is het voor ons niet. Achter ons is wat onrust rondom een zeiljacht wat ook nog mee wil, maar dat ontgaat ons vrijwel helemaal.
Vanaf half 8 zijn we bij de boten, helaas is het begonnen met licht regenen. En dan neemt de spanning toe. Een half uur wachten is lang, Vincent keert in zichzelf en mijn stressniveau is inmiddels ook zeer hoog. Nog wat laatste aanwijzingen en tips en dan toch echt los.
In de kom willen we de zeilen hijsen, maar met z’n allen tegelijk gaat dat niet. Kleine botsingen maken dat we toch zonder zeilen de haven verlaten. En buiten is het eerste wat we zien de ferry die op ons afkomt. Wij hebben op tijd de zeilen staan, maar even later volgt toch de toeter van de ferry voor de latere boten.
Het zicht is slecht, door de regen en toch al een lichte schemering zijn de voorliggende boten niet meer dan donkere vlekken aan de horizon. Daar moeten we achteraan. Nu de zeilen staan, we hebben een ruime wind, komt mijn zelfvertrouwen terug. Dit kan ik!
Het vraagt wel al mijn aandacht, geconcentreerd scan ik omgeving, zeilstanden en koers. En dan.. komt Chris terugzeilen, wat is dat? We moesten immers hem volgen en op deze grote watervlakte herken ik weinig. Hij schreeuwt ons nog even toe dat we de andere voorliggers moeten volgen. De stress neemt toe naarmate het zicht minder wordt. En de kou neemt ook toe. We zijn niet goed genoeg gekleed, maar echt aandacht hebben we er niet voor. Waar gaan we heen, hoe lang nog?
Als de stress hoog wordt, komt Cruiser Longboat Leentje naast ons zeilen. Hans spreekt ons bemoedigend toe. Dat geeft afleiding van de stress en stelt ons gerust. Hij wijst ons op de eerste boten die voor anker gaan. Niet veel later liggen wij ook achter ons anker. Spannend, zo’n eerste keer ankeren.
Vrij snel liggen alle bootjes om ons heen. Chris komt sturend op de riem met fok en druil even naast ons liggen. Even polsen hoe onze eerste tocht is geweest. We kunnen weer lachen. Chris laveert zo tussen de boten door, babbelt her en der even en gaat weer door. Het is jaloersmakend, het gemak waarmee hij zich tussen ons door beweegt.
Tijd om te slapen! Maar de wind is aangetrokken tot windkracht 6. Liggend in ons kajuitje, op onze nieuwe matrassen, Vincent door het luik naar buiten stekend omdat de kajuit te kort is voor zijn lange lijf, zijn we bang. De boot gaat zo enorm te keer, gaat het anker het houden?
Slapen lukt voor geen kant. Omdat twee mensen in angst te veel is, houd ik me groter dan ik me voel. Na uren rollen en woelen hoor ik naast me ineens gezang: ‘The things you do for love’.
Langzaam wordt het iets rustiger buiten en rond een uur of drie liggen we droog. Wat een bijzondere ervaring.
De boot zakt scheef, uiteraard, dat wisten we. Soort van rechtleggen, druil oprollen en dan toch eindelijk een paar uurtjes slaap.
Omdat 10 uur vertrekken op de planning staat, kruipen we om 8 uur naar buiten. Ontbijten en eten opduiken voor de rest van de dag. Eten ligt in de bunks die straks niet meer goed bereikbaar zijn. Er komt een berichtje binnen van Chris. Vertrek wordt 11 uur. Een uur om weer stress op te bouwen. De wind is weer pittig, en hoe vaar je weg uit de groep. Weer staan we te trillen op de benen. We hebben de keus, alleen terug naar Lauwersoog of met de groep mee.
Omdat we niet alleen terug durven is de keus snel gemaakt. We gaan door. Hoewel het afvaren wat rommelig gaat, ervaren we een half uurtje later weer euforie. We zeilen, dat gaat goed. We kruisen op achter de anderen aan. Geen gevoel van afstanden en locatie. Wel heel veel buiswater, een douche is er niets bij. Zowel in de kuip als in de kajuit staat veel water. Af en toe zetten we de elektrische pompjes aan, maar het blijft veel water binnen. Het laatste stuk moet weer op de riem. Het gaat, maar niet van harte.
Daar waar de bootjes voor ons voor anker gaan, ligt ook een groot zeiljacht. Omdat we de boot niet goed genoeg onder controle hebben en ik echt niet tegen het zeiljacht wil eindigen starten we toch even de motor. Oefenen is leuk, maar wel graag zonder andere boten om ons heen.
Eenmaal achter het anker ben ik helemaal leeg. Het zeilen heeft veel gevraagd. Als het water wegtrekt blijken we tussen de mosselbanken te liggen. Buiten de boot is het flink modderig.
Eerste palaver, fijn om de anderen even te zien. Ervaringen uit te wisselen en de plannen voor morgen te horen.
Als we onder de kussens kijken, is er een onaangename verrassing voor ons. De bunks die vanmorgen nog droog waren staan tot aan de deksels onder water. Al ons eten is ondergedompeld in zout water.
Bunk voor bunk halen we leeg, voedsel wordt gesplitst in ‘nog bruikbaar’ en ‘als verloren beschouwen’. Helaas was de kaas niet bestand tegen het water, evenals de krentenbollen en nog zo wat.
We halen een emmer of 5 water uit de bunks. Even besproken met Chris en een mailtje naar Drascombe Nederland. Conclusie, meer pompen onderweg en hopen dat het dan beter gaat.
Deze nacht is een stuk beter. De wind is minder en wij hebben meer vertrouwen. Vermoeidheid helpt ook mee. We slapen!
Donderdagochtend weer fikse wind. 5 Beaufort is de voorspelling. Op fok en druil, zo scherp mogelijk richting de Piet Scheve plaat. Eenmaal zeilend keert de euforie snel terug. Dit kunnen we, dit is leuk!
We zien voor het eerst zeehonden, heerlijk zo’n nieuwsgierig koppie boven water. We gaan het nog leuk vinden hier!
We hebben weer veel buiswater maar pompen regelmatig af, zodat we geen zichtbaar water in kuip en kajuit hebben. Langzaam zakken we wel af naar de achtersten van de groep. Omdat het laatste stuk behoorlijk scherp aan de wind is, geeft Harm aan dat we twee keuzes hebben, zeil erbij of de motor bijzetten. Omdat de wind nog steeds echt pittig is, kiezen we voor de tweede optie. Met de motor erbij lopen we weer flink in op de groep. Als we vrijwel vooraan zijn, zetten we de motor weer af.
Het laatste stuk de plaat op doen we weer alleen op zeil. Wederom gaan we voor ons gevoel voor anker midden op zee.
Palaver via Whatsapp. De planning is vanavond nog door de geultjes tussen de platen door. Helaas zet de harde wind (7) een streep door dit plan. Het wordt verschoven naar de ochtend.
De volgende nacht is echt hel. Door de enorme wind en golfslag is de boot nog veel onrustiger dan de eerste nacht. We rollen door ons bed, de boot klapt op de golven. Slapen zit er niet in zo. Groot verschil met de eerste nacht is dat we nu vertrouwen hebben. We zijn rustig en wachten af tot het rustig wordt. Dat duurt lang maar gebeurt dan toch. Het wordt een kort nachtje want we gaan vroeg op pad. Het tochtje bij laag water staat nog steeds op de planning.
We vertrekken deinzend voor een half uur. Hoewel de ferry al voorbij was, kwamen we bij de vaargeul de sneldienst tegen. Dat was best even pittig en spannend. Wat is dat ding snel. We kozen ervoor om de fok bij te zetten, maar waarschijnlijk was het beter geweest als we niets hadden gedaan. Op korte afstand zagen we de fastferry passeren. Fok weer weg en verder deinzen.
Bij de volgende vaargeul de fok voor een kwart gezet, druil weg en de geul volgen. Helaas waren er vrijwel geen platen zichtbaar. Wel heel bijzonder om met zo weinig zeil nog flink tempo te kunnen maken. Dan de plaat op richting het Oerd. Met fok en sturen op de riem was dat weer hard werken. Het was zwaar om de boot op koers te houden. De lessen van de droge cruise kwamen weer langs en mijn enige parameter was voor mijn gevoel onze positie in de boot. Dus ‘Vincent, ga eens wat meer naar binnen’, ja dat werkt. ‘Terug, nu wat naar buiten’. Zo laat ik Vincent alle hoeken van de boot zien, maar… we blijven op koers. We naderen Ameland! Ik voel me trots, we kunnen dit!
Nog even spannend om voor anker te gaan maar ook dat gaat goed. Vlak voor de kust liggen we stil. Maar we kunnen niet aan wal. Hoog water moet nog komen en gaan. Het zal nog uren duren voor we aan wal kunnen. Vanaf het Oerd worden we door vele toeristen bekeken!
Na uren wachten zie ik Chris van boord gaan. Met een zakje afval in de hand wandelt hij snel weg. Omdat ik graag ons verzopen voedsel wil dumpen stap ik enthousiast over boord. Helaas is klei ook hier volop vertegenwoordigd. Na een stap of drie zitten mijn laarzen vastgezogen en beland ik niet al te elegant in het water! In het volle zicht van alle andere Drascombers. Terug naar de Moonstone en wachten op nog lager water. Een half uurtje later heeft Vincent, gewapend met de pikhaak, alsnog het afval weggebracht.
Na het palaver heerlijk gewandeld op Ameland! Eindelijk even aan land. Heerlijk.
Wakker worden bij laag water, heerlijk op het dek genoten van het uitzicht. Achter me steeds meer rumoer, wat wordt er hard gesproken. Ergens klopt er iets niet. Als ik me omdraai zie ik een grote groep wadlopers op ons afkomen. In de verte zijn nog meerdere groepen waar te nemen, die ook nog allemaal bij ons aan wal gaan.
We vertrekken met een licht windje en veel zon weer richting Engelsmansplaat. Relaxed zeilen zo, bijna saai.
Het lukt om voor een uurtje met alle bootjes bij elkaar in een vlotje te liggen. Daarna uit elkaar om droog te vallen. Nog een heerlijke wandeling kunnen maken naar vogelwachtershuisje De Kalkman. Daar leuk ontvangen door de wadwachters, interessant en leerzaam.
Door alle belevenissen zo vermoeid dat we vroeg de kajuit in trokken. We lagen toen nog droog. Als we de volgende ochtend weer wakker worden liggen we weer droog. Echter in een volledig andere positionering. De boot die voor ons lag, ligt nu naast ons. Wij zijn meer dan 90 graden gedraaid. Vannacht rond 3 uur is Cruiser Longboat Ofa Atu weer aangesloten. Ze hadden een vervangende motor gehaald in Lauwersoog en het net niet gehaald om de vorige dag weer aan te sluiten. Ze wilden toch even gedag zeggen! Ze gaan vandaag richting Terschelling.
Afvaren op de riem gaat helaas niet helemaal vlekkeloos, we nemen even de ankerlijn van Ofa Atu mee, maar met wat tips van schipper Steven komen we er verder ongeschonden voorbij. Na de plaat kunnen we voor de wind op de fok terug naar Lauwersoog. Met de stroom en flinke wind halen we behoorlijke snelheid. Bij de sluis nog even flink stressen, maar dan bereiken we toch echt weer Lauwersoog, waar dit geweldige avontuur begon en nu eindigt.
Veel dank voor Chris en Harm die ons hier doorheen geloodst hebben. En voor alle andere deelnemers door wie wij ons gedragen hebben gevoeld.
Van ´waar zijn we aan begonnen?´ naar ´volgend jaar weer!´.
Nathalie de Jonge
Cruiser Longboat Moonstone