Lanterfant 2.0 Paasweekend, rondje Ameland
“Na drie dagen was ik zo rustig, dat het een gebeurtenis was toen een tjiftjaf even op de boot kwam zitten.”
Met Pasen heb ik eindelijk weer eens perfect gepierewaaid, en wellicht is het goed elkaar van dit soort tochtjes deelgenoot te maken.
Tot mijn verbazing kwam ik namelijk niemand van jullie tegen. Bovendien heb ik met een jaartje Wad’npret nog zo weinig ervaring dat sommigen er wellicht om kunnen lachen en anderen juist prettig kunnen leren van mijn fouten. Het een zowel als het ander zij je dus gegund.
Vrijdag net een beetje later dan gehoopt uit Lauwersoog op de eb vertrokken met ruime wind en met het idee om helemaal naar het Weststrand van Ameland te gaan. Dat had misschien gekund, maar bij het Friese zeegat liep de eb een beetje tegen en viel de wind weg. En dat was geen ideale plek om de nacht door te brengen. De les van de dag: bedenk tussenliggende bestemmingen, zoals in de luwte van het Rif.
‘s Morgens op het opkomende tij alsnog richting Nes en door naar het Zeegat van Ameland. Voor het strand de zeilen gestreken, zwaard en roer omhoog en met een stevige stroom richting zee de boot tegen de Oost 3 naar het strand geroeid. Daar is het heel aardig om de reacties van anderen te observeren. Zelf zat ik met een boek en wat te drinken in de duinen. Sommige mensen tillen hun kinderen op, en wat zouden ze die kinderen dan vertellen over zo’n bootje? Sommige mensen maken complete filmopnames rondom een keurig gestrande Drascombe. Later sprak een man me aan met: “Dat is nou vakantie!” Hij suggereerde dat hij het goed voor elkaar had met zijn camper en een vrouw met een paard. Maar hij verhulde ook nauwelijks dat hij het avontuur in zijn leven miste. Hij leek ons te benijden. Zijn er eigenlijk ook zelfstandig Drascombe varende vrouwen? En zo ja, waar kan je die leren kennen?
Zondag ging om 6.00u de wekker: op het laatste van de eb naar buiten en dan met de vloed mee laveren over de Noordzee.
De Noordzee vind ik spannend leeg en weids, zelfs met golven van 25 cm zoals nu: de lange slag de Noordzee op mocht daadwerkelijk zo heten.
Er is wel voldoende rust: in het Zeegat had ik nog een speedboot gezien, verder het hele stuk niemand.
Rond de kentering bij de oostpunt van Ameland zeilde de boot aan de wind soepel het strand op. Het voelde heel goed dat dat lukte. Les van de dag: strand de boot niet precies met hoogwater. Waarom ik dat dan deed? Vermoedelijk een combinatie van onvoldoende ervaring en ook dat ik eerder altijd met het afgaande tij op de plek van bestemming aankwam.
Het is magnifiek om zo een natuurreservaat in te zeilen en daar een middag en een nacht te zijn. De mensen die naar me zwaaiden vanuit de Strandexpress waren misschien ook gelukkig, ik vond het de perfecte plek om verder uit te rusten. De duinen, de kwelder, de sterren: een aanrader. Midden in de nacht moest de boot dus wat verder naar zee geroeid, maar verder bleek het ook een plek om goed te slapen.
Maandag riep de plicht me terug: om wat ondieptes heen met een ruime boog naar het Westgat. Afgevinkt: er kwam een vogeltje op de boot zitten, het voelde als een echte zeezeilervaring. Een bruinvis had ik vorig jaar al een keer gezien, op tuimelaars dichtbij de boot hoop ik nog.
Het huisje en het baken op Engelsmanplaat passeren aan stuurboord. Met Schiermonnikoog bezeild voelde het als bijna thuis.
Het laatste stukje naar de trailerhelling bij het Nieuwe Robbengat was tegen de ZZO 5 nog een hele toer. Les van de dag: roeien tegen meer dan 4 Bft lukt niet, volgende keer dus daarmee rekening houden.
Steeds zeilen bij daglicht met stroom mee gaf een overzichtelijk reisschema en, uiteraard, alle gelegenheid om uitgebreid te lanterfanten.
Erwin van Doeselaar
Lanterfant 2.0