Eind januari 2022 vernam ik via nkde.nl dat de bijna legendarische Drascombe-vaarder Peter Knape was overleden. Het bericht ging vergezeld van een prachtig artikel van de hand van Doug Elliott dat Small Boats Magazine, het web-based zusje van het Amerikaanse Wooden Boat mei 2018 publiceerde.
Het artikel over Peters epische reis met Legolas van 1979 tot 1988 – roeiend en zeilend van Arnhem naar Cyprus en weer terug – raakte mij, evenals de prachtige foto’s. Dat was een avontuur in de ware zin van het woord, respect voor de schipper en zijn maat, de bouwers en voor Legolas! Het naschrift bij het artikel liet mij sindsdien niet meer los:
‘….life changes left Legolas sitting on a trailer in a covered barn since then. She is not being sailed, but she has not been forgotten.’
Het bracht mij tot de conclusie dat dit markante scheepje, terugrekenend nu al zo’n dertig jaar opgelegd ergens in een schuur, eigenlijk een onderdeel van de Kring zou moeten zijn. Zodoende besloot ik een zoektocht te beginnen, want waar wás ze?
De eerste actie was contact opnemen met Michel Maartens, die met dezelfde gedachte bleek te spelen. Hij is daadwerkelijk gaan rondbellen. Onze queeste begon met als aanknopingspunt de namen van de mensen die Legolas ooit van Peter Knape hadden overgenomen, die stonden namelijk in het artikel van Elliot: Johannes Jonckers Nieboer (schipper) en Roos Goverde (nu eigenaresse). Na wat internet-speurwerk kwamen we al snel achter een vast werk-telefoonnummer van Roos. Op dit nummer werd echter steeds maar niet opgenomen, hoe vaak Michel ook belde. Weken verstreken, onze zoektocht leek op een dood spoor beland. Tot het opeens toch raak was bij Michels allerlaatste poging! Wat bleek? Na maanden thuis werken vanwege Corona was daar toevallig weer iemand op kantoor. Degene die opnam bleek de opvolger van Roos te zijn, want zijzelf was inmiddels al twee jaar met pensioen. Gelukkig wilde hij ons met alle plezier helpen: hij stuurde onze vraag door naar weer een andere oud-collega en die wist uiteindelijk Roos te pakken te krijgen.
Eind februari nam Roos zélf contact met ons op. We voerden een geanimeerd gesprek want Roos was niet alleen verrast maar ook verblijd met de hernieuwde belangstelling voor Legolas. Echter, het bekijken van het scheepje bleek niet 1-2-3 te regelen. Want ze stond inmiddels inderdaad ruim dertig jaar ingepakt en ingebouwd, dus presentabel maken zou wel wat voeten in de aarde hebben. Kortom, Roos en Johannes hadden enige weken nodig om Legolas tevoorschijn te halen, uit te pakken en een wasbeurt te geven. Plus al haar losse toebehoren weer bij elkaar te brengen (afhankelijk van het materiaal was dat op wel tien verschillende plekken, van zolder tot kelder en schuur, bewaard). Michel en ik werden op de hoogte gehouden van de voortgang. Gaandeweg steeg onze spanning door de berichten die we ontvingen, zoals “…haar staat blijkt veel beter dan gedacht/gevreesd…”.
En toen was het zover: op zo’n zonnige juni ochtend reden we naar een landelijke boerderij onder de rook van Bunnik.
Daar is ze dan! Legolas staat buiten te pronken, met vlag en al aan het kleine mastje; wat een beauty, wat een prachtig schip en wat een lijnen! Het degelijke vakmanschap van de bouwers John Elliott Boatbuilder straalt nog altijd van haar af, met zoveel liefde en zorg gebouwd. Uit alles blijkt dat over de indeling goed is nagedacht; Legolas is ontworpen met het doel langdurig en zelfvoorzienend, comfortabel aan boord te kunnen verblijven. Dat kan mede door de kombuisvoorzieningen, ingebouwde watertank, gootsteen en de vele zeevaste vakjes en kastjes, zowel in de kajuit als in het achteronder. Alles straalt kracht uit, voor zover je daar bij een dame over mag spreken; een prachtige combinatie van degelijkheid, effectiviteit en schoonheid. De tuigage blijkt uitgebreid, met een zeilgarderobe gericht op het weer dat je op de Middellandse Zee normaliter treft.
Roos en Johannes zullen Legolas niet opnieuw in de vaart brengen. Tijdens ons bezoek bleek dat ze al langere tijd, maar nu getriggerd door ons initiatief, een nieuwe eigenaar zoeken die Legolas een derde leven wil geven. Met enige toewijding en affiniteit met houtbouw zou Legolas daadwerkelijk weer een markant onderdeel van de Kring kunnen worden. Haar staat is ondanks haar leeftijd erg goed; al het houtwerk is droog, hard en geheel gaaf. Alleen dient ze opnieuw geconserveerd te worden.
Indien je zin hebt in een uniek schip met historie kunnen wij je met Roos in contact brengen. Zij staat open voor verkoop van Legolas aan een nieuwe eigenaar die haar kwaliteiten en mogelijkheden recht wil doen. Douglas Elliott die samen met zijn broer John Legolas bouwde, is nog steeds een enthousiaste houten boten liefhebber en zal je altijd met raad en (op afstand) daad ter zijde willen staan.
Neem contact op met Drascombe Nederland en wie weet neemt je leven net zo’n wending als toen Peter Knape met zijn motor voor het eerst bij John Elliott Boatbuilder in Yealmbridge de werf op reed!
(https://smallboatsmonthly.com/article/legolas/)
Sytse Terpstra – Longboat Brave,
Michel Maartens, Coaster JUNO
info@drascombe.nl, 035 683 05 15 en 06 26 02 49 09
