Hemelvaart stond dit jaar in het teken van behoorlijk wat wind. Een Scandinavisch lagedrukgebied had zijn timing zorgvuldig afgestemd op de tochtplannen van de NKDE. Het zorgde alle dagen van de Smiscruise voor zuidwesten- tot noordwestenwind van 5 – 6 Bft, met uitschieters naar ver in de 7. Hoewel dat de pret op geen enkel moment kon drukken, maakte het uiteraard wel dat de tochtmogelijkheden iets beperkter waren. Temeer omdat er ook wat beginnende wadvaarders in het gezelschap waren, zoals ondergetekende.
Uiteraard waren wij tot in de puntjes voorbereid in Lauwersoog verschenen. Wij hadden een ‘Droge Smiscruise’ achter de rug, een dag theorie-instructie van Capt. Chris. Wij hadden boten en uitrusting op orde. Van ankerketting, zeekaart en lifeline tot en met blubberlaarzen, alles was aan boord en wij waren er klaar voor. Dachten we. Maar dit soort wind maakt het toch anders… Gelukkig is dankzij een voortvarende tochtplanning door de Admiral en Rear Admiral (Capt. Chris en Harm) uiteindelijk toch een mooie window gevonden om uit te varen op het wad.
Dinsdagavond al lag een groepje Coasters en Cruisers te dobberen in en vóór jachthaven Noordergat. De bemanningen verheugden zich op de tocht en het treffen op woensdagochtend. Helaas bleek de windverwachting om negen uur die woensdag zo, dat uitvaren naar buiten er die dag niet inzat. De dag werd dus op het Lauwersmeer doorgebracht.
Voor de newbies was er instructie en stevig oefenen met het varen en overstag gaan op de riem, het ankeren in een groep en andere manoeuvres die op het wad van belang zijn. Het bleek allemaal wat ingewikkelder en inspannender dan het er uitziet wanneer Capt. Chris het voordoet en er is die dag stevig gezweet in de zeilpakken. Ontspannen werd er die middag tijdens een erg gezellige vlotborrel, die deels in de regen plaatsvond zodat het snel knus werd onder de buiskappen.
Ook voor uitvaren rond hoogwater donderdagochtend waren de windverwachtingen helaas nog te ongunstig. Donderdag was er dus weer alle tijd voor zeilen en oefenen met de riem op het Nieuwe Robbengat en voor kletsen op het vlot. Een palaver rond het middaguur bracht echter verandering. De actuele verwachtingen waren dat de wind rond hoogwater die avond iets zou afvlakken. Een tocht naar Schiermonnikoog zou dan een optie zijn.
Rond 3 uur op donderdag gingen we door de sluis en meerden af in de buitenhaven voor een laatste ‘visje’ bij Sterkenburg en een definitieve beslissing.
Zo was het dat een vloot Drascombes uiteindelijk rond kwart over zeven, anderhalf uur voor hoogwater, onder fok en druil in noordwestelijke richting Lauwersoog uitvoer met een zuidwestelijke wind van 5 tot 6 Bft en de laatste vloedstroom tegen. De Admiraal leidde zoals een admiraal dat doet, met fier wapperende wimpel en af en toe bijliggend om te wachten op de vloot. De veerboot en wat andere grote jongens doemden pas vrij laat (in de verte) op. Ongelooflijk hoe regenbuien het zicht kunnen verminderen. Met in de geul soms wat golven en op een aandewindse koers werden ook de waterscheppende kwaliteiten van de Cruiser bewezen.
Binnen anderhalf uur was het alweer gebeurd en lag de vloot vast voor anker op de Siegewal. Spoedig voegden zich drie Drascombes van de ‘Stevig Doorvaren’-groep bij ons. Zij hadden de vorige nacht ten oosten van de jachthaven gelegen. Door de hoogte van de plaat waarop wij lagen, duurde het niet langer dan twee uur voordat we droogvielen. Dat gold niet voor de Gig Pittarak die door zijn grotere diepgang wat lager moest liggen. Een absoluut magnifieke avond onder het schijnsel van de Noordertoren van Schiermonnikoog!
Vrijdagochtend met hoogwater werden de boten door een aantal vrijwilligers in onderbroeken bij elkaar in een vlot gebracht.
De rest van de dag verliep zeer winderig maar zonnig met alle tijd voor wandelingen en zelfs een cappuccino bij Hotel Van der Werff. Hoogtepunt was natuurlijk het heerlijke pannenkoekenmaal uit de kombuis van Chris en Joppe. Het wad maakt hongerig, dat staat vast.
Het plan voor de zaterdag werd na rijp beraad als volgt vastgesteld. Om negen uur ankerop om in zuidwestelijke richting via de Zoutkamperlaag zo hoog mogelijk onder Engelsmanplaat te komen en vandaar op te kruisen tot de plaat. Dan in principe zondagochtend voor de wind terug naar Lauwersoog. We lieten de boten die vrijdagavond vast een stukje afzakken naar iets dieper water om de volgende ochtend zeker weg te kunnen komen.
Zaterdagochtend bleek de wind echter harder door te staan en besloten werd om in plaats van naar de Engelsmanplaat meteen terug te varen naar Lauwersoog. Dat werd een mooie snelle tocht met bakstagwind 6 Bft onder alleen fok en wat vloedstroom mee, zodat we rond half elf weer door de sluis en op het Lauwersmeer waren. Daar belandden we in de volledige luwte van het eilandje vóór de sluis met ons vlot in een totaal andere wereld: windstil, zon, warm, zwemmen. We hadden weinig haast en zeilden pas in de loop van de middag het Lauwersmeer af om een overnachtingsplaats te vinden rond de Zuidelijke Ballastplaat. Daar konden we op een mooi plekje de laatste borrelvoorraden opmaken waarna het ieder voor zich ankeren en slapen was.
Zondag, de laatste dag, had nog wat mooi zeilwerk in petto. Om in Noordergat te komen moest er over het meer opgekruist worden tegen de noordwestelijke wind, wat mede dankzij de golfslag nog zo’n 2 uur kostte. Rond kwart over twaalf lagen de eerste boten al weer op de trailer. Het einde van een prachtige tocht en een geweldige ervaring!
Alexander van Sonsbeeck
Cruiser Longboat Kanarie