Begin november 2021. Tijd om Seanymph uit het water te halen en een paar maanden in haar winterstalling op de trailer te laten opdrogen. Maar bij Seanymph staat de letter T van Traileren ook wel eens voor ‘Trouble’. Er was bijvoorbeeld die keer dat in Dornumersiel (Ostfriesland) de trailer plus boot totaal ongecontroleerd de Duitse Waddenzee in dook. En die keer in ons eigen Den Helder toen Linda na het uit het water halen van de boot vroeg ‘Eh.. Heb jij een windje gelaten of zijn het de koppelingsplaten van onze Berlingo?’ (Ik had toen géén windje gelaten).
Onze vorige auto was een Fiat Panda. En met zijn kleine 875 cc 85 pk tweecilinder turbomotortje sleepte dat simpele Italiaantje zonder enige moeite de trailer plus boot de trailerhelling op. Het maximum koppel van 145 Nm werd namelijk al bereikt bij 1900 toeren. Een heerlijke kleine krachtpatser dus.
De opvolger van die Panda is voor ons geen SUV met fourwheeldrive, maar een suf Peugeootje met voorwieldrive. Dat klinkt bijna hetzelfde, maar is toch heel wat anders. De Peug heeft dan wel een cilinder méér (en ook fors meer cc’s) dan de Panda, maar perst daar slechts 82 pk uit en heeft een maximum koppel van maar 118 Nm bij 2750 toeren. Voor het omhoog sleuren van trailer + boot dus duidelijk de mindere. En je koppelingsplaten laten vervangen is een dure grap. Daarom had ik ‘Het Plan’ bedacht.
De uitgangspunten van ‘Het Plan’:
- Wees lief voor de koppelingsplaten. Laat de auto op het horizontale gedeelte van de trailerhelling staan. Gebruik een sleeplijn tussen de trailer en de auto. Op die manier hoeft de auto niet ook zijn eigen gewicht mee omhoog te slepen en dat scheelt een flinke slok op een borrel.
- Houdt de wielnaven en remtrommels van de trailer droog. Die zijn bij mijn trailer niet waterdicht en bevatten ijzeren veren en andere roestgevoelige onderdelen. Daar was ik op een pijnlijke manier achter gekomen na het eerdergenoemde Dornumersieler Drama.
De hoofdrolspeler in ‘Het Plan’ was mijn TiptoTwelve. Dat zegt u misschien niets, maar dat is een 12-strengs gevlochten polyprop van 20 mm doorsnee en een breeksterkte van zo’n 7500 kilogram. Het wordt gebruikt om o.a. viskotters en andere beroepsvaart mee af te meren. Ik had een stuk van die lijn gekocht en aan beide einden een oogsplits gemaakt (met die 12 gevlochten strengen een klusje voor een regenachtige dag). Zo had ik een mooi touwtje dat dienst kon doen als sleeplijn.
Op de dag dat de boot het water uit zou gaan had Linda een andere afspraak, maar ik had in mijn oneindige wijsheid besloten dat ik de hele operatie gemakkelijk in mijn eentje kon uitvoeren. Zo gezegd, zo gedaan. Eerst de auto met trailer naar de trailerhelling gebracht, toen lopend naar de KMJC en de boot omgevaren naar de helling bij Westoever. De motor uit de boot gehaald, het midzwaard helemaal omhoog vastgezet en het roer weggenomen en in de kuip gelegd. En toen dacht ik klaar te zijn om de boot op de trailer te lieren. Ik zette daarom, net zoals ik al die keren daarvoor óók gedaan had, de trailer met de auto in de voor mij vertrouwde positie op de helling. Dat wil zeggen: zodanig dat de banden van de trailer net het water raakten en de rest mooi droog bleef.
Ik vond dat ik wel lekker bezig was. Tot ik er achter kwam dat ik in mijn enthousiasme helemaal ‘Het Plan’ uit het oog was verloren. Want toen ik de boot op de trailer had gelierd, zag ik dat ik was vergeten om eerst de trailer van de auto los te koppelen, de auto naar boven -naar het horizontale gedeelte van de trailerhelling- te rijden en de sleeplijn aan te brengen. Potverdikkie, wat nu?
Ik zette de trailer op zijn handrem (slim), draaide het neuswiel naar beneden (óók slim) en lichtte de trailer van de trekhaak. En dat laatste was allesbehalve slim. Het samenspel van ‘auto in z’n één en op de handrem’ plus ‘trailer op de handrem’ was ruim voldoende om alles op zijn plaats te houden. Maar zodra de trailer los kwam van de trekhaak, kwam het hele gewicht van trailer plus boot op uitsluitend het aftandse handremmetje van de trailer. En dat ging natuurlijk mis. De trailer begon door zijn handrem heen te rollen en zakte onverbiddelijk het water in. Inclusief een verbijsterde Drascombe-eigenaar die het hele spul tevergeefs probeerde tegen te houden. Onder de waterlijn was de helling spekglad en binnen no-time gleed ik uit en lag ik ruggelings ondergedompeld in het koude november-water. Gelukkig had ik nog wel de tegenwoordigheid van geest om de trailer een duwtje dwarsuit te geven. Daardoor kwam de hele santenkraam min of meer dwars op de helling tot stilstand in plaats van rechtdoor de diepte in te rollen.
De boot rustte nu met de stuurboord-achterzijde nog net tegen de beschoeiing van de trailerhelling en van de trailer stak de steun voor de lier nog boven water. Daar kon ik mijn Tipto Twelve gelukkig nog aan vastmaken.
Seanymph plus trailer weggegleden. Hier is de Tipto Twelve al aan de trailer vastgemaakt.
Na mijn drijfnatte plunje te hebben verruild voor een overall (die ik gelukkig in de auto had liggen) kon ik alsnog de rest van ‘Het Plan’ uitvoeren. En inderdaad bleek dat het de auto nu veel minder moeite kostte om het spul tegen de helling op te trekken. Operatie dus toch nog geslaagd.
De volgende dag moest ik natuurlijk wel de remtrommels en de aslagers demonteren. De remtrommels werden gedroogd en schoongemaakt en de lagers bleken gelukkig nog dik in het zeewaterbestendige vet te zitten en niet onder het avontuur te hebben geleden.
Maar … de volgende keer wordt het traileren voor de zekerheid uitgevoerd onder de supervisie van een VP (Verstandig Persoon, i.c. de Schipperse).
En om toekomstige vergeetachtigheid vóór te zijn, heb ik ‘Het Plan’ nu vastgelegd in onderstaande checklijst met tekeningen. En als iemand daar nog een stommiteit in kan vinden, aarzel dan niet om mij daar vóór de volgende keer dat ik de boot uit het water ga halen op te wijzen!
UPDATE 06-03-2022: Waarschuwing m.b.t. het ‘kiepen’ van de trailer.
Na de eerste publicatie van dit artikel wees Joost Geerdink (Coaster Ravenaas) mij op een risico als de trailer niet aan de voorzijde vast zit op de trekhaak van de auto. De trekhaak van de auto fixeert de voorkant van trailer namelijk niet alleen in horizontale, maar ook in verticale richting. Het neuswiel van de trailer zorgt ervoor dat de voorkant van de trailer niet omlaag kan. Maar hij kan wel omhoog! Als de boeg van de boot op de trailer wordt gelierd, dan komt het gewicht van de boot te rusten op de achterzijde van de trailer. Dat kan er toe leiden dat de trailer ‘kiept’ en de voorzijde omhoog komt. Daar moet je dus wel op bedacht zijn.
Dit stappenplan heeft nadrukkelijk alleen betrekking op het UIT het water halen van de boot. Maar als je de trailer ook zou loskoppelen bij het IN het water laten, dan is er een extra risico. Als de boeg nog op de achterzijde van de trailer rust, zal dat de voorzijde van de trailer omhoog drukken. Maar zodra de boeg dan van de trailer af glijdt, komt de voorzijde van de trailer in één klap naar beneden. Dat kan gevaarlijk zijn. Dit ‘kiep-effect’ is extra belangrijk bij een trailer die niet is voorzien van een kantelmechanisme.
Joost, bedankt voor het meedenken!
Roel Smidt
Coaster Seanymph