Na een erg mooie en gezellige zomerbijeenkomst in Edam leek het mij heerlijk om ook eens met de Smisscruise mee te varen op het wad. Dus toen mijn vader vroeg of ik mee wilde gaan was het besluit snel genomen. Om een beetje te wennen aan de boot na een lange winter zijn we al op dinsdag naar Lauwersoog gereden en hebben daar wat rondgezeild en mooi overnacht in het oude Robbengat. Het slapen in de Uiver is trouwens wel een hele operatie. Allereerst de tent opzetten dan alle bagage naar de tent om binnen genoeg ruimte te krijgen, dan met plankjes, kussens en slaapzakken de bedden maken. Daarna slaapt het overigens prima! De volgende ochtend dan het gehele ritueel in omgekeerde volgorde.
Op woensdag zijn we nog naar het leuke Zoutkamp gevaren. We dachten dat we niet genoeg te eten hadden meegenomen en hebben daar nog het nodige ingeslagen. Achteraf bleken we veel te ruim te hebben ingekocht. Daarna terug gevaren naar de jachthaven Noordergat. Hier heb ik nog lekker gedoucht en kon mijn vader de envelop met het hellinggeld, geheel conform de instructie van de havenmeester, aan Chris, die de admiraal bleek te zijn, overhandigen. Op de haven was het inmiddels druk met boten die te water werden gelaten. Er bleken zelfs twee Smisscruises te vertrekken uit het Noordergat. Onze groep heet “stevig doorvaren” en de andere groep ging het in principe dus waarschijnlijk iets rustiger aan doen.
Na kennismaken en bijpraten in het Noordergat zijn we door de sluis gegaan naar de jachthaven aan de buitenkant. Hier bleken al een aantal boten te liggen. Het kennismaken en bijpraten ging dus weer vrolijk verder. Uiteindelijk was de groep compleet en konden wij nog net op tijd plaatsnemen op het terras van Sterkenburg om een visje te eten. Hier werd door admiraal Chris uitgelegd hoe zijn wimpel en toeter procedure precies werkt. Iedereen leek het te begrijpen?! Gelukkig had hij ook een Whatsapp groep gemaakt!
Ook werd het doel van de avondtocht besproken. Aangezien er niet veel (westen) wind was en de vloed ons naar het oosten zou duwen werd het doel de geul “Schildknoopen”. Na nog een kopje thee zijn we rond 8 uur de haven uitgevaren. In de Schildknoopen aangekomen zijn we voor anker gegaan en na een drankje gaan slapen.
De volgende ochtend lagen we droog op een zandplaat. Dit is werkelijk een prachtig gezicht en heel erg leuk om mee te maken. Ik had wel wat last van mijn zij want de boot was ’s nachts scheef gaan liggen. Dit bleek trouwens op te lossen door de boot recht te schommelen. Daarna uitgebreid eieren met spek gebakken en op de plaat gewandeld. Chris kwam langs om het doel van de dag te bespreken. Er was een rustige noordoosten wind voorspelt en het plan was om rond hoogwater te vertrekken en dan buitenom Ameland te varen.
Na een mooie tocht boven Ameland langs gevaren te zijn kwamen we rond 6 uur aan op een strandje aan de Westpunt van Ameland. Hier konden we wat eten maken om daarna weer te vertrekken richting het oosten maar nu onder Ameland langs. Uiteindelijk gingen we rond 10 uur voor anker aan de zuidkant van Ameland. Het was een prachtige maar wel wat lange tocht. Maar goed het is niet voor niks de “stevig doorvaren cruise”.
Vrijdagochtend kregen wij een goed whatsapp bericht van de admiraal: “Doel vandaag: Zuidkant Engelsmanplaat. Vlotje maken en pannenkoeken bakken. Bob, Joppe en ik gaan bakken voor de hele vloot”.
Vlotje bouwen 
Het vlotje is af
Na een mooie tocht met rustige westenwind kwamen we aan op de Engelsmanplaat. Hier werd het vlotje gebouwd. Het is dan de bedoeling dat alle boten naast elkaar worden vastgemaakt. Een aantal boten zet ook een anker. Dat naast elkaar komen kan op vele manieren met een Drascombe. Er werd gezeild, gewrikt, geboomd, geroeid en ook GELOPEN! Uiteindelijk hadden we een prachtig vlot en werd het pannenkoeken bakken opgestart. We hebben heerlijk en gezellig gegeten. Als toetje maakte Chris nog een pannenkoek met hagelslag en Rum. Absoluut een aanrader!
Ondertussen was het vlot drooggevallen en hebben we een mooie wandeling gemaakt over de Engelsmanplaat. Bij het vogelwachtershuisje hebben we de vogelwachters ontmoet. Ernst van de Riddle wilde graag weten of er ook drijfzand was op het wad. Volgens de vogelwachters was dit inderdaad op een paar uitzonderlijke plekken het geval. Het was sowieso een goed idee om altijd een stok mee te nemen om makkelijker uit het slik te komen. Gewapend met deze kennis maar zonder stok! hebben we nog geprobeerd om de andere groep drascombes, die in het Oude Smeriggat lag, te bereiken. Dit is helaas niet gelukt omdat het wel erg slikkig werd en wij toch wel onder de indruk waren van het verhaal van de vogelwachters!
Toen het water ’s avonds weer terug kwam hebben wij afscheid genomen van de groep en zijn we teruggevaren naar de buitenhaven van Lauwersoog. Een mooi slot (met veel zeevonk!) van een prachtige tocht.
Monique Vervoorn
Coaster Uiver