Hoe een zekere Drascombe eigenaar ook een koude november dag bijzonder maakt….

Vele Drascombe eigenaren bezoeken vroeg of laat wel eens de loods van Michel en companen aan de Ambachtsweg in Huizen (Drascombe Nederland). Zo ook ik afgelopen gure vrijdag om de Tintin af te leveren voor de montage van een buiskap en dektent. Daar trof ik een echtpaar dat zich aan het oriënteren was op de aankoop van een Drascombe. Bij afwezigheid van Michel en een drukke agenda van Dex, was het weer een vrolijke chaos. Met een prima mok werkplaats koffie kwam natuurlijk de onvermijdelijke conversaties over de betekenis van het hebben van een Drascombe. Of zij ook bekend waren met het werk van Hans Vandersmissen? Het bleek van niet. Altijd weer een goed verhaal om te vertellen. Dex nam dit op zich. De journalist/ zeiler die zonder motor zeewaarts trok en daar zo goed over kon verhalen. “Wacht eens eventjes” sprak de man van het stel na enig peinzen. Volgens mij heb ik hem wel gezien. Wat bleek: de heer in kwestie was jaren geleden, voor overleg met een collega, op de Verkeerscentrale Hoek van Holland. Op die dag, kwam er aan het einde van de dienst enig rumoer over de marifoon. Een kleine Drascombe met een man alleen was aan het ploeteren om uit de haven te geraken. De loodsen bleven hem volgen totdat het scheepje buitengaats was. De loods schijnt gemompeld te hebben: “het zal niet gebeuren dat hij onder onze dienst naar de bodem borrelt”. Nu is het maar de vraag of het daadwerkelijk HVds was of een andere waaghals zonder motor. Never let the truth get in the way of a good story (Mark Twain).  In ieder geval trok ik met een mooi beeld in mijn hoofd huiswaarts. De duisternis viel in, de tijd van sterke verhalen. Of het stel een Drascombe gaat kopen… we zullen zien.

Marc van Broekhuijsen