Winnaar NKDE Verhalenwedstrijd 2019-2021, deel 2, Nog een stresstest..

Woensdagavond 5 juni 2019

Aanloop Noordpolderzijl- niet voor navigatie doeleinden

Drie dagen later zijn we alweer terug in Lauwersoog voor een Pinkstercruise. Goed visje genuttigd als voorbereiding op de dag van morgen. Golfbreker zal ook aansluiten. Sterke vlootbezetting dus, met ruim vijftig jaar wadervaring plus die anderhalve week van mij. Volgens de mannen zijn alle ingrediënten aanwezig voor een succesvol bezoek aan het Mekka van Drascombevarenden: Noordpolderzijl. Stevige, aantrekkende westenwind, vroeg opkomende vloed en springtij…

Donderdag 6 juni 2019

Na een prachtige tocht aangekomen bij de lange, zeer kronkelige smalle geul naar Noordpolderzijl, bekruipt me toch weer een déjà vu gevoel. De betonning was ook al onbetrouwbaar gemeld door de Zeeverkeerspost. De prikken aan stuurboord à la, maar de plotseling opduikende panlatjes met oranje top brengen me van mijn à propos. Geultje van vier meter, boot twee meter dus één meter over aan elke kant, kan het niet geloven. 

Net als Golfbreker toch op de fok er in, motor bij. Een paar honderd meter voor de haven gebeurde toch weer het bijna onvermijdelijke. Zwaard niet ver genoeg naar beneden, een klap wind in de fok en JOOP schiet zo drie meter de geul uit. Zeilen weg, alle gewicht achterop, roer er weer helemaal uit, overboord, vol gas en duwen, wiebelen en trekken. Geen beweging meer in te krijgen. Code rood voorspeld voor zaterdag, lekker…

Geen beweging meer in te krijgen…

Overleg met de achterban die inmiddels in het haventje had vastgeknoopt. De KNRM moest unbedingt gebeld worden. JOOP moet daar weg, springtij was net geweest, voor de komende dagen werd er alleen maar minder water voorspeld and storm was coming!

Pinksterdrukte Noordpolderzijl

Laag water aanloop Noordpolderzijl

Telefonisch kontakt met Annie Jacoba Visser

Grasland Noordpolder

Met komend water te middernacht ploegde de reddingboot Annie Jacoba Visser zich met horten en stoten, moeizaam een weg door het smalle geultje. Af en toe wachtend op meer water arriveerde ze te 0100 bij JOOP. De boot was vlot los en gleed zo het geultje weer in. In het licht van die enorme schijnwerpers en het geloei van de motoren een spectaculaire actie zo midden in de nacht. 

https://www.knrm.nl/nieuws/knrm-reddingstation-lauwersoog/nachtelijke-actie-voor-reddingstation-lauwersoog

Dankbaarheid en opluchting! Alsnog rond 0130 kunnen afmeren in Noordpolderzijl. Eerst nog even de boot uitbaggeren en na een dubbele whisky onder zeil. Goed begin van de Pinkstercruise!

Vrijdag 7 juni 2019

Toch nog vroeg op en even op de dijk gekeken, bizar landschap, wat een prachtige oneindigheid. ‘t Zielhoes was gelukkig open. Extra genoten van de ambiance en de prima koffie met appelgebak, want een volgende keer zal nog wel even op zich laten wachten.

Wachtend op komend water

Besloten werd om naar het Groninger Wad te verkassen om daar de voor zaterdag voorspelde storm uit te rijden. Maar eerst nog even dat geultje uit. De oude heer Murphy had er nog geen genoeg van en besloot JOOP toch nog kort te frequenteren. Bij afvaart bleek mijn zwaard niet te willen zakken, waardoor ik begon te zwabberen in het geultje en op de westelijke droogte verdaagde. Het zal me toch niet weer gebeuren?!

Snel overboord om de boot weer vlot te krijgen, motor vol aan. Bij het losschieten als een haas de boot ingejumpt. Berichtje van Michel: Bagger van de vorige dag in de zwaardkast, even in de wind opdraaien dan is de druk er af. Anders even beheerst stampen op de zwaardkast/brugdek. Spot on, zo leer je nog eens wat. Alles functioneerde gelukkig weer.

Bizar landschap, prachtige oneindigheid

Golfbreker in het Robbengat

JOOP in de Spruit

Zaterdag 8 juni 2019

De storm uitrijdend, JOOP dansend op de golven. Diep geslapen en niets gemerkt van het noodweer. Code rood was inmiddels geel verschoten. De wind zal vandaag afnemen naar ZW 6/7, dagje lekker niksen. 

In de vochtige lij van de Marnewaard
Toch wat knobbelig rond HW

Zondag 9 juni 2019

Eerste Pinksterdag. Heerlijk noordwaarts gekoerst naar een prachtige verlaten plek onder Schiermonnikoog, aan de oostkant, vlakbij boei EB 18. Aan elkaar geknoopt nog een paar lekkere biertjes genuttigd. 

N van de EB18

Afgaand water Eilanderbalg

Ondergaande zons wandeling op eindeloze droogte O Schiermonnikoog

Maandag 10 juni 2019

Tweede Pinksterdag. Vroeg weg, op naar Lauwersoog, behoorlijke lopende wind. Het was een mooie tocht, schrapend over de platen zo rechtstreeks mogelijk richting Lutjewad. In een bloedvaart kwamen we rond half zeven aan op de plaats van bestemming. 

Lauwersoog was dit keer lager wal. De mannen waren al binnengelopen. Het opbinden van het grootzeil in die wind en golfslag duurde langer dan nodig, waardoor ik in de haast uiteindelijk alleen een landvast om de middenbolder klaar had liggen voor het afmeren voor de sluis. Ik maak veel te weinig gebruik van de stuurautomaat om alles rustig shipshape te krijgen. Dat moet veranderen. 

Vanwege Pinksteren draaide de sluis pas een uur later. Slagregens, wind en lagerwal maakten het wachten er niet behaaglijker op. Uiteindelijk in de sluis afgemeerd achter een lid van de Twentse A-selectie. In de kolk blijft het trouwens ook steeds opletten geblazen. Een professioneel ogende bemanning van een platbodem liet de achtertros van de bolder glippen, waardoor het schip bijna overdwars komt te liggen. Paniek en onzekerheid aan boord van de platbodem, JOOP bijna gekraakt. Toch een geruststellende gedachte dat anderen blijkbaar ook fouten maken. Ter afsluiting nog een lekker visje gegeten. 

Zondag 16 juni 2019

Weer terug in Lauwersoog voor de laatste etappe richting Posthuiswad en terug naar de thuishaven. Met mijn nieuwe iPad en de Navionics app erop was ik nu stukken beter toegerust voor de navigatie. 

Dex Wessels, Hoofd Technische Dienst van Drascombe Nederland, was zo buitengewoon vriendelijk om ons op zijn vrije zondag te brengen. Dat scheelde behoorlijk wat minder comfortabele OV-uren, waarvoor dank!

Na een dramatisch slechte lunch bij Het Booze Wijf(Beleef Lauwersoog…) dacht ik ‘s avonds compensatie te vinden in vispaleis Sterkenburg, maar het was blijkbaar geen dag om te lekkerbekken. De bestelling verliep door een misverstand ook al niet echt geweldig. Verwachtte daarna de rest van de dag nog lekker te kunnen aanrommelen op mijn bootje. 

Dat zat er helaas niet in, actie aan dek, hetgeen bij nader inzien een zeer goed besluit bleek. Het was immers nog een behoorlijke afstand naar het Posthuiswad, waarbij ook nog eens drie wantijen genomen moesten worden. Daarnaast waren de windgoden duidelijk op onze hand. 

Vertrek nog diezelfde avond te 2100. Bedoeling was het wantij Wieringer Wad te passeren. Een mooie avond met weinig wind, onbewolkt en bijna volle maan. Met een slakkengang voeren we, uren sturend op de riem over de plaat om uiteindelijk pas te 0115 het anker te presenteren. Missie geslaagd. 

Maandag 17 juni 2019

Ankerop 1000, via het Friesche Wad, langs de mij inmiddels zo bekende Piet Scheveplaat, vervolgens door het Dantziggat naar het Vaarwater van de Zwarte Haan. De wind was zeer veranderlijk en zowel wind als stroom stonden op een gegeven moment tegen. Het vaarwater werd steeds smaller door het afnemende water. Doorlopend opkruisen was zwaar en schoot uiteindelijk niet meer op. Ik had me voorgenomen deze keer zeker niet op een plaat te belanden. Tijd voor een tijstop, anker uit. Ik was zo in beslag genomen door deze actie dat ik te laat door had dat de eb sterker door stond dan ik inschatte en dreef voorbij een boei. Ankerketting er achter. Natuurlijk, waarom ook niet. Altijd om je heen blijven kijken, slome!

Bij lager water overboord. Hard zand gelukkig, maar bij de boei zakte je weg in slappe ondergrond, opletten geblazen. Bootshaak erbij voor steun. De boei gaf niet echt mee. Ik weigerde te geloven dat ik na maar liefst drie strandingen mijn anker ook nog eens zou verspelen en gaf voor de laatste keer een enorme jens aan de boei, tegelijk de ketting strak trekkend. LOS! Niet te geloven, het moest zo zijn. Snel de boot verlegd en wachten op de inkomende vloed. 

Later bij het thuishieuwen van het anker, schrok ik van de ongelooflijke kracht van het opkomende water in de geul. Het anker had zich in korte tijd zo diep ingegraven dat het me veel moeite kostte om het binnen te krijgen. Niet te doen zonder goede handschoenen. Stukje ketting binnenhalen, om de kikker slaan, boeg naar beneden in het golfdal, meteen halen en klem zetten, et cetera.

Hierna op naar JUNO die verderop op de plaat dinerend lag te wachten op meer water. Ankerop 2028. Het was een werkelijk prachtige volle maan avond maar met uiteindelijk zo weinig wind dat ik er na zo’n lange dag geen oog meer voor had. Anker neer 0019, W van het Vingegat, ten zuiden van het natuurgebied. Pffft. 

Ongelooflijk, maar door ‘s avonds door te varen hebben toch weer een wantij, Abt, ruim gepasseerd. We hebben feitelijk een dag gewonnen ten gunste van het Posthuiswad en met het westelijk wad in het vizier, nu ook diep water in het vooruitzicht! Ook wel weer eens lekker voor een keer. 

Eerste aanloop Posthuiswad!

Dinsdag 18 juni 2019

Tijgedicteerd uitslapen, dus pas ankerop te 1300. 

De bedoeling is om, gebruik makend van de eb, het eerste stuk op te kruisen in de Oost Meep, dan de Vliestroom in, vervolgens een korte tijstop iets boven Vlieland Haven, waarna de vloed ons zo onderlangs bij het Posthuiswad zou afleveren. Ik meen toch echt een keer gelezen te hebben dat Marianne van der Linden daar, ondanks al haar ervaring een keer bijna op de strekdammen was gelopen. Als alternatief zouden we ook nog buitenom kunnen (…). Ik hield mijn hart vast, maar Michel wist precies wat hij deed. Het was die dag werkelijk schitterend zeilweer. Boven in het zeegat liep JUNO opeens snel van me weg. Gek, ik dacht toch echt dat we in dezelfde ebstroom zaten. Blijkbaar niet. Mijn snelheid liep gaandeweg fors terug, nog heel kort gewrikt, maar het tij was al gekeerd. Ik begon heel langzaam steeds sneller terug te drijven richting Harlingen.

JUNO lag inmiddels te wachten bij de scheidingston Zuider Stortemelk Vliesloot (ZS11-VS2), NNW van Vlieland Haven en ging er plots als een speer vandoor, gepakt door de vloed. Kort de Yamaha erbij om in de goede stroom te komen. Gelukt. De boot vloog voorlangs Vlieland Haven, wat een kracht die vloed! Ik had moeite een boei te ontwijken die als een magneet op me af leek te komen. Zinsbegoocheling, voortaan duidelijk ruimer nemen. JUNO lag tussen de kribben W van de haven vlak onder het eiland weer te wachten en voer heel rustig verder, wachtend op meer water op de droogte. Ik ging veel te snel en besloot daarom om even bijgedraaid te wachten tot zij weer voor me was. Het water oogde bedrieglijk rustig, maar de vloed dreef me ongemerkt snel naar een ten anker liggend schip. Ogen voor maar inmiddels ook achter! Overstag en wegwezen daar. 

Al snel moest de stuurriem in de dol. De slijplijst langzaam schrapend over de platen, maar zonder oponthoud kwamen we uiteindelijk aan op het onvolprezen Posthuiswad. Het kon niet mooier die dag, volle zon en een prachtig helderblauwe lucht. Vanaf het water kwam het over als nieuw ongerept land, een werkelijk fantastische droogvalplek. 

De volgende dag sloten Frans met Skua en zijn lieve hond Femke zich weer bij ons aan. Nu een paar dagen helemaal niks, heerlijk. Genoten van de prachtige natuur, de lepelaars ravitaillerend bij eb, fiets gehuurd en het eiland weer eens verkend.

Zoet kwelder water voor de bergeenden

Stationaire Vlielander brandganzen

Met midden rechts verkend… De Bult (remember the name)

Vrijdag 21 juni 2019

De wind draaide plotseling zo gunstig, dat konden we niet voorbij laten gaan. Ankerop 1000, Skua naar Harlingen, het was gezellig geweest, en wij richting Den Oever waar we in één lange slag rond vijf uur aankwamen.

JOOP’s eerste afvaart Posthuiswad

Skua naar Harlingen

Weer een cadeautje van een zeildag. Tot mijn verbazing door een mosselbroed gebied vol met staken gezeild, wist niet dat dat mocht. Over de vloed zo langs de oostkant van de Lutjeswaard naar Den Oever geduwd. Lekker gedouched in de buitenhaven, een flinke portie vis verorberd op het terras van Viscentre ’t Wad (Eurofish) en vervolgens door de sluis naar zoet om te ankeren. In de Zuiderhaven aan elkaar geknoopt nog even een bijzonder goed smakend glas whisky genuttigd.

Zaterdag 22 juni 2019

Op naar de thuishaven. Rond 1000 vertrokken met een flauwe noordooster. 

Gaandeweg trok de wind ietsje aan. Michel was al vooruit richting het Paard van Marken. Bij het Naviduct was het weer raak. Gespannen sfeertje aan boord van een huur Bavaria tijdens het vastknopen, het duurde even voor we de sluis uit konden. Vanaf nu een melkmeisjeskoers! Met windkracht vijf in het vooruitzicht tijdig een rif gelegd. De vaart kwam er behoorlijk in, de golven werden langer en vanaf Hoorn vloog de boot echt door het water. Af en toe 7.5 knoop op de surf. Donkere lucht, flinke golven, concentratie om niet te klapgijpen. Met de kerktorens van Edam recht in het vizier naast de mast, ging dat prima. Nog maar één ander bootje op het water en natuurlijk de kitesurfers.

Even na half acht binnen, wat een heerlijke finale! JUNO lag rond die tijd tegen het strand in de lij van het Paard van Marken, Michel inmiddels aan het bier met Thijs en Liliane van de Toren!

Tip van Thijs: privé doorgang onderwaterdijk Paard, oostzijde 150 cm water

Een fantastische drie weken, van alles meegemaakt en doorstaan, een schat aan informatie meegekregen en natuurlijk erg gaaf en solide gezelschap. And last but not least, voor mezelf goed om te weten: stresstest doorstaan!

Charles de Kock

Coaster JOOP