De wind bracht me, maar hoe terug?
Een weersvoorspelling waar je u tegen zegt. Een graad of 24 en een stevige oostenwind. Ik heb tijd en gelegenheid, dus wat let je. Het is weer de eerste keer dat Antartis dit jaar in haar element komt. Zeilen aanslaan, kussen voorzien van een overtrek, de kruiwagenwielen van de trailer oppompen, vleugelmoeren trailer controleren, kratjes met eten en drinken en nog veel meer.
Ik zet met de auto en de boot koers richting de Vissershang bij de Biesbosch. Daar aangekomen blijken de kosten voor het hellingen met 60% verhoogd. Het oude tarief was minstens 10 jaar van kracht, dus dan valt het wel weer mee. Voor de helling staat een lange rij. Dit heb ik hier nog nooit gezien. Het goede weer en tweede paasdag zijn hier debet aan.
Boot opgetuigd, eten en drinken aan boord en natuurlijk de nodige kledij hoewel de temperatuur hier niet toe uitnodigt.
Boot in het water en de motor even gecontroleerd. Hij loopt niet lekker. Terug? Nee, ik kom om te zeilen. Op het Spijkerboor even voor anker om alles precies in te richten. Rif in het grootzeil want er staat een stoterige oostenwind. Het plan is om naar de Blue Lagoon te gaan. Dit is een zelfverzonnen naam voor enkele opgespoten eilandjes iets ten westen van de Boerenplaat, aan de overzijde van Lage Zwaluwe.
Vanuit het Spijkerboor de Amer op. Wat een drukte. Snelle boten, beroepsvaart, laverende zeilers, varende blokhutten. Te druk naar mijn zin. In vlagen varen we toch zo’n zeven knopen. Het is heerlijk om de helmstok weer in de hand te hebben. Bij het Noordergat van de Plomp gaat al een deel van de watersporters het gat in. Scheelt weer wat. Even later zie ik de prachtige Folkboat van Maarten. Zij blijken enkele nachten in de Blue Lagoon te hebben doorgebracht.
Voorbij het Gat van de Kerksloot wordt het weer wat rustiger. Het begint steeds leuker te worden. Bij het Gat van de Binnennieuwensteekduw ik de helmstok van me af. Tijd voor een lunchpauze. In bijna stilte laat ik het anker vallen. Boordtrapje in stelling gebracht, even overweeg ik te gaan zwemmen, maar het koude water weerhoudt me hiervan.
Na het hieuwen van het anker verder westwaarts. We houden er flink de vaart in. Ik passeer het smalle Postgat. In het verleden ben ik hier zeilend doorheen gevaren, maar nu heb ik toch teveel snelheid en het waait te hard.
Ik vaar tot bijna bij de Anna Jacominaplaat. Richting de opgespoten stro- ken ten westen van de Boerenplaat. Ik wil tussen de twee eilandjes door- varen. Vanwege het lage water lukt dit niet en Antartis loopt vast tegen de zuidelijke strook. Heerlijk een eilandje voor jezelf. Verschillende koppels brandganzen hebben hun nesten in de struikjes langs het strand.
Ik tel zo zes grote eieren per nest. De vogels gaan meteen het water in wanneer ik te dichtbij kom. Nest verdedigen? Ho maar.
Een salade met brood en een trappistenbiertje is op zijn plaats.
Toch eens naar de motor kijken. Hij start meteen, maar wanneer ik de choke terugschuif, valt de motor stil. Ik heb deze Suzuki al 15 jaar. Nog nooit heeft hij me in de steek gelaten. Ik kijk naar de weerberichten voor morgen. Een harde wind uit het oosten. Daar moet ik dus naartoe. Laveren op de Amer is geen optie zonder betrouwbare motor voor noodgevallen. Teveel beroepsvaart. Laveren tussen de vele eilanden met veel ondieptes is ook geen geweldig plan. Roeien? Vergeet het maar. De volgende dag afwachten, dan is er een zuidelijke wind voorspeld. Dan zou ik op de Amer kunnen varen naar het Spijkerboor en hier voor de wind naar de jachthaven. Het thuisfront maar even op de hoogte gesteld over de stand van zaken.
Op het einde van het seizoen laat ik de motor altijd lopen zonder brandstoftoevoer. Hij stopt wanneer de leiding leeg is. Verder nieuwe benzine getankt. Na wat experimenteren blijkt dat de motor blijft lopen wanneer ik de choke een klein beetje open laat staan. Dit laatste geeft in beter gevoel. Een extra nacht leek de enige mogelijkheid. Niet dus.
Met de vloed de boot verhaald. Wat verder van het strand geankerd want het zou ́s nachts harder gaan waaien en dan zit je niet te wachten op een lagerwal. In ieder geval hele goede ankergrond.
Met de kippen op stok, beter gezegd met de ganzen op stok. Ik blijf lang veel vogelgeluiden horen. In tegenstelling tot de dag is de nacht erg koud maar de twee slaapzakken bieden voldoende warmte.
Om kwart voor zes de volgende ochtend hoor ik veel gakkende ganzen. Wat foto ́s van het ochtendgloren. Wat een heerlijkheid om op zo ́n eilandje te overnachten. De wind is in ieder geval minder dan voorspeld.
Koffie en ontbijt met alle kleding aan die ik bij me heb want het is amper 10 graden. Gisteren zonnebrand en vandaag nog net geen Drascombe-zeilmuts. Even een moment van spanning wanneer ik aan het trekkoord van de motor trek: hij blijkt gelukkig te blijven lopen met een klein beetje choke. Anker binnengehaald en weg. Met de kaart in de hand langs de vele ondieptes. Wind en golven op kop. Nee, zonder motor was dit niet gegaan. Aan roeien hoef je al helemaal niet te denken.
Wanneer ik vanuit het Reugt het Nauw van Paulus indraai, zet ik me- teen zeil. Helaas van korte duur want de bebossing houdt de wind verder tegen. Op een strandje in de Aakvlaai komt Antartis tot stil- stand. Het is gelukt met de motor! Wanneer hier dagjesmensen in huurbootjes verschijnen weer weg. Geankerd op het midden van het water. Niet in de gaten dat het veel dieper is dan ik denk. Het anker krabt. Roeispanen uit maar het bleek een nutteloze poging om de wind en golfjes te trotseren. Toch weer de motor bij. Voldaan terug naar de helling. Ingepakt en naar het onderhoudsbedrijf van de motor. “’t Kan van alles zijn.” Als tip krijg ik de opmerking dat je bij het opmaken van de benzine in de motor op het einde van het seizoen op het moment dat de motor begint te pruttelen, even flink gas moet geven om te zorgen dat het laatste restant benzine er ook uit is. Motorloos naar huis.
Bij het ophalen van de motor bleek de toevoeging van E10 aan de benzine de oorzaak te zijn. Een brandstofverbeteraar zou de oplossing moeten zijn.
Gijs van Kemenade
Coaster Antartis