Het plan is om begin juni 2018 met een beperkt gezelschap Drascombe-vaarders, met de Drassen op de trailer, naar Kroatië te rijden om daar het mooie eilandenrijk onveilig te maken. Maar het werd een beetje het bekende verhaal van de 10 kleine mensen met een kleurtje. Voor de 1 al te warm begin juni, voor de ander nog te koud, de periode te lang of te kort, te veel zeilen op een dag of juist te weinig. Kortom meer excuses dan animo en 1 voor 1 vielen de kandidaten af. De 3 overblijvende enthousiastelingen hebben het plan aangepast tot een overzichtelijk geheel. De groep zal bestaan uit 1 boot maar wel met wisselende bemanning.
Zandloper met schipper Rob en opstapper en Kring-illustrator Meke (zie elders op de site voor een geschreven portret) rijden heen en varen daar een weekje rond waarna Meke naar huis vliegt en de schipperse van Zandloper, Karin, invliegt en aan boord komt voor de resterende 2 weken van de vakantie.
Het begin is goed. Meke meldt zich voor de heenreis licht bepakt met alleen een rugzakje met een paar T-shirts, sokken, een zwembroek, reissetje aquareleerspullen en 5 pakken pel-pinda’s (‘zullen ze daar wel niet hebben’). Het laatste heeft veel volume (en drijfvermogen) maar weinig gewicht. Daar houden wij van. Na een voorspoedige rit met een overnachting op een camping in Oostenrijk (Drascombe ook als camper) en het traditionele Wienersnitzel eten komen we aan in het kleine en relatief rustige havenplaatsje Pakostane in Kroatië.
De volgende dag gaat Zandloper in rustig en zonnig weer te water via de wat primitieve trailerhelling. De havenmeester voor het seizoen is nog niet gevonden maar als we op een vrije plek ergens aan de steiger gaan liggen (maar niet aan de kant want dat was voor de huurboten) is er geen probleem. Een mooi en goedkoop begin. Trailer en auto kunnen een stukje verder op een camping blijven staan.
Eerst maar eens naar de Capitano in Zadar want er valt een hoop papierwerk te regelen en behoorlijk bij te dragen aan de welvaart in Kroatië middels flinke bedragen voor permits, onderhoud lichtboeien en nog een aantal zaken. Bij de Capitano blijkt dat mijn ICP (International Certificate Pleasurecraft, een soort eigendomsbewijs) een maand verlopen is (ik had geen idee dat er een einddatum op stond) en dan kan er geen permit afgegeven worden. Het feit dat het internationale verzekeringsbewijs met naam van boot en eigenaar recent is afgegeven is geen reden om beetje soepelheid te betrachten.
Zonder permit op het water ben je in overtreding en kan een boete opleveren van zo’n € 1.500. Op mijn opmerking dat dat niet eens zoveel meer is dan de kosten voor zo’n permit kon men niet lachen. We besluiten toch maar te gaan varen. Het zal zo vroeg in het seizoen zo’n vaart niet lopen met controles. Het alternatief van een week pinda’s pellen op de camping is aan ons beiden niet besteed. Karin kan na een week een nieuw ICP meenemen dat met een spoedprocedure door het Nederlands Watersport verbond wordt gemaakt. Kijk dat is pas service.
De eerste tocht gaat met stralend weer en een lekker windje en door kraakhelder water naar het eiland Vragada dat een mooie beschutte en ondiepe baai heeft met zandbodem waar we voor anker gaan. De chartervloot van zeilschepen kan hier niet terecht. Lekker rustig en ideaal voor Drascombes. Het onthaasten kan beginnen. Beetje zwemmen, beetje lezen, Meke een beetje schilderen. ’s Avonds naar een steigertje van het restaurantje voor de avondmaaltijd (lekker veel rauwkost) en aansluitend een wandeling over het eiland. Een bezoek aan een begraafplaats is op zulke wandelingen ook altijd leuk en interessant, maar heeft hier ook een bizar tintje. Op de zerken staan niet uitsluitend de namen van overleden mensen gemeld maar ook namen, foto’s en het geboortejaar van nog levende mensen. De sterftedatum moet nog ingevuld worden. Je zal maar langs je toekomstig graf lopen en een of andere grapjas heeft een sterfjaar voor je in de steen gebeiteld.
De volgende dag gaat het met gunstige wind langs de westkant van Vragada naar de Murterarchipel ca 10 mijl verderop. Daar ook weer veel ondiep en rustig vaarwater en doorsteekjes alleen geschikt voor lokale vissers (en voor Drascombes natuurlijk). Het beoogde eenvoudige, openlucht restaurantje voor de avondmaaltijd was al open maar men was nog bezig om de zaken op orde te brengen voor het drukke seizoen. De menukaart was al wel aan de muur gespijkerd en vermeldde Primebeef Kwaliteiten A,B en C per kiloprijs. We voelden hem al aankomen. Krijg je straks een bieflapje van 1.5 ons op je bord en betaal je voor 2 ons biefstuk kwaliteit A. De kok kan hier het verschil nog niet zien tussen een slavink en een braadworstje. Zeilers worden hier in Kroatië steeds meer behandeld als varende portefeuilles waar flink aan geschud kan worden. Dus snel wegwezen hier en een stukje verderop achter het anker zelf maar een lekkere avondmaaltijd gemaakt na een uitgebreid Happy Hour.
Zo rijgen de mooie dagen zich aaneen. Mooi weer, lekker zeilen, zwemmen, lezen, stadjes bezoeken, wandelen, schilderen etc. Voor de laatste dag is veel regen en een harde wind voorspeld dus gaan we voor de zekerheid alvast terug naar Pakostane. Dan kan er ook alvast wat wasgoed naar de was-mevrouw van de camping om de schipper schoon aan het 2e gedeelte van de vakantie te laten starten. ’s Nachts komt het water massief naar beneden en moet tussentijds zelfs de kuip worden leeg gehoosd. Hopelijk is mijn wasgoed op tijd binnengehaald.
Na een rustig, uitgebreid ontbijt met lekker vers brood en sterke koffie wordt de auto opgehaald van de camping voor de rit naar het vliegveld en de bemanningswissel. De schipper kijkt terug op een erg gezellige week en kijkt ook naar een paar erg mooie aquarelen.
Het vaargebied Kroatië is fantastisch en aan het begin van het seizoen relatief rustig. Er zijn genoeg kleine restaurantjes waar je heerlijk verse vis kunt eten, gratis aan de steiger kunt liggen en waar de bediening uiterst vriendelijk is.
Rob Moot
Coaster Zandloper