Smiscruise West 2018 – Easy does it
Van Biesbosch naar Boschplaat
Eindelijk! Na een lang seizoen klussen is Longboat Witte de With op tijd klaar voor Hemelvaart om deel te nemen aan haar eerste tocht op het wad.
Aangekomen in Harlingen met een overload aan kampeerspullen, maar geen kaart, schutten we net op tijd door de zeesluizen naar de verzamelplaats in de oude haven.
Het vertrek de volgende dag staat al vast, met de vloed mee zullen we het wad op gaan. Het tij dicteert.
Dag 1
Een gezellig diner, een onrustige nacht en vroeg vertrek later varen Witte de With en ik gespannen de havenmonding van Harlingen uit. Onze eerste keer op zee! Tijdens het palaver na het diner werd er nadrukkelijk op de zelfredzaamheid van de schippers gewezen. Enkele zeilen worden al gehesen, ik doe voorzichtig aan. In een lange lijn langs de kust varen we naar de beoogde spot om droog te vallen.
Het blijkt een modderige bedoening, wandelen is er niet bij, beetje soep eten dan maar… aan de radio prutsen… een biertje drinken. Het contrast met de drukte van afgelopen weken is groot, ik moet nog wennen.
Dan komt het water weer op, vlug de zeilen omhoog en sturen op de riem. Dat valt nog niet mee, opkruisen met deze wind en golven. Ik kom handen te kort, maak af en toe een onbedoeld rondje en verlijer steeds dichter naar de Friese kust. Dit is doorbijten… Dan glipt bij een overstag manoeuvre ook nog de stuurriem uit m’n handen. Met de zeilen naar beneden kan ik hem op de motor binnenhalen en tuf ik veilig naar de vaargeul. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb!
Er volgt een heerlijke zeiltocht naar de ankerplek voor de nacht. Voor een poos gaan we met gelijke vaart op met grote zeilschepen en af en toe surfen we zelfs van een golf. Bij de ankerplek staat een flinke golfslag, de andere Drascombes dansen op en neer. Ik maak nog een paar steken uit plezier en om dat dansen uit te stellen, maar gooi dan ook het anker uit.
Al snel wordt ik dizzy, tweede episode van de eerste dag, nog nooit op zee geweest en weet niet wat komen gaat. Gelukkig doet de maaltijdsoep wonderen en kruip ik niet veel later de slaapzak in.
Dag 2, 3 en 4
De volgende dagen zijn prachtig zonnig. Ook de eerst zo wilde ankerplek is nu heel idyllisch. Alles rustig aan, voldoende gelegenheid om praatjes te maken en andere bootjes te bewonderen. Ik probeer nog wat laatste klusjes af te maken, maar laat dat idee snel varen en geef me over aan het wad.
De volgende vloed vertrek ik met nieuwe tips over de juiste voering van de stuurriem en pas de lijn om kikker techniek van Coaster Ultreia toe. De start is niet vlekkeloos, het sturen nog ontzettend zwaar, en als ik Coaster Cornelia Dionesia verlijerend voorbij zeil kom ik erachter dat een puntje zwaard wonderen doet. Wat stuurt dat plots licht!
Af en toe voel ik de zuigende werking van ondiep water en laat een streep van zandwolken achter me.
We brengen een mooie nacht en dag door onder Terschelling, buiten ons nauwelijks tekenen van menselijke activiteit te zien. Omringd door foeragerende vogels rapen we kokkels, kletsen we nog meer en er wordt zelfs een stoomcursus wadvaren gegeven.
De laatste avond sluiten we af met een wilde bonte avond aan boord van Longboat Brave. Wat een geweldige eerste wadervaring. Ik kijk al uit naar de volgende tocht!
Bedankt iedereen en vooral ook Sytse en Michel voor de goede organisatie.
Raf Rooijmans
Longboat Witte de With