De TWW, het wil wat. Dit jaar voor de 24ste keer georganiseerd maar het is elke keer weer een verrassing hoe serieus je dat woord moet nemen, georganiseerd bedoel ik. Op 20 oktober ontving ik de mail dat de inschrijving via de website gelukt was en drie dagen later de mededeling dat wel twee schepen zich hadden ingeschreven, Olle en JUNO, maar dat die al op zaterdag voorafgaande aan de TWW (start woensdag) zouden vertrekken.
Om nou in m’n dooie eentje op pad te gaan klonk weinig aanlokkelijk, ondanks de fraaie klimatologische verwachtingen. Maar gelukkig sloot Zandloper zich aan en dat is natuurlijk eminent gezelschap.
Een afspraak voor een gezamenlijke start in het plaatselijke visrestaurant op de haven van Lauwersoog was gauw gemaakt, niets stond een prettig vooruitzicht meer in de weg. Dat Uiver onverwachts ook nog opdook mag als de slagroom op het toetje gezien worden, daar kon zelf de bemanning van Flor de Mar geen Drascombe-stokje voor steken. Zij schoven wel aan bij de boven vermelde visafspraak maar na de mededeling ‘wij gaan makrelen vangen op de (Noord)zee’ gingen zij spoorslag huns weegs. Dat het iets anders liep valt al op de Dras-site te lezen.
Dus donderdagochtend met drie Coasters op pad voor een onvergetelijk TWW. Met gaande wind naar het Willemsduin op Schiermonnikoog oost, stevige wandeltocht over/langs/rond deze duinen, de slenk volgend die naar verluid ooit door Batyr werd omgeploegd, wat een natuur.
De volgende uitdaging werd gevormd door het nachtelijk aanlopen van Noordpolderzijl, normaal al geen sinecure en deze keer voor ZILT en Uiver een ondiepte te ver. Beide liepen vast en moesten met lede ogen aanzien dat Zandloper het wel tot de geheel uitgestorven nederzetting volbracht.
Plan was om de volgende ochtend vroeg, nog steeds in het donker weer te vertrekken. Daar was echter onvoldoende met de grillen van het wad rekening gehouden. Om niet geheel duidelijke redenen was er een uitzonderlijke verlaging van vijftig centimeter, die Uiver net de d(r)as omdeed. Geboeid, terwijl ZILT dankzij een ultieme losloop poging net aan los kwam.
Helaas moesten we Uiver zuchtend achter laten, zich uiteindelijk vermakend met tosti’s eten in het ‘t Zielhoes, het herlezen van het onvolprezen Handboek Varen op de Waddenzee en zich een kleine beetje zorgend makend of het de volgende ochtend wel zou gaan lukken.
ZILT en Zandloper vonden ondertussen verschillende fraaie tijstop-banken waar uitgebreid kon worden genoten van al het schoons dat de wadden ons te bieden hebben. Zij brachten samen de nacht door op het Lutjewad waar, nadat de bodem van de Corenwijn fles en van het wad
bereikt was, een heerlijke nacht werd doorgebracht.
Het laatste stukje naar Lauwersoog was de kers op de TWW-taart. Mooi ZO-windje, bleke opkomende zon, hoezo afzien in grauwe verlatenheid zoals de TWW-annonce ons jaar na jaar wil doen geloven?
Toen Uiver tot slot twee uur later in Lauwersoog aankwam gold het adagium ‘samen uit samen thuis’ ook voor deze TWW. Bedankt Rob, Jan en Jos voor een top TWW, dat moeten we maar eens vaker doen.
En nu we het daar toch over hebben: Er lispelde geruchten over het wad dat de ‘organisatie’ een einde wil breien aan deze prettige traditie. Ik vraag me af: Hoezo? Zolang drie bootjes elkaar weten te vinden en een oergezellig en fraai TWW beleven, is daar volgens mij geen enkele reden toe. Daar moeten we de Dras-degens nog maar eens over kruisen.
Gert Schouten
Coaster ZILT