In augustus 1914 vertrok Sir Ernest Shackleton samen met zijn 27-koppige bemanning op het zeilschip de Endurance naar de Zuid-Atlantische oceaan. Het doel van de expeditie: Antartica over land doorkruisen. In oktober 1915, nog altijd een half continent verwijderd van de plaats waar het basiskamp moest komen, raakte het schip ingesloten door ijs “als amandel in een stuk toffee”. De Endurance werd verbrijzeld en zonk. Vijf maanden lang dreven Shackleton en zijn mannen rond op ijsschotsen, op 2000 kilometer van de bewoonde wereld, overgeleverd aan één van de onherbergzaamste streken op aarde.
Maandenlang wisten ze zich in leven te houden bij temperaturen zo laag dat ze het water konden horen bevriezen. Toen het ijs ging scheuren, voeren ze in drie reddingsboten, de James Caird, de Dudley Docker en de Stancomb Wills naar het vaste land van het onherbergzame Elephant Island. Van hier uit ging Shackleton met enkele van zijn metgezellen in de 22-voets open boot James Caird naar het 870 mijl verder gelegen Zuid-Georgië. Hij zocht hulp bij de walvisvaarders van Stromness.
Alfred Lansing heeft het boek “Endurance” op basis van dagboekgegevens van expeditieleden geschreven. Een geweldig boek om te lezen. Uitgeverij Prometheus ISBN90-5333-754-7
Arved Fuchs beschrijft in zijn boek “In de schaduw van de Zuidpool” de tocht met de replica van de James Caird. Hij deed de tocht van Shackleton in 2000 over.
Gijs van Kemenade
Lugger Trizonia