Time Out op het Duitse Wad

In september krijg ik de kans om drie dagen vrij te nemen en heb ik de mogelijkheid het gezin alleen achter te laten. Een uitgelezen moment om Brave mee uit te nemen! Vele mogelijke scenario’s ontstaan op basis van de windguru interpretatie, die begint met 5 dagen OZO 3-4, wat verandert naar 5 dagen ZW 3-5, en kort voor vertrek lijkt te stabiliseren op eerst twee dagen wind uit de oosthoek en daarna drie dagen ZW. Zo worden Hooksiel-Lauwersoog en Lauwersoog-Hooksiel beiden onhaalbaar maar wordt pielerei gewoon ergens op het Duitse wad een plezierig alternatief. Brave laat zich gewillig aanhaken, altijd ongewis waar naar toe maar altijd vol vertrouwen dat de schipper haar niet onnodig in gevaar zal brengen. Volgens trailerhelling.com heeft Dornummersiel een tophelling die gewaardeerd wordt met twee sterren van de vijf, het dubbele van wat concurrerende hellingen in de verre regio te bieden hebben. HW aldaar te 16:30, daar moet ik van profiteren. Dornummersiel is een heel eind, dus rijd ik meteen weg nadat de kinderen naar school gaan. De helling blijkt niet voorzien van zijsteigers, het is hier dus een kwestie van lanceren en wegwezen. Gelukkig waait het niet hard, frommel Brave in een vrije box en rijd de auto weg. Rond HW gaat het zeil omhoog, en gaat het langs de leitdamm hoog aan de NO wind het wad op richting Baltrum, het kleinste bewoonde Duitse eiland. Al snel kan ik wat afvallen, maar krijg ook al een flinke ebstroom tegen. Bij afnemende wind ben ik er snel klaar mee en als de voortgang nul is gaat de motor aan. Hier hebben ze nog echte prikken! Jammer dat die in Nederland allemaal door plastic boeien zijn vervangen.

Start prikkenpaadje

De motor blijft bij tot in de haven, het is inmiddels blak als ik om 19 uur binnen loop. Ik vind een prima plekje aan een langssteiger, en monteer de dektent, gadegeslagen door mijn achterbuurman die verwonderd komt kijken. Ik leg hem van alles uit, over luchtzakken als drijfvermogen en handpompen om het zaakje boven water te houden. Ik weet hem ervan te overtuigen dat alles dik in orde is. Hij wordt zelfs enthousiast, maar vind het veel te spartaans. Zo komt het dat ik nog geen half uur na aankomst bij een gepensioneerde Duitse curator en zijn maat, een strafrecht advocaat die continu met de rechter loopt te appen, aan de saurkrout(???) met bier zit. En dat op een mega catamaran, met echte koffie uit een porseleinen kopje toe. De uitnodiging om te blijven overnachten sla ik beleefd af, een eigen hut met kooi met lattenbodem trekt mij onvoldoende. Als ik lekker had willen slapen had ik geen Longboat gekocht.

zeegat-van-baltrum

De volgende ochtend ben ik vroeg wakker. En stijf, zo stijf als mijn eigen lattenbodem van 15 mm dik teak. Ik haal een stukje tent weg om stahoogte te creëren, en neem een stevig ontbijt. Daarna de wal op om het eiland te verkennen. Baltrum heeft een knus dorpje met wat veel pensions, en een keurige boulevard daaromheen, langs de kust. Het is LW, en kan het zeegat goed verkennen. Bij goed weer kan je hier met een Dras naar buiten, al zal iedereen het afraden. Ik loop een stuk door de vrije natuur naar het hoogste duin met uitzichtpunt. Het is inmiddels behoorlijk warm en besluit dat ik genoeg heb gezien en loop terug naar de haven. Daar maak ik Brave klaar, en na een uitgebreid afscheid van mijn nieuwe vrienden zeil ik net na LW de haven uit richting Norderney. De wind is inmiddels Zuid, al weer afnemend. De beginnende vloed brengt net genoeg water om mij over het eerste wantij heen te laten, en met stroom tegen gaat het verder met prachtig uitzicht op het eiland. Ook vandaag laat de wind het afweten en zo motor ik rustig langs het dorp dat de uitstraling van een stad heeft. Hoge betonnen gebouwen, een grote haven, ponten varen af en aan. Het is er ongetwijfeld erg gezellig maar mijn doel van vandaag is Juist en vaar dus door. Bij het tweede wantij komt de wind mij weer te hulp en zeil rustig in een rechte lijn naar de haven, het is net HW geweest. Ik had mij verheugd op Juist maar de haven valt tegen. Veel beton, weinig boten en zeer weinig leven. Is dit de rust waar ik zo naar uit had gekeken? Ik loop meteen een ommetje door het dorp om te ervaren of het daar ook zo saai is, maar dat valt mee. Alleen spreken de meeste winkels mij niet aan, veel dure kleding en souvenirs. Ik ben duidelijk geen onderdeel van de doelgroep en terug aan boord bereid ik noedels, met tomaat en komkommer voor de gezondheid en een yoghurt breaker toe. Inmiddels lig ik hoog en droog aan een drijvende steiger die al veel eerder droog viel waar ik nu dus tegenop kijk. Ik zet de halve dektent en geniet met de ondergaande zon in de rug van een prachtige avond, blij dat het weer wat af koelt.

Haven van Juist

Als ik de volgende dag wakker word lig ik al weer bijna droog. Prachtig, dit betekent dat ik alle tijd heb om lekker rond te lummelen. Ontbijt in al weer een stralend zonnetje. Zittend tegen de zwaardkast met de voeten in het achteronder heb ik alles onder handbereik en geniet ik van het uitzicht. Zo zet ik weer een keer koffie om het ontbijt nog wat te rekken. Dan kom ik in beweging, ruim de kuip op en vertrek voor een verkenningstocht op het eiland. Juist is erg smal, en het dorp ligt in het midden van het eiland. Binnen vijf minuten loop je van de haven naar het noordzeestrand met de bekende Duitse strandstoelen. Ze zien er aanlokkelijk uit maar ik loop door, richting het westen. Wegen en paden houden snel op. Er blijkt één weg te zijn langs de waddenkust met zo ver het oog rijkt pensionnetjes en her en der een zijpad naar het strand. Ik loop een eind, maar haal de rand van de bebouwing niet. Terug in het dorp koop ik kleine souvenirtjes voor de kinderen en ga terug aan boord. Er is nog geen water, dus tijd voor een late lunch. Daarna ruim ik op, en voor ik er erg in heb kan het roer er al weer in en vaar ik uit richting Borkum.

Noordzeestrand Juist

Er staat weer een rustig windje, ZW dit keer, dus kruisen! Zo veel mogelijk over de platen om de stroom te omzeilen maak ik enige voortgang tot, al weer, de wind weg valt. Wat een gedoe, ik zit midden op de Oster Ems.. Alles flappert, ik strijk de fok en op het motortje doe ik het laatste stukje de plaat op, en ga een mijl uit de kust van Borkum in 1,8 meter water voor anker. Ik zet weer een stukje tent om luwte te creëren tegen de weer opstekende frisse bries. En nu is het borreltijd! Ik kan ook weinig anders, het hobbelt voorlopig behoorlijk en moet de Lagavullin in de hand houden totdat het water voldoende gezakt is en enige rust terug keert. De avond besteed ik weer zittend tegen de zwaardkast, met een langdurig diner, terwijl ik ondertussen de nodige mail wegwerk. Kan ik mooi zeggen dat ik gewerkt heb vandaag, en ga voldaan op zak.

ten-anker-onder-borkum-koffie-zetten

De wekker staat om 8:15 uur, om weg te kunnen voor droogvallen en geen tij te verspelen. Als ik om 7:00 uit de tent gluur lijkt echter al enige haast geboden, ruim meteen de slaapspullen op en haal de tent weg. Op de fok gaat het koersje NO en bereik net op tijd dieper water aan het begin van het prikkenpaadje, waar het anker weer gepresenteerd wordt. Nog drie uur te gaan voor LW, de kombuis wordt weer opgetuigd en het grote genieten begint weer.  Dat stopt niet als ik vlak voor LW ankerop ga. Tussen hoge platen door met vele zeehonden zeil ik voor de rustige zuiden wind op de laatste eb naar de Oster Ems. Daar loef ik op, en vaar aan de wind op diep water, maar nog in de luwte van de droogliggende plaat. De vloed helpt inmiddels, en zo spoel ik sneller dan verwacht naar Greetsiel. Ik verzamel moed en in mijn beste Duits meld ik mij op UKW17 bij de “schleussemeister”, die prompt in keurig Engels reageert. Dat was jammer. Maar de schutting verloopt soepel, en op zoet water vaar ik door een Lauwersmeer achtig landschap de laatste mijlen. In Greetsiel overvalt mij de zaterdagdrukte, het is hier (denk ik) net Volendam, heel veel mensen, heel veel winkels en eetgelegenheden.

aanloop-greetsiel Brave heeft zich weer goed gehouden!

Mijn ouders zijn zo vriendelijk mij hier op te pikken, en zo gaat Brave weer op de trailer, via een helling die de ene ster niet waard is. Druk, lagerwal, geen zijsteigers, glad. Maar dat vergeet ik snel, in tegenstelling tot de prachtige dagen die ik heb gehad!

 

Sytse Terpstra
Longboat Brave

selfie Sytse