Het TWW 2017 begint voor mij op woensdagmiddag. Ik doe uitgebreid boodschappen en sta stipt om 16 uur bij Vincent op de stoep. De laatste zaken worden gestouwd en Camino, de drifter 22 van Vincent, wordt aangekoppeld. Het word al donker voordat we goed en wel op weg zijn, en beginnen we over onze plannen. Daarvoor onderzoeken we vanuit de auto waar de drascombe populatie het dichtst is en het meest voorspelbaar. Zo ontstaat onder druk besluitvorming, en al bellend met de westelijke vloot die nog geen betrouwbaar plan heeft zwaaien wij inmiddels de A27 op richting Lauwersoog. Orion doet daar de eerste verkenningstochten. In de loop van de avond arriveren we bij de helling, inmiddels regent het en in een desolate omgeving omringd door opgebokte jachten maken we Camino klaar. De gedachte aan een borrel in de warme zak houd mij op de been. Zowaar wordt deze gedachte uiteindelijk werkelijkheid, de Tallisker Storm single malt heeft nog nooit zo lekker gesmaakt.
Donderdag ochtend liggen we klokslag 8 uur voor de sluis. Het is prachtig rustig weer, net na HW, en voor de ZW wind varen we onder fok en grootzeil koersje 70’ om uit te komen bij de Eilanderbalg. We ankeren op 100 meter uit de kust van Schier op een keiharde zandgrond, vlak naast de geul met steile oevers. De echte waddenbeleving! Na de lunch stappen we over boord en constateren we dat we op een uitstekende kokkelplek liggen, en zoeken met het hoosvat als schep binnen 10 minuten een maaltje bij elkaar.
We maken een wandeling naar het Noordzeestrand, maar niet zonder eerst de slenk te verkennen waar we zo vlak bij liggen. Een hele kleine, maar met goed hoog water waarschijnlijk navigeerbaar. Slenken blijven trekken, diep doordringen in het land voelt als een overwinning. Maar goed, dit keer doen we de slenk lopend, en via het Noordzeestrand lopen we oostelijk om terug en eindigen we weer bij de geul.
Tijd om te rusten! We hebben nu de kans. Als straks het water weer komt moeten we verder, althans dat vinden we. Richting Noordpolderzijl.
Als het water komt is het al weer aarde donker. En dan begint het nog te regenen ook, en blijkt de wind weg. De verleiding word te groot, we gaan aan de drank, bloempot op het vuur en het word aangenaam en gezellig binnen. We genieten van de kokkels die inmiddels redelijk vrij van zand zijn.
Vrijdag word een echte zeildag. Na een rustig ontbijt gaan we vlak voor HW ankerop, en na een slag naar het zuiden kunnen we net de veerbootstijger van Schier bezeilen. In de verte komt Orion ons tegemoet, maar wij varen eerst verder, met de ebstroom mee richting Engelsmanplaat waar we in het geultje onder het rif de laatste eb afwachten. We vallen net niet droog, zodat we als de vloed weer op komt snel weer weg kunnen. Wel hebben we ruim de tijd om uitgebreid warm te lunchen. Bij het laatste licht gaan we ankerop om Orion op te zoeken voor de avondborrel. Al snel is het pikdonker en sturend op de ipad weten we de onverlichte boeien te omzeilen en het geultje van de veerpont terug te vinden. Opeens zien we een enorme rij zwarte schimmen in het water, we raken er op een haar na niet in verzeild! Dit waren dus de stootwillen die we in de middag zagen, en waarvan we met elkaar afspraken ze in de nacht goed in de gaten zouden houden…. maar compleet vergeten! Al met al gaat het goed, en zien we het toplicht van Orion opdoemen. Volgens onze inschatting precies op de plek waar obstakels op de kaart staan ingetekend! Het is even moeilijk inschatten hoe we daar het beste omheen kunnen, maar uiteindelijk vind er een encounter plaats en maken we een klein vlotje voor een grote borrel totdat de kou ons weer de zak in drijft.
Zaterdag word er veel water verwacht. 3,00 meter boven LAT.
Een slenk oefent onweerstaanbare aantrekkingskracht uit, net als tijdens een TWW een paar jaar geleden op Terschelling. De kaartdiepte van de drempel waar we deze keer overheen moeten is -2,4, we houden dus speling, en er word minimale afwijking van de waterstanden verwacht. Na de eieren met spek gaan we twee uur voor HW ankerop, en alleen op de fok varen we op de lagerwal af. Ergens moet een opening zijn, maar de kustlijn lijkt ononderbroken. We peilen 50 cm water, weinig maar genoeg, zeker in de wetenschap dat er nog een uur lang water bij zal komen. Vrij plotseling ontstaat inderdaad de opening, en al snel neemt de diepte weer toe tot een dikke meter, een gangbaar verloop in de slenken. Vlak langs de oevers sluipen we naar binnen, een groot deel zeilend onder fok en druil, het laatste stukje achterstevoren jagend door hoog gras. Uiteindelijk meren we af in de luwte van de bosjes die rond het baken van de Kobbeduinen staan. We hebben het weer gedaan!
Waarschijnlijk zijn we de eerste en laatste bootjes die dit jaar deze slenk hebben verkend. De dag is eigenlijk pas net begonnen, we hebben pas een uur gevaren. De hele verdere dag kunnen we gelegitimeerd ontspannen, we zijn inmiddels gevangen achter de drempel. Er is tijd voor koffie, en een powernap die achteraf behoorlijk uit blijkt te zijn gelopen. In ieder geval is Orion verlaten als we wakker worden, en Camino blijkt wat scheef te vallen. De hoogste tijd om van boord te gaan. Al liggen we volledig in de wildernis, is de bewoonde wereld relatief dicht bij. Na enig gestruin door de ruigte bereiken we goed beloopbare paden en na een wandeling van een uur zitten we in de gezellige warmte van het cafe van hotel van der Werff. De terugtocht langs de waddenkust voelt kort aan, en ruim voor het happy hour zijn we terug aan boord. In de avond, als Camino weer drijft, gooien we een anker op de andere oever en trekken we Camino naar het midden van de geul, zodat onze kooi vannacht niet al te veel slagzij maakt. In de nacht genieten we van het gieren van de wind, er is geen betere plek om 6 Bf af te wachten dan in een slenk van vier meter breed!
Zondagochtend staat het water nog laag als we wakker worden, tijd voor een uitgebreid ontbijt. Zoals altijd komt het water in de slenk weer later dan verwacht. Eigenlijk pas als je alle hoop hebt opgegeven. Maar dan echter stroomt het opeens met hoge snelheid naar binnen, en binnen een half uur drijven we voldoende om te ontsnappen. We hebben ruime wind, en zeilen prachtig onder fok en druil door het landschap. Voor de monding van de Slenk gaat het grootzeil bij, De HW voorspelling bedraagt +3,10 M, we maken ons geen zorgen en vlak voor HW nemen we de drempel al weer zonder problemen. Ruime wind varen we achter Orion aan naar Lauwersoog waar de sluis efficiënt genomen word. Ook het aftuigen gaat voorspoedig, en voor de borrel zijn we weer thuis.
Het was weer een prachtig divers TWW, met als hoogtepunten de ankerplek bij de Eilanderbalg, de verkenning van de slenk en het zeer aangename gezelschap.
Sytse Terpstra
a/b Drifter 22 Camino