Column Smiscruise Oost
Maandag, de eerste werkdag na de Smiscruise Oost 2017, mijn eerste Smiscruise ooit. Drie hoog in een kantoorgebouw op een bedrijventerrein. Een collega vertelt opgewekt dat hij zondag de stoelen –hup- buiten had gezet om lekker van de zon te genieten. Ik knik verstrooid en denk aan mijn zondag.
Om 06.02 uur word ik wakker. Als je wat beweegt merk je dat de slaapzak nog behaaglijk warm is. Ik lig wel strak tegen het kajuitbeschot aan, linkerarm slaapt. Penguin is een uur voor laagwater bij Engelsmanplaat wat scheef weggezakt. In de verte krijsen de meeuwen. Als ik m’n slaapmasker af doe zie ik vanuit mijn kooi sterns overvliegen en kleine groepjes gakkende ganzen. De zon priemt al een tijdje de cuddy in. Een flauw windzuchtje uit ‘t voorluik. Even eruit. Nog half in de slaapzak stommelend richting kuip. Buiten, boven de sprayhood, meteen de frisse wind in je gezicht, altijd een paar graden koeler.
Opnieuw ontzag voor die immense ruimte en de altijd wisselende horizon. Hier kun je uren vèr kijken. Langzaam speurend langs die soms geleidelijke overgang tussen zeebodem, water, horizon, plaat, eiland, lucht en hoge wolken. Kijken naar al dat leven: de vele vogelsoorten in de lucht maar ook rond de boot, waar het groenwier soepel meebeweegt met de laatste ebstroompjes, de langsdrijvende kwallen een goed heenkomen zoeken en de pieren luchtbelletjes blazen. In het dagelijks leven lijkt mijn horizon meer dichterbij en minder rijk geschakeerd: vragende gezichten in een klaslokaal, de rijtjeswoning tegenover ons rijtjehuis, autobumpers voor me in de file.
De Smiscruise-vloot ligt zondagochtend tussen Engelsmanplaat aan de ene kant en het Rif aan de andere zijde. Het gekabbel van de eb-stroom neemt verder af. De boot beweegt nog wat, dus als een volleerd Smiscruiser spring ik wat van de ene kant naar de andere, totdat Penguin weer recht ligt. Daarna de toiletemmer voor de ochtendplas. Straks gaat die de daling van de zeespiegel tegen maar dan moet er wel weer wat vloed zijn. Nog een blik op de armada van Coasters en Cruisers die op de plaat de nacht hebben doorgebracht. Zo van een afstand doen de Drascombes denken aan een roedel eenden, rustig ingedommeld maar onwrikbaar in positie blijvend. Intens tevreden ga ik weer te kooi, nu waterpas. De slaapzak is nog warm. Nog een uurtje een uiltje knappen, dan tijd voor sterke koffie en eieren met spek in de kuip. Met een zonnetje. En lekker vèr kijken.
Zelfs met 347 woorden heb je eigenlijk niet genoeg om de ‘Eerste vijf minuten van een zondagochtend op het Wad’ te beschrijven. Maar ja, ‘Sterrennacht’ van Van Gogh beschrijf je ook niet in drie regels.
Veel heb ik geleerd tijdens mijn eerste Smiscruise. Bijvoorbeeld hoe je als nieuweling een warm gevoel van welkom krijgt. Drie mannen kwamen zaterdag 20 mei op de kade van de Noordergat-haven een praatje maken toen ik in m’n uppie zenuwachtig de boot aan het opbouwen was. Het bleken Drascombe-schippers Herman, Guido en Carol te zijn. Zij vormden de kern van een actieve ,,parallel-pree-Smisfeeder’’ waar ik gretig aan deelnam en die later opging in de Smiscruise Oost, die ook al zo gezellig bleek te zijn.
Een stuk of twintig tips over het varen met een ,,Dras’’ op het Wad heb ik in acht dagen tijd opgestoken van een stuk of twintig NKDE-leden en hun boten. Peilstokken, maststrijkinstallaties, roeren, harde en zachte randen geulen, blokken trailer, lengte roeiriem, accu’s, langs boeien varen, wanneer ankeren, zonder riem de boot sturen met fok en druil, harde en zachte platen en ga zo maar door. Behalve een warm welkom en gezelligheid krijg je dus ook nuttige info mee. Die tips van je medeleden zijn in zekere zin even onbetaalbaar als het zondag uitzicht op Engelsmanplaat, want ze komen van ervaren schippers die al enkele jaren in diezelfde bijzondere Drascombes op het Wad rondscharrelen; als nieuweling hoef je dus niet het wiel elke keer opnieuw uit te vinden.
Na deze ervaring zal ik van de zomer met veel meer vertrouwen de steven wenden naar de Geul van Brakzand. Hopelijk met een betere (en vooral langere) riem, een peilstok die ik dan niet herhaaldelijk hoef op te vissen en weer een streepje meer ervaring. Dank aan allen die dit mogelijk hebben gemaakt; een Smiscruise is buitengewoon waardevol om het Wad en de vereniging beter te leren kennen. Ik heb er intens van genoten.
Bas Verschoor
Co Penguin