Wad (wat) blubber

Op vrijdag 16 mei vertrok ik voor twee weken zeilen naar de Wadden voor de Smiscruise. Eindelijk. Het stond al heel lang in de planning om er eens goed de tijd voor te nemen. Ik heb wel een trailer maar geen trekhaak, en ik ga natuurlijk liever zeilend heen vanuit Weesp.

Om op tijd bij de feedercruise aan te komen kon ik aansluiten bij de pre-feeder cruise van Rob, Bert en Jos vanuit Muiderzand naar Lauwersoog. Om bij de pre-feeder cruise aan te sluiten was het om logistieke redenen nodig (verjaardag van Pa) mijn eigen pre-pre-feeder cruise te varen, zodat ik vanaf Medemblik eindelijk met het clubje mee kon varen. Helaas was er weinig wind en dat dan ook nog uit het noorden en oosten.

Dat ik van Almere naar Medemblik gemotord heb, was louter vanwege de noodzaak op tijd aan te komen. Anders was ik wel gaan zeilen want mijn zelfstuur werkt ook bij een vaart van 0.3 knopen. Na een rustige dag drijfzeilen konden we op zondagavond in Den Oever met vier Coasters afrekenen als één boot van 16 meter. Hopelijk gaat dit de plannenmakers niet op het idee brengen om de steigers ongeschikt te maken voor kleine boten ‘omdat die er toch nooit komen’.

De volgende dagen waren onbeschrijfelijk mooi. Hoeft ook niet beschreven te worden, u kent het wel; beetje zeilen, droogvallen, zonsondergangetje, zeehonden, even een rifje steken dat er later weer uit kan. Via de Waardgronden, Terschelling, wantij bij het Vingegat, Nes en Engelsmanplaat was alles enigszins tot goed bezeild tot Lauwersoog onder de ogenschijnlijk nonchalante maar toch zeer deskundige aanvoering van Rob.

Voor mij was het de tweede keer op het Wad ‘op eigen kiel’ en ik heb voornamelijk zitten kijken hoe het is om met deze kleine boot op het Wad te zijn.

Mijn wandeling op het Wad (even naar de kant lopen) liep helaas uit op een modderbad. Net toen ik vond dat ik iets te ver wegzakte in de blubber, en mijn speciaal ontwikkelde snelle-stap techniek onderbrak om me om te draaien, schoot mijn rechterlaars uit. Rechtersok en broek tot ruim op de kuiten in de modder.

Bij het lostrekken van de achtergebleven rechterlaars schoot natuurlijk ook mijn linkervoet uit zijn laars. Ook de linkersok en tot op dat moment nog schone broek verdwenen royaal in de blubber. Het lostrekken van de linkerlaars was moeilijker want alles was spekglad geworden. Mijn pas gewassen en waterdicht geïmpregneerd zeiljack moest er ook aan geloven. De modder zat bijna in mijn nek. Leermomentje: wat een bende, nooit uitstappen op een wantij. Gelukkig was er in Nes ook een wasmachine voor vijf euro inclusief wasmiddel.

Met de stroom- en diepte-overwegingen ben ik al vaker bezig geweest toen ik met een klipper vaak genoeg op het Wad meevoer. Het vaargebied is met de Drascombe uiteindelijk een stuk groter en ik durf het nu, na de tocht, wel aan om er alleen op uit te trekken.

In Lauwersoog sloten wij dan eindelijk aan bij de feedercruise met stadgenoten Frank en Else als grote plannenmakers. Vergeleken bij de vijf boten van de pre-feeder, Frans was inmiddels ook aangesloten met een perfect getimede zeilontmoeting op de kruising van zijn route vanaf Harlingen met onze route naar het Vaarwater v/d Zwarte Haan, leek de feedercruise een vloot voor een invasie. De Smiscruise zou nog groter worden maar die heb ik uiteindelijk niet gezien.

Na een paar fantastische tochten en een bezoek aan Noordpolderzijl, waar het café speciaal voor ons ’s avonds nog openging, werden wind en regen zo hinderlijk heftig dat een dag verwaaid liggen onvermijdelijk werd.

Het laatste stuk westwaarts naar Lauwersoog ging op een klein stukje fok en surfend op de flinke golven zo spectaculair dat ik het ook wel een passend einde voor deze waddentocht vond. Daarna ging ik via kennissen in Leeuwarden en Oudega binnendoor terug naar Stavoren, Laaxum, Enkhuizen, Wijdenes, Weesp.

De wind was gedurende twee weken noord en oost, komt niet vaak voor, dus de terugtocht was nog bezeild ook. Alles bij elkaar een mooi stuk, en ik hoefde in verband met overwerk voor deze 15 dagen zeilen maar één dag vrij op te nemen. Volgende week maar weer eens op vakantie, we gaan Hadrians’ Wall lopen in Engeland, ook leuk.

Tom Welter
Coaster Sevenster