Een once in a lifetime experience dacht ik, zelf niet zo avontuurlijk aangelegd. Dus ingetekend voor deelname en verzeild geraakt in de beslommeringen van alle dag. Blijkt de Smiscruise echt vlak voor de Viking Cruise plaats te vinden, blijkt de admiraal zich wegens familie omstandigheden te moeten terug trekken, enfin, uiteindelijk stress levels out of scale, en niet alleen bij mij.
Het blijkt nogal een onderneming te zijn. Niet alleen euro’s mee maar diverse soorten kronen, veel hele grote kaarten bestellen, naar Roskilde rijden, naar Oslo varen, terug naar Roskilde komen om de trailers op te halen en weer omhoog naar Oslo om alles op de karren te lieren en retour naar huis. Plus het schip moet ruim geproviandeerd worden en gereed voor langdurig verblijf buitengaats in rotsgebieden – dacht ik – met de Outer Hebriden tocht van vorig jaar in gedachten. Wordt het echt Scandinavisch koud of wellicht zomers zonnig? Nog even niet in de gaten wat een gemiddelde van 25 nm per dag in de praktijk gaat inhouden…
De maandag na de Smiscruise op naar Roskilde met een select gezelschap wat daar na een rit over droge wegen uiteindelijk in nachtelijk duister aankomt. We zijn op tijd, en overnachten in de boot, op de trailer op het haventerrein van het Viking museum.
Het gezelschap dat de volgende dag in steady drizzle arriveert (maar daar voor het grootste deel vast en zeker aan gewend is) bestaat uiteindelijk uit twee Drifter 22’s, twee Gigs, een Drifter en een aantal Coasters uit Engeland, Schotland, Ierland en vier schepen uit de lage landen. Opvallend zijn de verschillen in trailers en de manier waarop de diverse schepen te water geraken… Van gesmeerde polyurethaan kielrollen in een oogwenk tot een uur sjorren aan een op één vierkante kielrol rustend schip. Als daarvan de trailer in het zoute water is afgezonken, het schip aan de wallenkant is vastgeknoopt en een Defender in lage gearing gas geeft, kan ook voor haar de tocht alsnog schadevrij beginnen.
Palaver inventariseert de individuele do’s & don’ts waarbij de gehechtheid aan het voorgestelde vaarschema en waardering voor facilities up to standaard leidend blijkt. In ieder geval in Oslo de 22e juni want dan staan diverse terugvluchten en ferry’s gepland. Dat wordt doorwerken!
Aldus een rappe afvaart waarbij we na prachtig ondiep kraakhelder Deens zeilwater al snel worden gestremd door een brug in de Roskilde Fjord. Deze draait zeer beperkt, we ankeren twee uur, lunchen uitgebreid tot ze één keer opent. Dan ontvouwt zich het kennelijke adagio van deze cruise, iedereen vaart voor zichzelf. Als twee schepen in hun aanloop naar de brug gestopt worden door de brugwachter die de brug sluit, varen allen door behalve de vier Nederlandse schepen die meteen ankeren. Het gaat tenslotte om de open Gig en een Drifter 22 met beide nog weinig open water ervaring.
Als na nog een uur de brug weer draait, varen we gezessen verder hoewel de met een 10pk sterke Honda uitgeruste Gig er flink de sokken in zet. De avond valt (tegen tienen op die hoogte) als het Nederlandse contingent stug doorzeilend inmiddels de aansluiting heeft weten te verliezen. Over de marifoon zijn verschillend LUP’s de revue gepasseerd, we checken er een paar als blijkt dat men zich verzameld heeft in Kulhuse, een klein haventje aan de noordwestelijke uitgang van het Roskilde Fjord.
In de schemering ontwaar ik plots de Drifter 22 steeds hoger een droogte op verdagen. Op kanaal 72 gevraagd of er assistentie nodig is maar nee, alles in orde… Dat heeft echter meer dan alle schijn van een stiff upper lip met Engels accent. Het schip heeft geen anker uitstaan, de avond valt rap, evenals het water en de omliggende platen komen al droog te staan.
Niet gedraald, Dulcibella ten anker nog net drijvend upwind naast de droogte, waadbroek aan en wordt overgezet door Coaster Golfbreker terwijl Coaster Batyr op de stuurriem al naast de Drifter ten anker is gekomen. Daar blijkt gelukkig geheel geen paniek aan boord. Dit ondanks dat de schipper voorzien van twee nieuwe heupen en diabeet wel de mogelijkheid ziet om van zijn schip af te komen maar bij afwezigheid van een zwemtrap er nimmer meer in!
Schipper in een stag hangend duwen en trekken we het schip via een vooraf als diepste geultje gepeilde koers van de plaat af waar hij vrolijk wuivend de duisternis in motort.
Het voordeel van marifooncommunicatie was dat we alle vier meteen wisten wat er gaande was en onmiddellijk konden ingrijpen, en dat ook zonder dralen deden.
Tot zover dag één, we bereiken allen zonder noemenswaardige schade de haven voor een welverdiende nachtrust aan boord.
Dat Dulcibella’s propeller tijdens deze actie gesloopt is, wordt verhaald in deel twee van de Viking Cruise – Van Roskilde naar Oslo en terug.
Drifter 22 Dulcibella
Michel Maartens