De Smiscruise in een open Dracombe

Als ik Brave achter de auto hang is het Wad reeds meer dan een week bevolkt door kringgenoten en ik rijd weg met een gevoel alsof ik alleen nog even een afsluiting mee ga maken. De feeder en zelfs prefedeer lijken aan populariteit te winnen! Zij hebben ook mijn interesse, maar vijf dagen van huis is het maximale dat ik mij kan permitteren. Jawel, vijf dagen, ik vaar een feeder van één dag. Zo vertrek ik dinsdagochtend vroeg, maar met een tussenstop van een dag op kantoor, Brave prominent geparkeerd naast de ingang. Een mooi gezicht. Als ik laat in de middag in Lauwersoog aan kom zijn de donkere luchten daar ook reeds en snel te water, alle zooi aan boord en vaar af naar het Booze Wijf. Daar liggen de bootjes van de feeder al en ik vind een gezellig plaatsje diep het haventje in naast Frans en Margot. De tent gaat erop en al snel komt de regen met bakken uit de hemel. De avond wordt met de hele club doorgebracht in het restaurant,daar is het goed toeven met oude bekenden.

De nacht en ook de woensdag brengt veel regen. Vlak bij staat gelukkig een schuurtje met een mooi afdak. Dat had ik gisteren al in het vizier, en na het opstaanritueel ga ik met het krat met kommaliewant en proviand de wal op en installeer mij in mijn buitenkeuken met stahoogte en een mooie teakhouten bank. Beter kan bijna niet. Ik regel een uitgebreid ontbijt en langzaam aan krijg ik steeds meer bezoek en wordt het gezellig vol onder het afdak. Het palaver wordt om onduidelijke redenen uitgesteld, en dat is voor mij een teken om een klein rondje Lauwersmeer te varen, met een enkel rif gaat het prima.

Het resultaat van het palaver is dat we aan de zoute kant gaan overnachten, en zo liggen de meesten rond 16.00 uur voor de sluis en zijn de schepen voor borreltijd weer aan kant. Vrijwel de hele club ontmoet elkaar weer in het visrestaurant Sterkenburg, en zo heeft deze dag een laag nautisch maar een hoog sociaal gehalte. Op hemelvaartdag wordt normaal gesproken uitgeslapen, zo niet vandaag. Om 5.00 uur gaat de wekker, opstaan, koffie, opruimen, en tent eraf. Gisteren is er reeds een dubbel rif gestoken, maar goed ook, de wind staat nog stevig door. De afvaart volgt stipt om 6.00 uur, en op het fokje gaan we met zeven mijls laarzen westwaarts over de Zoutkamperlaag richting ’t Oerd op Ameland.

We profiteren nog van de laatste ebstroom, en net na laag water gaan we voor de Paesensrede voor anker om op wat vloed te wachten. De stroom giert inmiddels aardig naar binnen, een aantal boten worden verrast en de adrenaline giert her en der door de aderen. 26 boten op een klont voor anker, met daartussendoor een aantal dwars op de stroom met krabbend anker. Geen schade, maar velen zijn weer een ervaring rijker. Ook een gebroken voorstag leidde niet tot ernstige ellende, de haallijn van de rolfok bleek sterk genoeg. Ook geluk zit in een klein hoekje. Zo is iedereen reeds om 7.30 uur goed wakker en keert de rust terug. Ik installeer mij languit op de kuipvoer en weet zowaar nog twee uur slaap te pakken.

Als er een grote catamaran langs komt, steek ik mijn kop boven het potdeksel en zie zowaar in de verte allemaal kleine fokjes! Dus ook ankerop, en bereik zonder noemenswaardigheden de ankerplaats vlak onder de kust van Ameland. De middag is net goed en wel begonnen, maar de zeildag zit er op! Ik maak een uitgebreide lunch, en monteer de dektent alvast voor wat luwte. En voordat ik er erg in heb is het water al weer weg en begint het sociale programma onderdeel van deze dag. Vanaf de top van het Oerd, de hoogste duin van Ameland, hebben we mooi uitzicht en zien de bootjes onder ons liggen. Herman start een uitnodigingscampagne voor een borrel aan het eind van de middag. Hij verloor vandaag zijn wrikriem die wonder boven wonder werd opgemerkt en in ruil voor een borrel wordt terugbezorgd. De wind staat nog steeds goed door en het wordt inmiddels weer fris en iedereen verdwijnt weer achter de eigen buiskap.

De volgende ochtend is het zowaar windstil. Dat is nog eens lekker wakker worden op een open bootje. En het water komt maar langzaam, ik heb alle tijd om heerlijk traag op te ruimen en te ontbijten. Thomas komt langs in zijn waadbroek, hij laat Orion uit, zo lijkt het. Anderen kiezen er voor maar te gaan roeien, ik hanteer de wrikriem als boom en dat gaat eigenlijk ook erg goed. Het doel is een plekje ter zuiden van het Rif tussen Ameland en Schiermonnikoog. Een heel eind bomen!

Maar gelukkig komt er opeens een zacht windje op, uit de voorspelde N hoek. Ik geef Brave de ruimte, wetend dat zij gemiddeld redelijk koers houdt maar wel eens wat “kwispelt” zoals de kinderen dat noemen. Ik waak er wel voor de verboden gebieden te mijden, de boot van faunabeheer heeft ons in de smiezen en die moeten we niet uitlokken. Zo varen we mooi halve wind door de Holwerderbalg en steken het Smeriggat over om onszelf vrijwel vast te varen in het zicht van de verboden toegang bordjes. De boot van faunabeheer gelooft het nu wel, en gaat weg. Net als het water, voor de lunch liggen we weer midden in een grote zandwoestijn. Het programma herhaalt zich weer. Eerst een dutje doen op de kuipvloer, en daarna socialiseren.

Pepe ligt net als Brave ook erg hoog, daar ga ik eerst maar eens heen, maar daar is de rust wel erg diep en zo kom ik niet geheel toevallig uit bij Salvator, afgeladen met bier en wijn en goed gezelschap. Zelfs met laag water blijkt er hier een geultje te blijven bestaan, je kan hier tegenwoordig bijna bij laag water gewoon varen. Daar moeten we vanavond maar naar toe verhalen om morgen met de vloed verder te kunnen. Maar eerst ga ik in op de uitnodiging van Pepe voor het diner. Altijd gezellig, het water dwingt mij terug naar Brave en in de laatste schemering ga ik ankerop en deins op de noordenwind naar dieper water. Van daar af zie ik dat Pepe wel erg hoog ligt, er is daar een hoop activiteit maar weinig beweging. Net als ik moed heb verzameld er heen te gaan komen ze gelukkig los en verdwijn ik meteen in de zak.

Zaterdagochtend slaap ik al weer uit na een onrustige nacht met een opspelende maag. Hel lijkt zowaar vakantie, het is heerlijk als het tij dicteert dat je pas laat kan varen. Het zonnetje schijnt de tent in, het water is nog ver weg. Alle tijd om weer eens rustig op gang te komen. Zodra Brave weer drijft, ben ik inmiddels ook klaar om te gaan, dubbel gereefd. Een beetje overdreven, maar wel rustig. De vloot splitst zich vandaag. De meesten gaan Schier verkennen en zullen vroeg in de middag westelijk van de haven droog vallen. Gezien mijn gesteldheid een verstandige optie. Het zeilt echter mooi, en ik besluit alsnog door te varen naar de Schildknoopen, een geultje met steile oevers waar je volgens de verhalen drijvend de eb kan afwachten en de platen dan hoog boven je uit ziet komen. Bij hoogwater gaat het anker overboord, en begint het lange wachten. Uiteindelijk liggen we hier met zes bootjes.


Het water wil maar niet gaan, en op een gegeven moment krijg ik er genoeg van maar zie dan stootwillen hangen bij Enedsae. Als ik de tent weg heb en ankerop ben zijn de stootwillen weg! Toch ga ik kijken en ben gelukkig welkom. We drinken whisky en bier, en besluiten gezamenlijk dat het hier niet spectaculair genoeg is om te nacht door te brengen en varen nu het nog kan snel naar Lauwersoog, hoog aan de wind en met hulp van de laatste stroom net bezeild. Zo liggen we eerder dan verwacht weer op zoet water. Enedsae gaat er meteen uit bij Jansma, Brave krijgt een heerlijk ankerplekje in de luwte van een boom. Zo eindigt de Smiscruise eigenlijk een dag te vroeg, maar ook dit is genieten en ik neem al weer een uitgebreide borrel. Op zondagochtend kom ik tegelijk met de bootjes uit de Schildknoopen aan bij de helling. Zij hebben een hobbelige nacht gehad en moesten vanmorgen vroeg op, maar hebben wel daadwerkelijk tussen de platen gelegen. Helaas staat Brave al weer op de trailer voordat de club uit Schier arriveert. Ik wacht er niet op, maar rijd rustig naar huis en heb de middag samen met het gezin. We hebben weer een geslaagd evenement gehad, met wat minder nautische hoogtepunten maar een erg grote opkomst en een hoog sociaal gehalte.

Sytse Terpstra
Longboat Brave