Op verzoek van Drascombe-importeur Michel Maartens langs deze weg nog enkele snippers uit het scheepsjournael van Lugger Peer den Schuymer.
Nu ons bootje staat uit te hijgen op het droge en de sneeuw horizontaal langsvliegt, zijn er beroerder klussen denkbaar. Voordat ik bij de Lugger Peer den Schuymer uitkom eerst enige achtergrond over hoe het zover heeft kunnen komen… Van jongs af aan zeilden wij mee met onze ouders in de houten S-spant Kleine Kluns en we zijn de zeilkunst machtig geworden in de meegezeulde 12-voets jol. Hoogtepunt in de zomervakantie was een bezoek aan de waddeneilanden… Op Terschelling niet in de marina maar met z’n allen rijendik op stroom in de haven. Andere tijden.
De eikenhouten S-spant werd slechter en besloten werd om deze rigoureus te restaureren, m’n vader de timmerman en ik de knecht. In die drie jaar van beulen werd het ontberen van zeilen, maximaal geïnspireerd door de machtige Hans Vandersmissen, opgelost door in 1996 met een lelievlet (zeeverkenners) een waddentocht te maken. Met pa en broer vanaf Dirkshorn naar Den Helder, Oudeschild, Vliehors en weer retour. Een onvergetelijke tocht! En… varen buiten de geulen smaakte naar meer!
Dus toen in 2002 een zwarte Lugger in niet al te beste staat in Spakenburg te koop werd aangeboden was de deal snel rond: Broerlief en ik kochten de Lugger en mijn trouwe motorfiets XT500 verdween richting m’n pa. In de garage de romp kaalgehaald en voorzien van kneiterharde 2K-polyurethaan verf. Alle teakwerk en rondhouten eveneens kaalgehaald en voorzien van plenty lagen blanke lak.
Pas later bleek via Michel dat onze Lugger een nogal bewogen geschiedenis achter de rug had: Ooit gestolen uit de haven van Uitdam, toen van de radar verdwenen en weer gevonden maar niet herkend in de haven van Elburg, daar geveild en verkocht aan de eigenaar van wie wij de Lugger weer hebben gekocht.
Via Michel kwamen wij alsnog in contact met de eigenaar van wie de Lugger was gestolen, omdat hij op zoek was naar een Longboat en vertelde dat z’n leven nooit meer hetzelfde was geweest, nadat z’n Lugger was gestolen… Van hem hoorden we dat de Lugger oorspronkelijk uit Nieuw Zeeland kwam en door een Nederlander is meegenomen.
Enfin, ons bootje was weer gereed voor nieuwe avonturen en dat heeft ze geweten! Ook hier had Smis z’n invloed op onze aanpak: Zonder slagroomklopper in de bun, maar wel met paar goede riemen en stoere essenhouten wrik- en stuurriem van 3,65m hebben we het Westwad vijf jaar lang intensief bevaren. Het mooie Engelse tunneltentje, uiteraard via Michel, hield ons droog en de kooien waren ruim genoeg op een eigengemaakt plankenvloertje.
Roeiend zonder wind tegen de ebstroom in rond 01.00 uur ’s nachts op maandag naar onze traditionele lanceerlocatie ’t Kuitje in Den Helder… Met veel te veel wind op de Texelstroom op fok en druil richting de harde banken ten Oosten van Texel. Onvrijwillig droogvallen op de hoge plaat Hengst.
BBQ’s op de Razende Bol en De Hors, te vaak op en over het randje ankeren/droogvallen van de afgesloten Mokbaai. Vaak naar prachtige Posthuiswad. Tochtjes met vrouw, gezin, een van de kinderen, broer, pa, ma, vrienden, kennissen & familie. Onze Peer vond alles prima!
Wat een zeewaardig scheepje. Ik heb op de grote rollers van de Texelstroom weleens stilletjes getwijfeld of we niet te dicht bij de grenzen van de Lugger waren aangekomen, maar ze stelde nimmer teleur. We hebben haar onbarmhartig over de hoge en harde banken geramd, no sweat… High-tempo hooijkazen doe je alleen met een Lugger, snor voor de boeg! Handzaam zowel in het water als op het droge en oerbetrouwbaar.
Blijft over: ons breekpunt… Met drie jonge kinderen (nu: 12/10/7 jaar oud) wilden we als gezin ook overnachten en langere waddentochten maken. Dus op zoek naar een ‘grote’ Lugger met kajuitje. Dat viel niet mee: de een te duur, de ander niet mooi, niet hanteerbaar genoeg etc. Lang verhaal kort: op de NKDE-site stond opeens bij Michel de kits WoelWater te koop. Ik kende het type Hylperboat niet maar we waren onmiddellijk verkocht. Een Gran Turismo waddenboot, met 5 vijf volwaardige 2m kooien, een diepgang van iets meer dan de Lugger, koolstof masten en 400L waterballast maken het mogelijk haar vanaf de trailer te varen. Dus de Lugger met pijn in het hart verkocht en sinds 2007 varen we met WoelWater!
Na wat kleine modificaties, waaronder het aanbrengen van een dol voor wrikken/ondiepwatersturen, was zij geschikt voor wadzeilerij ‘a la Drascombe’. Vorig jaar ook de zomervakantie op haar doorgebracht en alle Nederlandse waddeneilanden bezocht. Voor volgend jaar staat Duitse Wad op de agenda en zo hebben we voorlopig meer plannen dan tijd… Al met al, in tegenstelling tot de meeste andere Drascombevarenden, slechts vijf jaar gevaren met de Lugger, maar met zoveel plezier en natuurlijk als springplank tot een vergelijkbare manier van wadvaren met WoelWater, dat u mij dit vast vergeeft.
Hartelijke groet en wellicht tot op het water,
Patrick Naber