Aan de kade in de Waddenhaven van Den Oever ligt het flottielje Drascombes op zaterdag 4 mei afgemeerd. De Coasters Suzanna, Pepe, Dirk, Rupert Bear, Ultreia, Mellon, Argo, Zandloper, Sevenster, Skua, Antartis, de CL White Seal en de NG Zwerver liggen gereed met de nodige voorraden aan boord.
We staan met een groep zeilers op de steiger in de Waddenhaven van Den Oever. Admiraal Frank is net begonnen om de plannen bekend te maken wanneer de marifoon het weerbericht laat horen: 4-5 Beaufort decreasing. Een gejuich klinkt op. Het plan is om een stukje langs de Afsluitdijk naar de Vlieter te varen. Hier gaan we een noordwestelijke koers varen richting de Binnen Breesem. Het is opkomend tij. Na half twee gooi ik de trossen los.
Het vertrek gaat niet soepel. We maken al snelheden van vier tot acht knopen. (GPS: 4-5-2013 14:40:13 -17 ft 233 ft 0:00:21 8 mijl/u) Op fok en druil weg, maar mijn grootzeil zit niet goed opgebonden. De top van het zeil vangt wind zodat het bovenste deel gaat klapperen. En nog niet zo´n beetje ook. Enkele pogingen buitengaats om dit te verhelpen leiden tot niets. Nogmaals de druil strak en met de kop in de wind. Ik wil de fok intrekken, maar het fokkenlijntje zit ineens klem. Twee problemen en de golven worden ook niet minder. Het geklapper van het grootzeil los ik op door het zeil gewoon te hijsen. Voor vertrek heb ik er gelukkig al een tweede rif in gestoken.
De dieptemeter geeft een steeds grotere diepte aan: we komen in de buurt van de Texelstroom. Het gaat als een speer: 8,3 knopen. Een woelig golvenbeeld om mee heen. Het water slaat aan de loefkant vaak over het potdeksel. Het loopt dan via het hoge gangboord de kuip in of over de brug naar het lage boord. Hier staat al behoorlijk wat water dat het loosgat even niet kan verwerken. In de kuip worden mijn schoenen nat: pompen om geen koude voeten te krijgen. De verstaging staat loeistrak, Antartis geeft geen krimp. Mijn linkerkant wordt erg nat. Even dreig ik uit het roer te lopen, maar snel oploeven voorkomt dit.
Argo ligt stil, Zwerver is in de buurt. Peter laat me het gebroken roerblad zien. We steken de Texelstroom over. Wanneer de dieptemeter weer oploopt, wordt het iets rustiger. Er komt ook een beetje zon. Dit is nu erg welkom. We varen in een flink tempo door.
Tegen half zes gaan we voor anker. Het is lastig om de klapperende fok tot rust te krijgen. Anker over de rand! Een heel gepruts om de fokkenlijn uit de onderzijde van de trommel te krijgen. Lekker achter de buiskap uit de wind. De bodywarmer meteen in de zon gelegd, broodjes eten, wat drinken. De wind blijft toch wel 4-5 Beaufort. Tegen half negen staat het water nog 25 cm. Aan boord van Pepe bij Vincent een Beerenburger gedronken. ´s Nachts is het weer hard gaan waaien. Weinig rust.
Zondag om 6.00 uur eruit. Enkele broodjes, kruidenkoek en icetea. Wat is het buiten rustig in vergelijking met gisteren en vannacht! Ik mis Zwerver, Argo en Dirk. Ik hieuw het anker om 6.50 uur. Een relaxte tocht naar het Engelse Vaarwater. Hier zien we de eerste zeehonden. Er liggen er vier mooi op een rij. We vallen droog, een tijstop om half twaalf. Op de plaat is het genieten in de zon.
Met een westenwind in de zon is het heerlijk varen. Toch weer goed in het pak, want het lijkt lekker, maar het blijft fris op het water. Tijdens de nadering van Vlieland varen we met een hele ruime boog langs de kaap bij de Kroons Polder. De stuurriem gaat al snel over de spiegel. Met de fok vast, staand op het achterdek gaat het het gemakkelijkst. Totdat je stuurriem uit je hand glijdt. Weg! Motor gestart, een rondje gevaren en de riem weer opgevist. Toch leuk dat hout blijft drijven. Met Cornelia Dionisia heerlijk in de avondzon gezeild. Aan de horizon verschijnen de zeilen van Ayni en Zwerver. Johan en Els hebben Argo teruggebracht naar Den Oever. Tegen zessen het anker overboord. Eten koken. Het water is erg rustig. Om negen uur ben ik als een blok in slaap gevallen.
Maandag word ik om half zes wakker geschut in een beeldschone omgeving; Antartis komt los. De opkomende zon geeft een prachtig licht. Het weer-bericht geeft een windkracht van 1-3 geleidelijk noordelijk aan. Om half 11 hebben we palaver. Het plan is om 18.00 uur te vertrekken. Weer naar de Binnen Breesem om daar te overnachten. Vandaar vertrekken we dan dinsdag naar het Amsteldiep.
Met enkelen naar het Posthuis voor koffie en gebak. Daarna naar het Noordzeestrand om vervolgens weer het Posthuis aan te doen maar nu voor een pannenkoek. Op het afgesproken tijdstip vertrekken we naar de Binnen Breesem. Aan-komst om 21.10 uur. En dan zit je in de weidsheid van het Wad in je kleine kajuitje waar je schommelend geniet van je pintje, een stukje salami en een trostomaatje. Buiten is het aardedonker en ik geniet in mijn veilige cocon.
Bij aankomst ver in het Amsteldiep ben ik net te laat met het ophoog trekken van het roer. De voorspelling voor de komende dagen is niet zo geweldig. Vanavond is er een kans op onweer en morgen zal de wind naar het westen draaien. Toch een hele goede keus om met de feeder te varen.
Een heerlijke zonnige, schommelende middag op het Amsteldiep. Even gaat het flink betrekken, aan de oostkant wordt het donker en de wind neemt flink toe tot ruim vier Beaufort. Alles goed vastgezet, spullen naar binnen. Kortom, laat de regen maar komen. We gaan verder de plaat op om vannacht droog te vallen. Dan is het in ieder geval een tijdje rustig. Pannenkoeken bakken op een op-en-neer-gaand fornuis is een hele kunst. Ze hebben er in ieder geval wel eens beter uitgezien. De regen blijft, op enkele spatjes na, uit en later wordt het water rustig. Om 21.20 uur komt er een weldadige rust over het water en over de kapitein. De zon laat een mooie rode gloed achter.
Op de voor mij laatste dag staat het vertrek om 7.00 uur gepland. Bij het ontwaken blijkt de omgeving in een grijze massa te zijn veranderd. Niets meer van al het blauw dat we de afgelopen dagen in de lucht hebben gezien. Oostenwind, dat wordt op-kruisen. Het flottielje komt in beweging nadat we kapitein Frans van de White Seal maar even geroepen hebben. Zijn tent bleef vrolijk op zijn Cruiser staan terwijl ieder paraat is voor vertrek. Een grijze tocht via het Wierbalg naar het Visjagersgaatje. Ik neem er alle tijd voor, het is immer mijn laatste tochtje. Wanneer ieder al in de Waddenhaven aangemeerd is, vaart Antartis de haven in. Even aanmeren en daarna door de sluis om de boot op de trailer te trekken. Hulde aan admiraal Frank!
Gijs van Kemenade
Coaster Antartis