Samen met dochter Sanne (33) vertrekken we 19 juli 2013 te 17.00 uur vanuit Lauwersoog met de laatste vloed (18.30 uur) scherp aan de wind richting Groninger Wad en laten als een speer de laatste groene tonnen van het Oort achter ons. Het idee om voor de gezelligheid buiten de haven van Schiermonnikoog te overnachten doet ons besluiten overstag te gaan, dwars over het Brakzand. Dit wordt vrijwel onmiddellijk bestraft door steeds ondieper water. Helaas, vals vertrouwend op jarenlange lokale kennis heb ik geen zeekaart mee. Na een wat oostelijker koers kunnen we door het gele tonnetje van Jörn van Boven de geul onder het eiland vinden en zo voor de haven ten anker gaan.
De volgende dag vroeg op om met HW over het wantij onder Schiermonnikoog te komen. Na de Veerdam komt al gauw iets paardachtigs, tot haar middel in het water in beeld. Het blijkt een pink te zijn die op dit vroege uur aan het badderen is en redelijke belangstelling toont. Een telefoontje naar de havenmeester ter informatie. Na wat kruiswerk door een smalle geul bereiken we de oostpunt met het idee een rondje eiland te maken en eventueel ‘s middags in de Alexabaai te ankeren. De wind is inmiddels NO 2-3 geworden.
Naar buiten varend is er tussen de branding van de Gronden van de Lauwers een stuk rustig water. Voor de vuurtoren aangekomen worden de golven allengs hoger en is er slechts één lange lijn forse branding voor het hele strand te zien. De wind zal wel wat aangetrokken zijn en de golven hoger (1.40 meter) – geen Plaatgat te bekennen. Nu ben ik na onze Schotse en Outer Hybriden avonturen wel wat gewend, maar aan branding heb ik toch een gezonde hekel. En geen ton te zien. Met haar iPhone belt Sanne, die het inmiddels aan boord van mijn Cruiser Longboat niet meer ziet zitten, de toren. Golven van 1.40 hoog met een lengte van twintig meter, soms een forse breker waar we er enkele van binnen krijgen, niet leuk meer. De toren drukt ons op het hart buiten de branding te blijven en door te zeilen tot de zwarte paal van de NAM waar de betonning van het Westgat naar de Zoutkamperlaag begint. Hij deelt ons ook de hoogte van de golven mee en stelt ons gerust dat de wind gaat afnemen. Ik weet dat de wind juist altijd toeneemt als de vloed doorzet, en dat gebeurt ook.
We zijn op tijd binnen. Het valt mij tegen, zo westelijk als de aanvoer van de geul ligt, NW van het Rif en de Engelsmanplaat. Binnen de betonning van het Westgat nog aan beide zijden een forse branding, waarna we de koers peilen op het westelijk strand van Schiermonnikoog om zo met de vloed naar binnen te gieren. Op de goede afloop hebben we samen een glaasje wijn gedronken.
1e les: altijd een recente, bijgewerkte kaart mee;
2e les: niet buiten eilanden om bij aanlandige wind harder dan windkracht 2;
3e les: neem je dochter/zoon mee met een iPhone!
Wytze Berghuis
Cruiser Longboat Malmok
—
Naschrift redactie:
Malmok heeft waarschijnlijk de oostelijke aanloop van het ondiepe Plaatgat gemist en is ten NO van de Gronden van het Plaatgat uitgekomen. De onbetonde aanloop ligt op de 2013-versie van de Hydrografische kaart 1812 vlak langs het strand ter hoogte van kilometerpaal 8 en ten NO van de toren!)