Woensdag 27 oktober
De voorbereiding van dit weekend door ‘De Admiraal’ (Antoine) was grondiger dan ooit.
Er is zelfs een vergunning verleend door Het Waarnemend Hoofd van het District Waddenzee, op grond van BPR artikel 1.23.
Dit werpt dan wel de vraag op of hier een precedent mee is geschapen en wat er dan zoal in dit artikel onder een evenement wordt verstaan.
Ook maar een vergunning aanvragen als ik mijn tante uitnodig voor een dagje zeilen?
Voor mij is het de eerste keer dat ik met het TWW meega. Sterker nog, het wordt de eerste keer dat ik uitgebreid de wadden op ga met mijn Coaster. Heb wel wat ervaring met andere bootjes, maar het verschil is natuurlijk dat je met een Drascombe nou net alle rottigheid opzoekt waarvan je altijd is verteld dat je er ver bij uit de buurt moet blijven. Dit, gevoegd bij de meteorologische berichten van voorgaande TWW’s, zorgt ervoor dat de verwachtingen hoog gespannen zijn.
Arriveer om 14:00 uur op jachthaven Noordergat in Lauwersoog, na nog even een GPS te hebben opgepikt in Almere. Olle, met Chris en Birgit zijn al te water, maar die blijken al een paar dagen rond gevaren te hebben. De meeste anderen zijn er ook al, op de kant bezig met de nodige voorbereidingen. Volgens mij is dit een TWW met een record deelname van zeven boten. Wie waren die anderen dan wel? Slack II met Hans en Riekele, Rietgans met Chris, Mermaid met Gert en Jelmer, Gulliver met Bas en Frans, Navis Longboat met de gebroeders Maartens, en Tyke met ondergetekende.
De eerste voorspelling van De Admiraal komt uit: een geplande afvaart van 15:00 halen we nooit, en uiteindelijk gaan om 17:00 de trossen los. Inmiddels is het tij dan al te ver heen om het Smeriggat nog te kunnen halen en wordt er koers gezet naar de Paesensrede. Met bewonderenswaardige precisie lukt het Gulliver om de enige ondiepte in het Zoutkamperlaag te vinden. Daarbij loopt ze schade op aan het helmhout en moet helaas terugkeren naar de haven. Op dat moment komt de KNRM op volle vaart aanstuiven, maar tot opluchting van Gullivers kapitein blijkt ze onderweg naar Schier te zijn en wordt haar de schande bespaard om door de reddingboot te worden opgebracht.
De rest van de vloot schuift in het duister de Paesensrede in. Het is inmiddels volop eb en rondom ons doemen de zandbanken op. Ik moet zeggen dat ik het knap spannend vind. Uiteindelijk lopen we om 19:00 uur vast op het wantij. Aanvankelijk ten anker met het idee om over een paar uur door te varen, maar uiteindelijk valt het besluit om hier de nacht maar door te brengen, na de boot een stukkie buiten de geul te hebben gelegd. De wind wakkert aan tot O 5 en we liggen knap onrustig. Mijn nieuwe GPS getest als ankeralarm en kan om 22:30 met een gerust hart de slaapzak in. Inmiddels is Navis langszij geankerd.
Donderdag 28 oktober, Z/O 4
Er is een goede kans dat de wind verder ruimt en dus zetten we de tocht niet door naar het Oerd maar wenden de steven naar het Willemsduin.
Om 9:00 uur anker op.
Een riante tocht, met bakstagwind en vertrek twee uur voor HW zodat we overal door kunnen kachelen zonder ons om diepgang druk te maken.
Onderweg voegt Gulliver zich weer bij het gezelschap, de schade bleek gelukkig mee te vallen.
Om 12:30 valt het anker bij het Willemsduin.
Rietgans blijkt gisteravond op Paesensrede ook brokken met de helmstok gehad te hebben maar heeft dit provisorisch weten te repareren.
Mermaid heeft een bezoek aan Schiermonnikoog gebracht en schuift wat later aan, nog net op tijd voordat het volledig eb is. De middag wordt doorgebracht in de kwelders en aan het Noordzeestrand. Het is een prachtige dag om te wandelen, beetje bewolkt maar niet te koud, en ongeveer alleen op de wereld.
Hans en Riekele verzorgen deze middag de catering voor het ganse gezelschap, met assistentie van diverse boten bij het pasta koken (vlonder-pasta uit Navis). Uiteindelijk staat er een compleet buffet uitgestald op de dekken van Slack. Pasta met zalm/roomsaus en verse salade met kunstige dressing en noten. Namens de gehele vloot: hartelijk dank, hij was heerlijk, jullie mogen blijven! Na het diner een Poolse Landdag discussie, die het gezelschap dreigt te verscheuren, over het plan voor morgen. De meningen zijn verdeeld: wel of niet naar Polderzijl? De TWW traditie wil dat er geen havens worden aangelopen, maar de kroeg heeft voor een aantal mensen onweerstaanbare aantrekkingskracht. Uiteindelijk een poldercompromis als resultaat van dit democratisch gedoe: morgen om 10:00 uur anker op en op het tij mee naar Noordpolderzijl, even aantikken en weer snel naar buiten om op de Boschplaat te overnachten.
Als het donker wordt daalt de temperatuur best wel en bij opkomend tij trekt eenieder zich terug aan eigen boord; de kippen gaan vroeg op stok voor wederom een boerennacht.
Vrijdag, 29 oktober, O – Z/O 3-4
10:00 uur anker op en naar Polderzijl, dit alles volgens democratisch vastgesteld plan.
Bij inkakkende wind blijkt dit niet haalbaar, en De Admiraal ziet zijn kans schoon om dit plan de nek om te draaien.
Nieuwe orders per gsm luiden om de koers te verleggen naar de lagune van het Simonszand.
Dit is dus een van die plekjes die ik op eigen kracht niet zomaar had gevonden.
Echt gaaf – op zijn Drascombiaans sturend op de riem – moet je op zoek naar de smalle ingang.
Rietgans loopt tegelijk met mij binnen, maar heeft de pech dat ze bij de toegang net vastloopt.
Het is inmiddels een prachtige zonnige dag geworden (hoezo Winter Weekend?) en een paar bemanningsleden gaan dan ook spontaan te water (zonnesteek?)
in een poging Rietgans nog van de plaat los te scheuren.
Ze keren onverrichterzake terug naar de ankerplaats van de overige boten, waar Michel nog een half uurtje rond spattert in het volgens mij toch koude water water
(dubbele zonnesteek?).
Overigens is de lagune spectaculair:
de bootjes liggen in volledige beschutting voor anker in de hoefvormige baai,
hoog op de zandplaat ligt een kolonie zeerobben de zaak aan te kijken, alle vogelsoorten zijn zo’n beetje vertegenwoordigd en
bij het droogvallen ligt de bodem van de baai bezaaid met kokkels.
Er wordt wat gewandeld, gelummeld, geborreld en gedineerd.
Wederom geen nachtelijke avonturen op het programma (wat niemand erg lijkt te vinden) en het getij wordt elke dag vriendelijker voor ons:
morgen weer een half uurtje langer uitslapen voordat we weer vlotkomen.
De weerberichten voor morgen zijn wederom zeer kalm met N/W windje, dus het plan wordt opgevat om buitenom naar het Westgat te zeilen,
en mogelijk in de ‘Alexabaai’ te overnachten.
Zaterdag, 30 oktober. N – N/NW 2-4
Rietgans en Mermaid moeten terug naar huis en slingeren ’s morgens om een uur of tien de motor aan, bij volkomen blakte.
Het restant van de vloot wacht tot twaalf uur om volledig profijt van de stroom langs de kust te hebben.
Tegen die tijd staat er een flauwe zucht, maar voldoende om voortgang te boeken onder zeil.
In de loop van de middag trekt de wind aan tot 3-4 en de tocht onder de kust van Schier is werkelijk heel fraai,
met luchten op de achtergrond zoals je die op oud-Hollandse schilderijen tegen komt.
Als we de vuurtoren dwarsuit hebben varen we in linie pal onder het strand, op zoek naar de toegang tot de Alexabaai, die we zowaar om 17:30 ontdekken.
Ankeren hier tot het water voldoende hoog staat om de baai in te varen, en om 21:15 roeien we in het duister de baai in.
Dit is The riddle of the sands live: met de riem de rand van het geultje aftastend, tot we na een uurtje niet verder kunnen.
Spijker erin, en pitten.
Zondag, 31 oktober, Z 2
Gulliver ligt wat hoog op de bank waardoor we uiteindelijk 11:00 uur anker op gaan.
Heerlijk zo’n anderhalf uur geroeid in kalme, windstille ochtend.
Per slot van rekening hebben we geen haast en niemand heeft er behoefte aan om die lawaaischopper aan te trappen.
Natuurlijk ook een beetje (??) een principe-kwestie.
Het laatste uur komt er toch nog wat wind zodat we zeilend Lauwersoog binnenvaren waar Kurt en Regina (Butterfly) ons verwelkomen.
Al met al was het voor mij qua wind en temperatuur wel een heel makke kennismaking met het oktoberse wad,
ik had me op iets ruigers voorbereid en dat had natuurlijk even zo goed kunnen gebeuren.
Maar, wat mij betreft absoluut voor herhaling vatbaar; sailing in company heeft zeker ook zin charmes.
Antoine nogmaals hartelijk dank voor de organisatie.
Het was een zeer geslaagde lustrum aflevering van het tiende TWW!
Rutger van Rijn
Coaster Tyke