Smiscruise 2012 met Longboat Brave

De voorbereidingen voor deelname aan de Smiscruise 2012 beginnen al vroeg in de winter. Er moet van alles gebeuren voordat ik voldoende comfortabel meerdere dagen op de boot kan bivakkeren, laat staan met mijn gewaardeerde opstapper Vincent.

Het belangrijkste winter project is de dektent. Dit wordt echter volledig uitbesteed aan mijn lieve moeder die op hoge leeftijd met een gewoon naaimachientje veel te grote en veel te zware lappen te lijf gaat. Een dektent maken blijkt een hele klus, maar met veel doorpassen en dus vele gezellige bezoekjes is het resultaat mooi. Laag genoeg om harde wind te doorstaan en hoog genoeg om binnen in ieder geval zithoogte te hebben.

Vroeg in het voorjaar vindt de test plaats, voor anker op lagerwal op het Snekermeer, net de Waddenzee. En gelukkig regent het ‘s nachts ook nog. De volgende ochtend blijkt de test geslaagd.

Ook andere klussen vergen aandacht. Ik maak een kompaslicht van een fietsachterlicht, zorg voor goede bevestigingsmogelijkheden voor het zuurkooltonnetje en regel bij Blokker twee grote kratten die in het achteronder naast de bun van het roer passen voor alles wat redelijk droog moet blijven. Ook bouw ik een heuse kaartentafel annex rugleuning, comfort is ook wat waard want de jaren gaan tellen. Op mijn strooptochten langs campingzaken vind ik smalle luchtbedjes, de kooien op Brave zijn op het breedste punt 46 centimeter breed…

Ik vaar dit jaar mijn eigen feedercruise vanaf dinsdagavond laat in Akkrum. Tussen de buien door stouw ik de boot vol, eigenlijk is er geen ruimte meer voor de spullen van opstapper Vincent, maar dat is van later zorg.

De eerste overnachtingsplek is na twee uur motorzeilen op het Pikmeer in de relatieve luwte van het starteiland. De actie met de tent gaat goed, het geheel staat in vijf minuten. Het drogen van de kuip is een project op zich. Terwijl de regen op het doek klettert test ik het absorbtievermogen van een keukendoekje dat ik speciaal hiervoor heb meegenomen en ben tevreden.

De volgende ochtend blijkt de slaapzak nog redelijk droog. Met een lange dag voor de boeg sla ik het ontbijt over, ruim de zaak op en steek een dubbel rif. Het waait weer hard, NW en goed voor de voortgang over het Prinses Margrietkanaal naar de Leien bij Bergum. Daar gaat Brave voor het eerst vandaag bijna naar de kelder. Wat een bui!

Op de motor gaat het verder naar Dokkummer Nieuwe Zeilen, masten plat en dicht onder de hoge wal om enige beschutting te hebben. Zo nemen we een niet te tellen aantal vaste bruggen. Na de sluis gaan de masten weer omhoog en neem tijd voor een lunchpauze. Op kleine fok en druil verder, soms bezeild en vaak ook niet. Maar ik heb nog enige tijd en spaar benzine voor als het echt nodig is.

Het wordt een ruige tocht, er is geen kip op het water. Ter hoogte van Oostmahorn weer zo’n rotbui, Brave wil niet meer door de wind en ik wil geen hoogte verliezen, wat een gedoe. Zelfs hier bouwen golven zich op, moet de fok regelmatig laten gaan en word regelmatig meters opzij gezet. Ik heb maar één doel, de hoge wal bereiken, of nog mooier, Oostmahorn binnenlopen, hozen en uitrusten.

Uiteindelijk trekt de bui over en Brave raapt zichzelf bij elkaar. Het water dat boven de vlonders staat pomp ik weg en besluit Oostmahorn te laten voor wat het is en voor de volgende bui zo veel mogelijk hoogte te winnen. Dat was net op tijd, surfend onder fok en druil vlieg ik bij Lauwersoog de luwte in, strijk de fok en rol de druil weg. Wat een rust. Wat ging dit hard! Ik blijf even in de luwte liggen, genieten van de rust en voldaan over wat ik net heb meegemaakt.

Ik start de motor en vaar jachthaven Noordergat binnen, stiekem blij dat ik er ben. En wat angstig voor wat er komen gaat… Dit kan ik op het Wad niet gebruiken, sterker, ik heb een hekel aan slapen in een zoute slaapzak.

Gelukkig is er afleiding op de steiger als ik oude bekenden zie en nieuwe contacten maak. En bij het weerzien van Vincent op de sluis komt het vertrouwen snel weer terug – al vindt men mij in het visrestaurant nog wat stil.

Met enige moeite stouwen we de spullen van Vincent zo veel mogelijk weg, wat we echt niet kwijt kunnen, geven we in bewaring op Coaster Orion. Dan is er het moment van vertrek, niemand doet moeilijk over het weer dus ik ook niet! Brave houdt zich keurig, we hebben dan ook een lekker ruim koersje en alleen op de fok houden we de kuip droog en dat is mooi meegenomen aangezien het al schemert als we achter het anker liggen en nog wat onwennig het tentje zetten. We komen om in de zooi maar toch creëren we genoeg plek om languit te kunnen liggen. Lekker knus, 2 x 46 centimeter plus zwaardkast is een erg krappe twijfelaar.

De volgende ochtend brengt het mooie rustige weer dat beloofd was. Wat een genoegen, en we hebben goed geslapen. Na wat opruimwerk hebben we een goed georganiseerde boot en we zullen steeds beter ingeslingerd raken. We zetten koffie en beginnen aan onze ruime hoeveelheid proviand. Daar moeten we de volgende keer betere afspraken over maken. We kunnen het wel twee weken uit houden. Met een lekker rustig windje varen we naar dieper water om de eb af te wachten en zo bij laag water het geultje onder Simonszand te verkennen.

Wij zijn vandaag niet zo snel, rustig varen we in de achterhoede en dat maakt het verkennen van de geul wel erg eenvoudig: Wegblijven van hooijkazende en roeiende met de ebstroom meedrijvende lotgenoten. Flink snel oostelijk sturen en voor we het weten zijn we aan de overkant zonder enige moeite. We laten Brave op het strand lopen en amuseren ons in goed gezelschap. Wat een mooie wereld, versterkt met een lekker rustig weertje brengen we een groot deel van de middag op het strand door.

Voor vertrek bereiden we ons dagelijks culinair hoogstandje: Cup Noodles van Unox smaken geweldig op een open bootje en geven geen afwas. Op Brave is overigens in vier dagen tijd niet afgewassen en vier liter water gebruikt… met name voor koffie, thuis maar weer douchen.

Tegen de avond varen we met de vloed in een vrijwel windstille avond naar Noordpolderzijl. Wij gaan ten oosten van het geultje voor anker in beperkt maar goed gezelschap, de meesten blijven ten westen liggen en een paar gaan naar binnen, ‘t Zielhoes zal wel lonken. Wij werken snel het avondritueel af en pakken de borrel aan boord.

Vrijdag is mijn verjaardag! Ik verheug me er op deze op een afgelegen plaats te midden van alle cruisegenoten te vieren. Maar eerst moet er gezeild worden. Met een klein rifje in het grootzeil varen we midden in de groep als enige open boot oostelijk van Simonszand om, voor het lapje en met de eb mee de Noordzee op, een geweldig stukje varen. We genieten van de lange deining, het zicht op de andere bootjes en Schiermonnikoog. We varen vlak buiten de branding die overigens op het weststrand minimaal blijkt te zijn, en daar zet de hele meute de boeg op het zand. Follow the leader!

Tijdens het palaver word ik toegezongen, een kort feest, maar wat een feest! Als de vloed begint te lopen maakt iedereen dat ie weg komt, en de rest van de middag besteden we achter het anker terwijl naast ons de branding steeds nadrukkelijker op komt. Verbazingwekkend hoe veel energie en kracht in nog relatief kleine branding zit, daar mag je ontzag voor hebben. In de avond kruisen we naar een droogvalplek voor de nacht onder de Engelsmanplaat.

Zaterdag is al weer een mooie dag, met een kabbelend windje varen we naar de Alexabaai waar we net voor laag water naar binnen scharrelen en we allen druk worden met niets doen. Een aantal loopt naar het dorp en op flinke branders worden overheerlijke pannenkoeken gebakken. Zelfs nu neemt captain Chris de leiding. Een mooie traditie, zo midden op de grote zandvlakte in een lekker zonnetje.

Als het water weer komt word ik onrustig. Ik denk aan morgen, dan moet Brave weer terug naar Grouw, nog een flink stuk varen. Zo komt het dat we ons in het avondzonnetje los maken uit het vlot en rustig de Alexabaai uit zeilen. Met spijt, hier kan je niet lang genoeg blijven, zeker niet in dit gezelschap. In Lauwersoog maken we samen met Elbert van Coaster Slow de drank op. We hebben weer een geweldig weekeinde gehad. Met Vincent, mijn trouwe maat bijten we de zondag flink door en zijn voor het avondeten weer bij vrouw en kinderen.

Sytse Terpstra
Longboat Brave