Traditioneel Winter Weekend 2011

Woensdag 9-nov-2011

De mist is dik, echt vet. Dichte mist, het zicht op zee is twintig meter, het is aarde donker hoewel bijna volle maan deze woensdagavond de 9e november. Drifter 22 Dulcibella is bij het hellinkje in de Zuiderhaven van Den Oever te water gelaten hetgeen zelfs bij IJsselmeer winterpeil goed te doen blijkt. De Stevinsluizen hebben kennelijk spertijd want de wachttijd voor de eerste schutting naar buiten loopt op tot ruim anderhalf uur voor de enige (plezier)vaart in de verre omgeving. We strijken de mast naast een viskotter en worden dan meteen geschut. Als we zonder een basaltblok van de Afsluitdijk gezien te hebben na een dikke twee uur motoren de acht mijl van Den Oever naar de Noorderhaven van Breezanddijk tastend hebben afgelegd arriveren we tussen onzichtbare havenhoofden, creepy!

Het is bijna HW als we voorzichtig de palenrij naast de helling benaderen en wat licht ontwaren, de Coasters Gulliver, Zilt en Pepe liggen afgemeerd aan de remming. We knopen vast aan Zilt voor een kort palaver want de eerdere instructies luidden ‘gereed voor afvaart naar Griend te 1800’.

Donderdag 10-nov-2011

Het zit dan nog steeds pot dicht met die vette mist maar is ten minste niet donker. We trachten via het Inschot en de Vliestroom het Fransche Gaatje onder de Richel te bereiken om daar – afhankelijk van de mist – de verdere bestemming te overleggen. Dulcibella zoekt haar weg over de Waardgronden naar de Richel maar afwaai van een halve meter dwingt haar te staggen naar het Scheurrak om met amper genoeg (vallend!) water het Inschot aan te lopen. Uit het niets ligt plots een rode mosselkotter dwars voor, ze haalt alleen een sb net op zodat we achterlangs kunnen afvallen. Naargeestig fluit de misthoorn vanaf gaswinstation Zuidwal ons tegemoet. Wind is er wel, een ZO 3-4 maar de mist ook nog steeds, we draaien vlak voor LW het Franse Gaatje in en laten ons vast lopen naast Zilt en Pepe. Gulliver en Orion zijn niet zichtbaar, in een vlaag af en toe een flard. We overleggen over de ontstane situatie, kou, mist, vallende nacht en morgen ZO 5-6 en besluiten vanavond met komend water en ruime wind naar de beschutting van het Posthuiswad te zeilen.

Aan boord van Zilt blijkt zich tijdens de vaart een verstekeling verschanst te hebben in de vorm van een kramsvogel. Interessant, het dier vloog zo de cuddy in en nestelt zich een uurtje onder het voordek voor weer verder te trekken. Ze blijkt een soort lijster die broedt in Scandinavië en die in de winter naar Nederland komt. Misschien de voorbode van een strenge winter?

Nog steeds geen hand voor ogen, de blinde boeien van Vlielander Balg en Vliesloot op goed geluk missend (en slechts de VL32 aanschijnend) ankeren we te 2100 op de Dodemansbol, tegen de bordjes van het pietjes gebied. De volle maan prikt af en toe door de koude nacht maar aan boord van Dulcibella gloeit de gloeiboei en entertainen we de bemanning van Gulliver tot ook daar de verwarming ontstoken wordt en de schepen zachtjes droogvallen. Al met al heeft de tocht tot dan toe een vrij hoog Riddle of the Sands gehalte hoewel iPads, iPhones, plotters en dieptemeters op alle schepen een niet te onderschatten aandeel in de navigatie blijken te hebben.

Vrijdag 11-nov-2011

Omdat kou en de (in)spanning van mistvaren de nodige tol van de meeste opvarenden geëist hebben is in de wetenschap van een vrijdagje Posthuiswad een gat in de dag slapen het devies. Rond een uur of twee wandelen we naar het Posthuis waar slechts een enkele eilander verpoost, hoe anders dan de bijna mondaine terrasdrukte in de zomer. De missie op de terugweg is het vinden van de gedenksteen voor de RAF Sterling LK209 bemanning die daar in de vroege ochtend van 23 maart 1945 op weg naar een wapendropping voor het verzet in Holland aangeschoten neerstortte. We vinden de eenvoudige steen met bronzen plaat onder de dennen aan de voet van het duin waar het noodlot toesloeg en staan even stil terwijl de wind als toen door de naalden ruist.

De avond valt vroeg, we verleggen de ankers naar dieper water om niet als vorig jaar verrast te worden door een nog verdere afwaaiing dan de verwachte halve meter. Koken uitgebreid en verhalen met HW naar drie voet water. ‘Afvaart als we los zijn’ is het devies, ‘de bult ZO van Kroons Polders ronden en via het Lange Gat onder de Vliehors op een westelijke koers naar buiten.’

Zaterdag 12-nov-2011

Zaterdag is het stralend onder een blauwe lucht edoch fris, maar erg prettig om weer eens iets te kunnen zien. Met een ZO 4-5 later krimpend OZO afnemend 3-4 zijn de beruchte Eierlandsche Gronden voor Drascombes goed te bedwingen, we worden door de gierende eb het Robbengat uitgespuugd, tussen de brekende branding op de bankjes ronden we het vuur van Eierland op de noordpunt van Texel. Buitenom gaat als een speer, op de Drifter 22 hebben we een kotterfok aangeslagen en de genua half uitgerold. De Friend zelfstuur hulp houdt haar keurig op koers, urenlang terwijl de voorraden vanuit de kajuit de magen vullen. Tot de wind wegvalt net als we de zandsuppletie vaartuigen ten zuiden van de westcardinaal TX in zicht krijgen. De ervaring leert dat lang wachten met de motor starten hier veel langer motoren oplevert als de vloed tegen gaat staan. Iets te vroeg bij het Molengat loopt de stroom nog net naar buiten maar om 1600 keert het tij naar binnen. We ankeren zoals afgesproken in de Mokbaai, als enige, de andere schepen zijn terug naar Breezanddijk (Gulliver), hebben vastgeknoopt bij de KMJC (Orion) en overnachten in het Amsteldiep (Pepe en Zilt). Verkeerscentrale Den Helder geeft OZO-O2 hetgeen met een vuurrode zonsondergang droogvallend op de NO oever van de baai een goede rust belooft.
Dat komt uit, een prachtige nacht onder een waterkoude heldere sterrenhemel is ons deel.

Zondag 13-nov-2011

Vroeg op, want de vloed loopt in het Malzwin en het Visjagersgaatje tot 0930 mee naar Den Oever. Ook de andere schepen besluiten op het zoete hellinkje van de Zuiderhaven uit het water te gaan. Anker op te 0715 maar de weinige wind blaast helaas recht op de neus. We motoren naar de Stevinsluis waar de vriendelijke sluismeester zowel de brug in de A7 als de sluis meteen draait, we hoeven zelfs niet vast te knopen, ouderwetse service vandaag! En niet alleen voor Dulcibella, ook Zilt die al bij de helling ligt als Orion en Pepe worden op hun wenken bediend. Het schip wordt ontzilt, de voorraden ingepakt en Dulcibella zonder verdere plichtplegingen op de kar gelierd. Na een korte stop bij Viscentre ‘t Wad voor een kleine snack staat de combinatie tot ongeloof van de achterblijvers vóór 1800 alweer in Edam voor de deur. Dit tweede weekend november TWW bevalt uitstekend vandaar dat de achttiende 2012 editie van 7 tot en met 11 november vanuit Lauwersoog gepland staat. Op naar de Rottums!

Michel Maartens
Drifter 22 Dulcibella