Smiscuise 2011 – a/b Coaster Appuskidu
A broken centreplate strop brought a slightly premature end to to my rally. However, with help from Frank and Rob I was able to fix it before hauling out. I count the visit to the Netherlands a bit of an adventure!
I have been busy doing the rudder cap/mizzen mount replacement prior to a cruise in Cornwall and Devon starting on Thursday.
In the meantime I have posted a lot of pictures (including the one you sent me) on my web site. To see them go to here. Although much of the weather was grey there are some nice shots of some of the boats and some good ones of Drascombes (including the Gig) silhouetted against the sunset.
Douglas Hopwood
Coaster Appuskidu
—
Smiscuise 2011 – a/b Gig The City of London
Maandagavond hadden we TCOL in de stromende regen te water gelaten in Den Oever. Alles was dus al gereed. Er moest nog slechts eten en drinken aan boord worden gebracht. Geprobeerd Thijs een uur eerder van school te krijgen maar daar wilde de onderwijzers niet aan. Daarom pas laat aangereden maar tot mijn starre verbazing toch nog op tijd bij het palaver. Waarna via een prettige drijfpartij naar het Amsteldiep.
Donderdag, hemelvaartdag was geen top dag voor ons, maar dat had niet met weer of met het gezelschap te maken. We waren duidelijk nog niet ingeslingerd. Geen wind, dus SSSSSOOOAAAAAIIIII voor de jongens, al dat drijven en stilliggen. Tijdens wandeling aangevallen door specimen van de ondersoort canis, klaarblijkelijk vanwege het dragen van een hoed. Dat bekort de interactie natuurlijk aanzienlijk. ‘s Middags met een opkomend en later doorzettend briesje het Amsteldiep uit gelaveerd. Een heerlijk windje met prachtige zon. Op de Texelstroom moest er wel een rifje bij en gingen de musto’s aan. Thijs begint dan met het terugkoppen van buiswater. Omdat de bemanning nog zomerkledij onder de pakken aan had en geen laarsen had aangedaan, werd het een heel mooi maar oncomfortabel tochtje. Rond 22:00 uur bij het VC baken. Boterhammen rondgedeeld en de jongsten op zak. Geslapen als een os in de hoop op rustiger winden voor vrijdag.
Vrijdag ochtend geprobeerd informatie te krijgen omtrent de plannen maar dat mislukte. Grootzeil dubbel en fok enkel gereefd in de frisse koelte. Kon me daarom niet voorstellen dat de admiraal zou proberen bij die wind en dit evenement via het zeegat de Knekelpiek te bereiken. Daarom geprobeerd via Vogelzwin en Foksdiep richting Vlieland te komen. Dat mislukte want we waren daarvoor te laat vertrokken. Daarnaast had ik de beschikbare hoeveelheid water overschat. We kwamen vast te liggen rond 11:50 uur na een mooi en sportief tochtje. Tent er op en dan begint eigenlijk het grote ontspannen. We koken – twee keer, slapen, maken wandelingetjes en kwartetten. Dit laatste begint een ranzige familie gewoonte te worden: na in 2007 “De Kop Is Top”, in 2010 “Het Grote Ligfiets Kwartet” hadden wij ditmaal “Het Kaas Kwartet” aan boord. We komen tenslotte uit Edam – cheese capitol of the world. Bij hoogwater ’s avonds wel wat gebonk maar geen beweging in de schuit te krijgen. Ik hoor een verlaging van -50 cm te Harlingen. Gaat dit wel goed???
Zaterdag ochtend vroeg 06:25 met de Brandaris gebeld voor een waterhoogte. Verlaging is dan aanzienlijk minder, mijn zorg blijkt onterecht. We zorgen dat we vroeg kunnen varen maar ongerust als ik ben om toch niet weg te komen, loop ik een anker ver uit en kap ik de lijnen van de wadrollen. Allemaal overbodig gestress want zo langzaam als het vrijdagavond gaat, zo vlot gaat het nu. We drijven snel en met een frisse bries uit het noord-noord-oosten gaat het over stuurboords boeg via Foksdiep, Binnen Breesem en Texelstroom over de rand van de Lutjewaard richting Den Oever. Een werkelijk glorieuze tocht, want iedereen warm ingepakt, goed gevoed, onder een wolkloos zwerk, op prachtige golven en TCOL op haar favoriete koers onder een goed handelbaar tuig. We varen bijna zonder zwaard en verlijeren precies voldoende om goed uit te komen. In Den Oever verlaten Nicola en Thijs de schuit want werk en school roepen. Marnix en de schipper varen TCOL naar huis via Enkhuizen. Maar de bemanning gaat pas uit elkaar nadat EuroFish is bezocht!
Zondag vertrekken wij rond 11:00 uur. Zodra wij de boeg buiten de pieren steken gaat de wind aan tot een krachtige ONO wind en krijgt TCOL onweer, windstoten, hoosbuien en flinke golven te verwerken. Alhoewel de helmstok breekt, wat onderweg wordt gerepareerd, geeft de Gig geen krimp want onder fok en druil moet er wel heel veel gebeuren willen er problemen ontstaan. Al met al hebben wij een wild en vochtig maar alom bevredigend tochtje van een uur of vier naar Enkhuizen. Zodra we een plekje hebben gevonden in de kom gaat de zon weer aan en trakteren wij ons zelf op een diner bij de lokale Chinees / Japanner, een wandelingetje langs de grote boten en een ijsco toe.
Maandag nemen we een dagje rust en brengen we een harstikke leuk (en onverwacht lang) bezoek aan het Zuiderzee Museum. We raken daar aan de praat met allerlei mensen over het leven voor het sluiten van De Dijk, het reilen en zeilen van het museum, de bouw van en vaart op Staverse Jollen en zo nog wat. Wanneer we aan het eind van de middag bij de boot terugkomen kiezen we alsnog het zeegat. Marnix is inmiddels heel handig geworden in het opzetten en weghalen van TCOL‘s tent(en) en daarom kan dat ook heel snel. We worden vlot geschut en om een uur of acht meren we na een rap tochtje in NO3 aan in onze favoriete vluchthaven Wijdenes. Ik kook Pasta Met Vieze Worsten – een boordlekkernij van Marnix en mij. We krijgen bezoek van Kapitein Jaap (kapitein Jaap Stengs b.d. zie ook www.stengs.eu) met de laatste waterhoogten na de recente uitbaggering van Wijdenes. Kapitein Jaap laat zich ondanks een terugvechtende rug niet klein krijgen en weet wat mooie schepen zijn. En zo raken wij altijd aan de praat over de pros en cons van overhangen, diverse soorten tuigages, de geneugten van het steekzwaard op jonken, speciale steken en knopen (ik noem hier de omgedraaide mastworp en het derde handje) en de laatste wetenswaardigheden omtrent Wijdenes. Omdat hij een leven aan ervaring bezit, luister ik graag naar hem.
Na een lange nacht en frisse duik vanaf het op delta hoogte gebrachte strandje en een vorstelijk ontbijt met het restant van voornoemde Vieze Worsten, gaan wij dinsdag onder vol tuig richting Edam. Een heerlijk zonovergoten met Z3 tochtje zodat wij moe maar voldaan rond 15:30 uur thuisvaren.
Familie Maartens
Gig The City of London
—
Smiscruise 2011 – a/b Coaster Zilt
Dit jaar heeft ZILT op haar geheel eigenwijze de Smiscruise beleefd. Eerste echte tocht met deze vorig jaar aangeschafte Drascombe en als bemanning een 13jarige dochter, het was een hele belevenis. Nog lang niet alle touwtjes zitten op de vertrouwde plaats, het is nog niet allemaal automatisme, we moeten elkaar nog een beetje leren kennen. Na een solo inslingerweekje werd woensdagmiddag dochter Sam ingescheept inclusief een verse voorraad proviand. Veel handen geschud waarvan een aantal bekenden maar ook nieuwe gezichten. Mooi om de diversiteit te zien maar de gemeenschappelijkheid te ervaren. Het haven-uitdrijf-gebeuren was soms hilarisch. Serieuze bakboord stuurboord situaties werden vakkundig uitgevochten tussen de pieren van Den Oever, het gestelde doel bij lange na niet gehaald maar wat was het mooi daar, op een vrijwel rimpelloos Wad. Hoe anders zou een paar dagen laten de thuisvaart zijn……….
De ochtend was zo mogelijk nog rimpellozer. Zeehonden zwommen ons nieuwsgierig tegemoet, doel 1 van dochter was voldaan. Gaaf hé Pap.
Je moet kinderen niet te veel verwennen is mij altijd geleerd maar ook doel 2 werd voor Sam binnen no time werkelijkheid. Droogvallen op het Wad. Precies 8 jaar geleden deden we dat in Drascombe verband ook op de zelfde plaats maar daar kan ze zich alleen van foto‘s iets van herinneren. Maar toen begon voor Pa het serieuze werk. Aangestoken door het enthousiasme van Michel werd er een stuk Drascombe-met-kind-voortduwen in de praktijk gebracht maar dit deed me teveel herinneren aan de babyjaren waar er met een modieuze buggy moest worden voortgeploeterd. “Aàn die motor, we hebben ‘m niet voor niets meegenomen”. Eenmaal in dieper en bevaarbaar vaarwater volgde een prachtige zeiltocht die net iets te lang duurde om in de analen te worden bijgeschreven als “perfect”. Een hobbelige nacht volgde met een ietwat brakke dochter. Het droogvallen ging gepaard met een paar doffe, harde knallen die mijn geliefdkoosden danig deden kreunen.
Het weerbeeld was de volgende ochtend wat betreft de wind niet veel beter en ook Windguru voorspelde de komende dagen weinig rustmomenten. Met name zondag leek erg onstuimig te worden. Er lonkte een RAS-patatje op Texel en na ons afgemeld te hebben bij de admiraal, wende ZILT haar steven en was alleen.
Dat was op Texel wel anders. Rode vlag voor de haven (achteraf op alle Waddeneilanden) en wel 100+ schepen wachtend in de visserijhaven. Toch maar even bij de rondvarende havenmeester langs om te informeren wat onze kansen waren. “Voor zo‘n leuk scheepje heb ik altijd een plaatsje” en in een onbewaakt ogenblik wuifde hij ons heimelijk naar binnen. Een prachtige box was ons gegund. Fiets huren, douchen (na een week begin je jezelf toch te ruiken) en de beloofde patat/visje was onze beloning. Maar vooral een heerlijke dag met Sam. Quality time in optima forma.
Dat er nog terug moest worden gevaren naar Den Oever leek een formaliteit. Alhoewel, de wind bleef venijnig doorwaaien. Half uur voor laag water via Texelstroom naar Den Oever vertrokken en die venijnige wind zorgde voor een dito zeetje. Toch mijn niet geringe verbazing gaf Sam geen krimp. Sterker nog ze voer actief mee, streepte de tonnen af, dacht mee over de stroming bij veranderende vaarrichting en zeurde geen moment over koud en nat. Op fok en druil en maar twee slagen bereikte we rond 2000 Den Oever. In de buitenhaven stonden serieuze golven dus we zochten een oppertje achter de steiger, waar nog 4 Drascombes bleken te zijn geland. Naar we later begrepen ook eerder afgehaakt.
Zondagochtend om 0600 uur met gestreken mast door de sluis, schoonmaken, afspoelen, ontzouten, nog een laatste bakkie aan boord en ZILT met nog slapende Sam op de trailer getrokken. Fijn tochtje, veel geleerd, hele lijst met to do‘s en het voelde meteen weer thuis in de Drascombe club. Allen dank, met een extra dank aan de admiraal. Volgend jaar zal ZILT weer op haar eigenwijze aanwezig zijn.
Gert en Sam Schouten
Coaster Zilt