Lekker zeilend halve wind, hoor ik een blazend “walvis-achtig” geluid naast de Argo en tegelijkertijd aan de andere zijde van de boot ook. Twee forse vissen zwemmen aan weerszijden van de boot een flink stuk mee. Regelmatig komen ze boven water met het typische uit-adem geluid.
Aanvankelijk ben ik beduusd en sta alleen maar te genieten. Ik zat aan het roer, maar toen tot me doordrong wat er gebeurde, ben ik gaan staan om niets te missen. De vissen zwemmen even hard als de boot vaart, en komen op aai-afstand langszij.
Dan bedenk ik dat deze vissen wel op de foto mogen. Het duurt even voordat ik mijn fototoestel uit de rugzak in de kajuit heb gewurmd. Al te lang komen de vissen niet boven, en ik fotografeer vooral bruisend water. Voordat ik mijn fototoestel goed gericht heb, duiken ze weer onder. Op goed geluk blijf ik water rond de boot fotograferen, met als aardigste resultaat een duidelijke rugvin. In het heldere water waren de vissen goed te zien, maar daar blijft op de foto’s zonder polaroidfilter niet veel van over. Als de vissen het welletjes vinden en de Argo voldoende bekeken hebben, laten ze de schipper gelukzalig achter.
Een uur later duikt er weer een bruinvis bij de Argo op. Bij de volgende bovenkomst is het beest echter al ruim 10 meter achter de spiegel en heeft duidelijk een heel andere koers.
Nu kan ik ook het rare geluid plaatsen, dat ik de avond ervoor hoorde. De Argo lag alleen voor anker In de luwte van eiland de Mosselbank. Na et avondeten zat ik wat te lezen in de beschutting van de buiskap, toen ik een “walvis-achtig” geluid hoorde dat ik niet kon plaatsen. Ook bij het ontbijt weer dat rare geluid. Blijkbaar werd de Argo geïnspecteerd, maar dat had ik niet in de gaten.
Peter Hendrix
Coaster Argo