Zo langzamerhand hebben we al heel wat avontuurlijke tochten met Cruiser Longboat Malmok en de Drascombe Kring beleefd. Een ultieme wens was echter nog altijd eens droog te vallen in de Sluftervallei op Texel.
In mijn jeugd met de familie veel gekampeerd hebbend onder de vuurtoren van De Cocksdorp, kende ik deze plek vanaf het land, een uniek stukje natuur. Het heeft voor mij iets iets van Kentra Bay in Schotland. Met een aantal factoren dient bij de aanloop vanuit zee rekening te worden gehouden: het moet midden op de dag laag water zijn, de wind moet niet uit het noordwesten poeieren en het moet met het werk passen.
Eind juni 2011 werd het weer van dien aard dat een week vrij gepland kon worden en zo lieten zoon Bas en ik ons maandag 27 juni afzetten in Makkum om met een lopende ZO wind 4 en afgaand tij via Den Oever en Den Helder naar de ZW punt van Texel te varen, als een speer!
’s Avonds voor de Razende Bol een paar uur met de paravaan heen en weer gevaren om na drie keer beet één makreel op te takelen. Onder De Hors, met de Razende Bol achter ons hebben we achter de spijker overnacht. Uitvarende kotters en een dwarse deining maakten dit een onrustige nacht.
Dinsdag 0430 ontbijt, 0500 zeil omhoog om de zon achter de duinen te zien opkomen. Halfwinds speerden we over vrijwel vlak water onder het strand door. Ik verbaasde me over de vele gesloten strandhuisjes, me niet realiserend dat iedere normale vakantieganger dan nog tussen de klamme lappen ligt. Te 0700 maakt het anker contact met het zand in de geul van de Slufter, waar het strand ophoudt en het wad begint. Daar heeft Malmok de hele dag gedreven, de uitvaart was vrijwel droog. Ik moest me er toe zetten te genieten want er was niets te beleven: geen bewonderaars, geen stukje wrakhout, geen aangespoeld lijntje, niets. Maar wel twee lepelaars voor de boeg. Te 1100 kwamen er wat wandelaars langs en de zon verdween. Het zou ’s avonds slecht weer worden, hopelijk niet eerder, terwijl we voorlopig droog lagen. Om 1600 konden we het zeiltje zetten en na een rifje de vuurtoren ronden om bij de steiger van de Vriendschap af te meren.
Om voor de nacht lekker te liggen wilden we naar de haven van De Cocksdorp, maar al roeiend (stilte voor de storm) kwam ons uit de haven Pride of the Fleet met Victor Vandersmissen tegemoet geroeid. Met z’n drieën geborreld en gegeten werd het tenslotte zo onstuimig dat we ieder voor eigen anker ons klaar maakten voor de nacht. Victor had plannen naar Helgoland te gaan, Pride leek wel een lichtschip vol olielampen!
’s Nachts hebben we, droogliggend, de wind, regen en bliksem van alle kanten gezien, wat ook de verwachting was. Woensdag was de wind NW 5-6, niet echt weer voor Helgoland. Doorweekt sleurde de wind ons nog net over het wantij om voor Vlieland dorp voor anker te gaan. Na een heerlijke douche in de jachthaven zijn we de volgende dag via een tijstop nabij de Boschplaat naar Nes op Ameland gevaren en besloten we vrijdags in Lauwersoog de boot op de trailer te zetten. Het weer was te onstuimig om alleen nog wat te scharrelen bij Schiermonnikoog. Een pracht avontuur onder ideale omstandigheden die je van te voren niet kunt bedenken en geen aangroei onder de boot, een aanrader!
Wytze en Bas Berghuis
Cruiser Longboat Malmok