Smiscuise 2011 – a/b Drifter Joanna
Voor wie het interesseert: de belevenissen van Joanna, een Drifter uit 1978 met een Sabb-inboard uit 1977 en 2 voet diep stekende kimkielen.
Wij lagen vrijdagochtend in het clubje ten zuiden van het VC-baken. We vertrokken wat eerder dan de anderen omdat ik niet zeker wist of we wel over het wantij bij VC zouden komen. Het lukte boven de plaat met schampende kimkielen; ten oosten van de prikken raakten we de bodem niet. Omdat we al vroeg in het Robbengat waren en het natuurlijk prachtig zeilweer was zijn we een eind naar het oosten gevaren. Voor ons kruiste een Drascombje (het admiraalsschip?). Een tweede rif gezet in het grootzeil en terug naar de afgesproken ankerplaats ten zuiden van de ballastplaat.
Varen nog even door naar Workum, want dat kennen we nog niet zo goed. Enthousiaste havenmeester, die zelf ooit een Longboat heeft gehad en vertelt over zijn ontmoetingen met “The Godfather”. Zondag in steeds natter weer het laatste stukje naar Stavoren, pal voor de wind, fok uitgeboomd. In de sluis vertelt een buurman griezelverhalen over 40 knopen wind.
In de haven besloten dat UV schadelijker is dan water en de zeilen kletsnat ingepakt. Als er maar geen weer in komt of gaat schimmelen… Heeft iemand daar ervaring mee?
Een mooi tochtje! Bedankt voor het gezelschap en de horizonverfraaiing!
Jeroen Spandaw
Drifter Joanna
Smiscuise 2011 – a/b Cruiser Longboat White Seal
Hartelijk dank voor de prachtige kaart die wij van jullie hebben ontvangen! Het was vast weer een gedenkwaardige tocht met zoveel weer en wind. Wij zijn uiteraard reuze benieuwd naar jullie verhalen.
De alternatieve Smis Cruise heeft ons naar het Ketelmeer/Kattendiep gebracht. Onderweg op het Veluwemeer hebben wij één lugger zien varen, die ’s avonds naar de haven van Nunspeet ging. Wij vermoeden dat het lugger LILY was. In het Kattendiep hebben wij twee flamingo‘s gespot en op het Ketelmeer de Kamper Kogge zien varen. Dat gaf een extra ‘Smis’ tintje aan deze tocht. Smis heeft immers de bemanning van de Kamper Kogge geïnstrueerd hoe te varen met dit schip.
Zaterdag zijn wij, op het fokje, NO-5, terug gezeild naar Nulde en zodra wij in de haven waren begon het pas echt hard te waaien.
Margot en Frans Schaake
Cruiser Longboat White Seal
Smiscuise 2011 – a/b Coaster Slow
Slow voer op vrijdagochtend (03-jun-2011) wat uitdagend rond om mensen op te porren tot vertrekken. Dat lukte! Wat men natuurlijk niet wist is dat Slow de minst uitdagende route naar het PHW wenste te nemen… via de banken!
Bij afvaart kraakte het zwaardkastplankje hevig. Druilschoot vieren en druilmast goed in zijn gat plaatsen. Wat was ik blij dat ik het dwarsbalkje (zie de drascombe site) nog een dag voor vertrek provisorisch bevestigd had!
Ten oosten van het VC baken raakten we vervaarlijk dicht bij de bodem en moest het roer eruit. Pure onhandigheid zorgde ervoor dat ik tijdens het eruit halen het roer terug liet glippen en de roerkoning ongemeen klem kwam te zitten; waarschijnlijk had hij zich klem gewerkt in de gleuf van de slijplijst. Onmogelijk met de hand los te halen. ik ging voor anker en heb hem met behulp van de riem als hefboom eruit weten te lichten. Met zaklamp geen zichtbare schade ontdekt. Inmiddels kwamen de vloot vrolijk voorbijvaren.
Na bijkomen ging het hoog aan de wind verder. Inmiddels zonder grootzeil en met flink opgehaald zwaard. Er werd dapper doorgevaren maar om één uur was het water bijna op en ontdekten we dat we weinig tot geen hoogte hadden gewonnen. Nabij het Foksdiep gingen wij voor anker waarbij we een mijl benedenwinds een dappere witte Coaster nog bezig zagen. Na enige tijd zagen we hem ook voor anker gaan. Heerlijke lunch in de luwte van de buiskap met de zon recht in de kuip.
SMS contact met Appuskidu die een gebroken zwaardtalie had en terug wilde zodra er water was. Later ook contact met Argo die benedenwinds bleek te liggen. Samen met Argo om 2100 de Vlakte van Kerken opgezocht voor een heerlijke nachtrust. Om 2400 smsje van Douglas: Roller Coaster ride into Oudeschild. Zzzzzz.
Zaterdagochtend koers gezet naar Den Oever en in de sluis de complimenten in ontvangst genomen “Komt u van buiten???”
Douchen en eten in Dikke Dries. The City of London lag daar ook en had een zeer vergelijkbare tocht gevaren. Zondag net te laat het water uit en in stromende regen de boot reisklaar gemaakt. Ook Zilt was daar.
Ziedaar hoe het mij vergaan is.
Elbert de Beus
Coaster Slow
Smiscruise 2011 – a/b Coaster Antartis
Wat een tocht, wat een stevig genieten tot …
… vrijdagochtend …
De boten zijn om ongeveer 9.45 uur weer onder zeil, het gaat fantastisch!
Andromeda, Strûner, Ultreia, Argo, Slow en verder naar het zuiden Appuskidu. Lekkere wind, golven minder hoog dan gisteren. Ik loop snel vast, alles klappert.
Mijn noodkroon klappert ook! Deze zit ineens los. Wat nu te doen? Ik weet het nummer van mijn tandarts uit mijn hoofd, maar zij werkt op vrijdag niet. Ik twijfel over doorvaren naar de Hengst. Wat te doen wanneer ik last krijg van mijn kies in deze toch stevige omstandigheden?
Ik neem het zekere voor het onzekere; ik breek de tocht af, trek aan mijn helmstok en de voorsteven draait naar het zuiden. Ik kijk op de kaart en op mijn GPS. De afstand naar de Leidam is hemelsbreed 20 km. Hier komt nog wel e.e.a. bij. De windmeter geeft 4 Beaufort aan, de golfhoogte is redelijk en ik heb het tij mee. Dit moet gaan lukken, de omstandigheden zijn gunstig. Op fok en druil naar het zuiden. Snelheden van zo‘ 9 à 10 km/u (4,4 tot 5,4 knopen/u). De wind wakkert aan, boei T22 komt in zicht. De Texelstroom levert weer een flink spektakel op. Flinke golven worden door Antartis moeiteloos doorkliefd. De boot is nu weer heel goed onder controle. De kies levert gelukkig geen problemen op.
Flink wat kleding aan inclusief een capuchon. Het spat weer flink, mijn zeilpak wordt nu behoorlijk nat, het water loopt voortdurend door de loosgaten weg. Het is heel goed om te doen. Geen koud, nat hoofd in de wind is voor mij heel belangrijk. Zo nu en dan de afstand hemelsbreed naar de Leidam gepeild: 15 km, 12 km, daarna niet meer gekeken.
Voorbij T22 zie ik aan de horizon een flinke rij met palen. Deze staan niet op mijn kaart van 2009. Gepasseerd aan de westelijke zijde, want dan kom ik straks beter uit t.o.v. het Visjagersgaatje. Meer wind, maar de golven houden zich nu wat in. Ik ben de Texelstroom immers gepasseerd. Het loopt inmiddels tegen 13.00 uur. Ineens loop ik vast. Zwaard en roer omhoog en het anker uit. Een mooi moment om te gaan eten. De buiskap omhoog getrokken en lekker in de luwte enkele broodjes en melk genuttigd. In de verte zie ik een politieboot vaart minderen. Houden deze heren/ dames me in de gaten? Lig ik op verboden gebied of kijkt men of ik in de problemen verzeild ben geraakt? Ik houd het op het laatste. Na enige tijd varen ze door.
Van Chris hoor ik later dat er meer politieactiviteit is vanwege een bultrug in het Marsdiep. De methode om hier weg te komen ligt voor de hand. De druil stond al strak, ik hieuw het anker en laat me heel comfortabel deinzen door de NO-wind naar boei VG2, in totaal ruim 2 km. Deze moet ik precies hebben om vervolgens via het Visjagersgaatje naar Den Oever te varen. Tijdens dit traject toch het ware smisgevoel. De elementen om me heen laten zich duidelijk gelden en ik zit heel relaxed wat te eten en te drinken. Na de boei wat opgeloefd, de fok erbij en de druil strakker. Vaak surfend op de golven richting de Leidam. Op de harde kant van de Middelplaat liggen zeehonden te zonnen. Niet aan lagerwal raken: de combinatie politie en zeehonden in de buurt is opletten geblazen. In het Visjagersgaatje word ik ingehaald door een grote witte driemaster. Op naar de veilige haven.
In de Waddenhaven liggen twee kleine schepen. Naar de steiger met een flinke wind mee. Fenders klaargehangen, motor standby, landvasten gereed. Op het juiste moment de motor in zijn achteruit, de steigerkikker voorzien van een landvast en de tocht was ten einde.
Gijs van Kemenade
Coaster Antartis