Op een regenachtige zondag in november rommel ik wat met rondhouten, ontwerp ik een masttopbeslag voor de druilmast en worden mijn fantasieën over kleine en grote veranderingen aan de boot verdrongen door herinneringen en overwegingen. Een zeer leerzaam seizoen dat dan nu ook maar eens beschreven moet worden!
Zo was er in eerste instantie de wat impulsieve aankoop van het jacht van mijn dromen, tussen twee extreme sneeuwperiodes door, glibberend naar Sixpenny Handley (niet ver van Southampton), reuze leuke ontvangst, pracht bootje (gelukkig!) en in dikke mist in het donker terug naar Harwich. Spannend en riscovol! Wij houden van romantiek (sterker nog, daarom hebben wij een Drascombe) en het is prachtig om te kunnen zeggen dat je je eigen bootje in Engeland hebt gehaald maar mocht je thuis gekomen ontdekken dat er een mankement aan zit dan is die romantiek van korte duur. En zelfs als die mankementen er niet zijn ga je allerlei investeringen doen en kan je je terecht afvragen of die romantische reis te kapitaliseren valt. In ieder geval staat vast dat ik zijn voorganger Rebel (ook in Engeland aangeschaft, onberispelijk schip) met verlies heb verkocht. Mocht er onder de lezers behoefte zijn aan advies over de aanschaf van een tweedehands Coaster dan kunnen zij mailen, maar men zij gewaarschuwd, het advies zal ontnuchterend zijn: koop er een in Nederland en bij voorkeur bij de importeur. Hij verkoopt alleen kwaliteit en mocht dat niet zo zijn dan vermeldt hij dat met nadruk. Zo herinner ik me nog met plezier aspirant koper T. die Rebel een prachtig schip vond en toch zijn keuze liet vallen op opknapper Sevenster van Drascombe Nederland. Zijn indrukwekkende klusverslagen staan inmiddels online. Ook dat is romantiek.
Lange strenge winter doet ons op 2 april voor het eerst SLOW te water laten in het zandgat nabij Giesbeek. Niet een toplocatie voor Drascombes, wel toevallig het dichtstbijzijnde vaarwater vanuit waar wij wonen en (zoals de vereniging trots meldt) qua ledental de vierde watersportvereniging van Nederland! We scharrelen daar wat rond en proberen van alles uit. Als het eens flink poeiert gaan we met de buurmannen en als het niet waait met de kinderen, ach u kent het.
Eind juni gaan we een nieuwe fase in: SLOW wordt verhuurd! Vanuit de gedachte dat veel schepen veel te weinig varen, Drascombehuurders goed op een schip zullen passen en de inkomsten mooi weer in het schip gestoken kunnen worden begroeten we een allervriendelijkste Duitser die het schip schadevrij vanuit Kampen rond de IJselmeerpolders navigeert. Hij is tevreden over het schip maar geeft wel te kennen dat zijn vrouw alleen een volgende keer mee zal varen als ik invulkussens lever. Eerlijkheidhalve moet gezegd worden dat het voor ons ook wel krap is maar de prioriteiten liggen bovendeks dus kan dat nog wel een jaartje duren.
Half juli vindt de eerste vader-en-zoon cruise plaats. Onlangs vroeg de stamhouder of we dit jaar weer gingen varen, dus dat is goed bevallen. Uiteraard was het een experiment maar de grondgedachte was wel dat het experiment niet mocht mislukken. Daarom is het vaarwater secuur uitgekozen en zijn de etappes vaderonvriendelijk kort gebleven. Als je je daarop instelt wil dat best en het leuke is dat je dan extra geniet van de nautische hoogtepunten. Zo was er de razendsnelle tocht met ruime wind van Enkhuizen naar Marken waarbij het snelheidsrecord verpulverd en een platbodem met een behoorlijke lap zeil ingehaald werd. Dat zijn leuke dingen voor een jongen, hij was dan ook niet weg te slaan bij de GPS. Het leuke van de GPS is ook de ETA, zo kan hij zien wanneer we aankomen en wordt het ook zijn tocht.
Natuurlijk hadden we behalve GPS ook een DS aan boord. Reuze interessant mits pedagogisch verantwoord toegepast en niet in de kajuit tijdens het varen want dat is slecht voor de ingewanden.
Maar het allerleukste was toch wel het ontmoeten van oude vrienden D. en familie. Lekker met andere kinderen spelen blijft toch het mooist. Dus wellicht organiseer ik nog eens een ruimewindse familiecruise op het Wad. Voorwaarde voor deelname: minimaal één kind in de basisschoolleeftijd aan boord.
Nautisch hoogtepunt voor pa was een weekje solo terwijl de familie in een huisje op Ameland vertoefde. Mooi was het om nu eindelijk die Alexabaai eens aan te lopen met van andere kringleden gekregen coördinaten. Zeer ervaren leden die het de volgende dag zonder GPS zouden doen hadden naar verluid grote moeite de geul te vinden. Het is er ook wel erg vlak! In de haven vernam ik later van eilander J. nog voor publicatie zijn bedenkingen omtrent deze plek.
Een paar dagen later werd dat vlakke aspect van dit gebied nog eens extra duidelijk toen ik bij mooi weer een rondje Schier buitenom wilde gaan doen. Doel van deze exercitie was vooral het opdoen van ervaring in onbetonde zeegaten. Zeer vroeg slopen wij de haven van Schier uit om aan het einde van de Reegeul te wachten op het afgaande water dat ons naar buiten zou brengen. Rond half tij stroomde het lekker en voeren we met een flauw windje langs de Alexabaai (inderdaad niets om je op te oriënteren, één vlakke toestand) en probeerden we het op de kaart staande onbetonde geultje richting Plaatgat te vinden. Nu woei het zwak en stond de wind ook nog tegen zodat van de reisplanning niet veel overbleef en we op een gegeven moment de meeuwen in het water zagen staan. Uiteraard vertrouw je hier niet op je GPS want die banken kunnen maar zo een eind opzij lopen dus moesten we de weinige details die er zijn zien te interpreteren. Zeer leerzaam en ook vermoeiend. Nadat we een aantal malen vaste grond hadden gevoeld en we de enig juiste conclusie trokken dat we tussen de plaat en het eiland door moesten vonden we dat wel erg krap. Hadden we het juist of zouden we stranden? We besloten genoeg te hebben geleerd, haalden alles op en gleden over de platen westwaarts alwaar we bij de ingang van het oude Smeriggat een welverdiende brunch consumeerden. Achteraf nog eens op de kaart kijkend lijkt dit allemaal flauwekul, hetgeen nogmaals benadrukt hoe groot het verschil tussen theorie en praktijk is. We gaan er zeker nog eens kijken en dat zal niet rond laagwater zijn.
Huurders troffen het minder deze zomer. Zij kampten met slecht weer en harde wind waar ook de verhuurder niet blij mee was. Gelukkig liet het weer vaak niets aan duidelijkheid te wensen over en waren de huurders oppassende mensen, zij voeren niet uit. Pff!
In één geval ging ikzelf niet geheel vrijuit. Een talreep schavielde los toen men wild voor anker lag. Gelukkig viel er bij zoveel kabaal niet te slapen en merkten de alerte dames direct dat er iets loos was. Zij redden de mast met behulp van touw en pikhaak in woeste omstandigheden voor anker te Schier. Dat zij aan het einde hunner vakantie bij nog steeds stormachtige omstandigheden voorzichtig polsten of het niet beter was dat ik de veerboot nam om met ze mee terug te varen zij ze vergeven. Het werd een prachtige tocht die ik niet had willen missen.
Deze en meer verhalen zullen nog voor Kerst (we plannen het ruim) op Slow‘s eigen website verschijnen. We zullen daar meer in detail, waarschijnlijk tot vermoeiens aan toe, allerlei tochtjes beschrijven waar van geleerd of genoten kan worden. Maar al met al blijft zeilen toch het leukst en mocht het weer niet te extreem worden dan zouden we zomaar tijdens de Kordato op kunnen duiken. Graag met een flets zonnetje en zonder ijs.
Elbert de Beus
Coaster SLOW