Een klein eskader voer vanaf vandaag 6-juni-2010 tot en met 5-juli de Looking For Tom Cruise. Een invitational door West Schotland over de Atlantische Ocean – waar het water altijd steenkoud is, lopend de wal bereiken geen optie is en beschutting vooral binnen het zeilpak gevonden moet worden. Hoe lieflijk het landschap kan zijn wanneer de zon schijnt, zo forbidding kan het zijn wanneer wekenlang eindeloze regen gordijnen het landschap teisteren. Deze blog deed kond van hun belevenissen en is nu voltooid.
Zondag 06-juni-2010: IJmuiden – New Castle
1 DR22, 2 CR, 6 CO kiezen zee vanuit IJmuiden op een NW koers. Steady drizzle… Vloot bestaat uit Dulcibella, White Seal, Malmok, Brandaen, Golfbreker, Olle, Rose des Vents en Ultreia. Men is door de ferry bemanning ingedeeld bij de afdeling Truckers and Drivers wat getuigd van grote mensenkennis.
Maandag 07-juni-2010: Verplaatsingen
Na aankomst in New Castle eerste palaver. Ieder gaat nu op eigen gelegenheid noordwaards.
Dulcibella’s bemanning schrijft dat de reis nu al niet meer stuk kan. “Deze dag heeft de rest van de reis al helemaal goedgemaakt. Een onbeschrijvelijk mooi stukje Noord Engeland gehad lang Hadrian’s Wall en daarna de Schotse Highlands in. De bemanning van Rose des Ventes reikt bij Tom Colville een geschenk aan. Brandaen volgt de oost kust en luncht kopieus met krab in St.Abbs.
Een dezer komt men weer samen om te water te gaan.
Dinsdag 08-juni-2010: Te water
Te water in Kentra Bay tegenover Eigg m.b.v. Tom’s LaRo (=LandRover)in HOOS buien.Morgen op weg naar Loch Moidart, Castle Tioram.
Woensdag 09-juni-2010: Op pad
Tocht naar Loch Moidart onder felle zon met harde wind. Buitenom met kittige zeetjes het South Channel in. Nu ten anker in pool Loch Moidart North Channel. Zonovergoten zeildag!
Donderdag 10-juni-2010: Lunchbreak
In WGS84-speak:56.48.192N 05.50.011W Lunch op weg noordwaards naar Arisaig.
Vrijdag 11-juni-2010: Lange dag
Lekker lange zeildag vandaag van 1000 – 1800 met veel verschillende winden en te 1700 tweede rif gezet. Ten anker in Baai van Ornsay, oost van Loch Hourn.
Zaterdag 12-juni-2010: Dolfijnen
Spelende dolfijnen om Brandaen in Sound of Sleat! Na stroom spektakel met volle vloed (9 kt over de grond) in Kyle Rhea voor de wind te 2030 ten anker in Ob Aoinidh met uitzicht op kasteel En Donnan. Genieten!
Zondag 13-juni-2010: Hygiëne
Onderweg van Totaig naar Kyle of Lochalsh voor snelle douche voor het tij keert onder Skye Bridge.
57*20.748’N
05*39.096’W
Ten anker voor overnachting in baai W van Plockton, walkies voor De Hond Pluk in de morgen.
Maandag 14-juni-2010: R & R @ Plockton
Plockton is the place to be! Kom ook naar:
57*20.5’N
05*38.5’W
De dag begon direct al onder een fel blauw uitspansel waartegen de lilakleurige rododrendons op de kliffen zo mooi afsteken. De Schotten zelf beschouwen het overigens als onkruid.
Eerst maar eens naar Plockton zelf. Dat bleek een openbaring. Witte huisjes in stralende zon op hoge kliffen onder wuivende palmbomen. Schotland??? Jazeker want wij waren s’middags nog maar nauwelijks de baai uit gevaren of het begon me toch te poeieren! RIF-TIME again!
Na wat geworstel met wind en water aangekomen op de Crowlin eilanden (57.20.618 N en 5.50.596 W).
Dinsdag 15-juni-2010: Mijlen maken
Wij liggen in een diepe kloof tussen twee eilanden een geul van zo’n 100 m breed waar eb en vloed doorheen zeulen.
Eerst vandaag maar eens op stap naar Eilean Mor en met de boot van Chris gaan we met een stel aan de rotsige hoge wal. Na een half uur klimmen en klauteren passeren wij een hoog gelegen ‘lochje’ met zoet water en even verder lopen wij door oud verlaten dorpje. De laatse bewoners werd het uiteindelijk in 1901 toch te heet onder de voeten en zijn vertrokken. Een soort Schokland dus. Chris ontvouwt zijn plannen om hier een bejaardenhuis voor Drascombers te vestgen.
Dat was een heerlijk wandelfeestje maar wij moeten verder naar Ob Chuaig (57.33.720 W en 5.50.433 N) waar wij met een voorlijke wind na 5 uur varen arriveerden. Niet lang kunnen liggen want Tom had nare weerberichten over een depressie in het Kanaal.
En dan lagen wij wel erg exposed voor westelijke winden. Dus nu nog even het hoekje om Loch Torridon in en zo liggen wij nu in Arrinacrinacht Bay (57.33.580 N en 5.50. 596 W). Groeten van Dulcibella
Woensdag 16-juni-2010: Lange dag
57*33.572’N
05*46.034’W
Na 15nm voor de wind even korte stop voor de BBC weerberichten, het zandstrand geeft voor vannacht niet genoeg beschutting…
57*32.084’N
05*341.49W’
Goed besluit, in Loch Torridon een rustige baai met vers zoet water uit een waterval voor de nacht. Vandaag het loch nader ontdekt.
Aan Arinacrinachd Bay in Log Torridon stond een dame vol verwachting aan het strand te wachten omdat zij ons van verre had zien aankomen. Met zo’n net tegen de midgets om het hoofd leek zij wel een Zeemeermin maar het bleek achteraf een gepensioneerde pilote. Gefundenes fressen voor De Hond Pluk en zijn baasje Captain Chris. Zij had een Lugger en wilde met ons meevaren.
De vloot voer verder naar Shielldaig met zijn fraaie baai (57.31.441 N en 5.39.126 W), maar het doel was Upper Loch Torridon (57.32.093 N en 5.33.878 W ) en dat werd zeer laat in de avond bereikt vanwege kwakkelwind. Daar werden wij hartelijk onthaald door door uitgehongerde midgets en Dulcibella werd daardoor gedwongen in diep water voor anker te gaan. Dat was op 22 meter diepte! De nacht werd redelijk prikvrij doorgebracht.
Donderdag 17-juni-2010: Nog noorderlijker?
Palaver want of noordelijker en karren ophalen of met de NW-er op eigen kiel weer Z. Tom weegt de mogelijkheden…
Na drijfpartij naar Shieldage voor bunkeren pikt de voorspelde NW4 op. Afvaart voor 10nm kruisen naar Red Point, een droogvallend strandje NW ingang Loch Torridan. Geen wind dus wachten tot de eb gaat lopen om uit Upper Loch Torridan te driften. Tijd voor andere zaken…
Terwijl ik met mijn te dikke vingers en met een karakter dat dat daartoe volledig ongeschikt is deze zinnen op mijn mobieltje aan u zit te prutsen is het alweer vrijdagmorgen en liggen wij goed beschut tegen de Noordwester in een zandbaai aan Red Point (57.38.259 N en 5.48.210 W).
Buiten ontvouwt zich een weids panorama van de Inner Sound met aan de horizon het eiland Rona met daarachter de bergen van Sky en daar net weer bovenuit nog een randje van de Outer Hebrides. Dit alles onder een lichtblauw uitspansel. Rondom mij dobberen wat Drascombevrienden. Wat een land, wat een genot.
Dat ging gisteren allemaal niet vanzelf. Van Upper Torridon eerst maar eens terug naar Shieldaig gegaan, hoofdzakelijk op de motor want het water was als een spiegel. Inkopen gedaan en water gebunkerd bij een dorpeling die een zalmroker bleek te zijn. Ook maar wat van die vissen ingeslagen. Bij het verlaten van de baai trok de wind zo stevig aan dat er nog snel even een rif werd gestoken maar dat kon er al snel weer uit.
De afspraak was dat Tom op ons zou wachten in Loch Diabaig maar wij zijn als domme schapen achter Wytse aan gezeild en die heeft ons als ongeleid projectiel naar Red Point geleid. Dat werd een latertje we waren er tegen middernacht maar dat is hier in het noorden nu geen probleem want de Grote Lamp wordt hier ‘s nachts eigenlijk al helemaal niet meer gedoofd.
Wij hebben ons nog even gewarmd aan het knusse kacheltje en gingen moe maar voldaan te kooi.
Vrijdag 18-juni-2010: Racedag
Dulciibella had er duidelik zin in vandaag. Als een hinde ging zij door de golven die werden opgezweetpt door een vrij krachtge (5 bft) noordelijke wind. Een rif gestoken en de fok soms moeten temmen door hem een paar slagen op te rollen. Bij goed gedrag kreeg hij dan weer de ruimte. Het was stralend weer.
Van ‘Red Point’ opgekruisd naar ‘Scron na Carra’ (5.47.426 W en 57.41.807 N) en daarna ‘Loch Gairloch’ in tot in Badachro (5.41.360 W en 57.41.458 N).
Vroeg in de middag lag de vloot al weer voor Pampus met buikjes die knorden van tevredenheid gevuld als zij waren door pannekoeken met rum. De rest van de dag werd in rustige, halfdromerige staat doorgebracht. Vanuit een stralend Schotland waar de doedelzakken klinken, weest gegroet vanaf Dulcibella.
Vanaf Brandaen het volgende bericht
57*38.371’N
05*48.240’W
Na nachttocht (van donderdag op vrijdag) lopen de laatste twee schepen pas te 0100 Red Point Bay aan. Bij zonsopgang en LW te 0630 blijkt dat een prachtig zandstrand te zijn waar de beide Cruisers droog liggen.
57*42.208’N
05*43.187’W
Hoewel 6nm kruisen tegen NW6 te 1030 ankerop met bestemming Loch Gairloch. Tweede rif vaart comfortabel. Voor beschutting kruipen we O van eiland naar Badachro. Op sommige CR was de tocht nogal vochtig, wind gaat naar NO5/6 volgens BBC. ’s middags stralend. Pannenkoeken festijn!
Wat een tocht!
Zaterdag 19-juni-2010: Zuidwaards
‘We are turned by the wind’ zei Tom met enige berusting in zij stem. En even later: ‘Only idiots and very rich men would continue!’. Met deze wind, 5 a 6 bft. uit het noorden, was het gezien de tijd geen haalbare kaart meer om te proberen nog verder naar het noorden te komen. Naar mijn idee zaten we trouwens al bijna in de Noordelijke IJszee.
Dus de boegen werden gewend, de zeilen sterk gereefd en Loch Gairloch werd verlaten richting Rona. Met de sterke NO wind ruim in de zeilen dansten de scheepjes hoog op geweldige golven (3 a 4 m soms). Na enkele uren werd de noordpunt Na Gamhnachaim (5.57.735 W en 57.32.912 N) bereikt. Wij hadden de paravaan buiten boord gehangen, maar ook deze dag hebben de makrelen niet willen bijten.
Die noordpunt van Rona is overigens berucht om zijn ver in zee uitstende rotspartij en wij waren gewaarschuwd daar ruim buiten te blijven, zeker 4 Cables afstand te houden (Mijn God hoe lang is een ‘Cable’ ook al weer?.) Op de noordpunt is trouwens een ‘onderwaterafluisterstation’ van de Britsh Navy.
Aan het eind van de middag onze bestemming bereikt: Acairseid Mhor (5.57.794 W en 57.32.350 N) een werkelijk adembenemend mooi en diep het eiland insnijdend loch. De naam betekend ‘Grote Haven’ en deze natuurlijke, zeer verborgen en beschutte haven heeft vroeger gediend als een piraten-nest (hoezo geen cultuur op deze Drascombereisjes?). Voor het slapen nog even aan wal geweest met Chris en Michel waar een hert ons wat onnozel stond aan te staren en mij verheugd op de de wandeling morgen, want dan hebben wij vrij gekregen van Tom.
Ook deze zaterdag was stralend zonnig. ‘We’ve got the sun of the Azures, they got our rain’ (quote Tom).
Zondag 20-juni-2010: R & R @ Rona
Het eiland zal vandaag verkend worden maar eerst maar eens naar de wal om in de cottage van de beheerder eens lekker te badderen. (Rona is eigendom van een Deense mevrouw die het enkele jaren geleden voor 250.000 pond heeft gekocht.)
Na het ontbijt met de hele club op stap naar het zuiden over het enige pad van het eiland. Na ruim een uur lopen door de bergen, over rotsen en door die typische heide van de Schotse Hooglanden bereiken wij de zuidpunt: ‘Port an Teampull’. Dat laatste woord lijkt mij het zelfde als ons Tempel. Haven bij de kerk dus en dat klopt want er staat een oud kerkje met een begraafplaatsje met een grafsteen van een familie ‘Graham’. Zou onze Bill uit Amerca hier zijn roots hebben? Dit zou een monnikcel uit een lang vergeten periode uit het Christendom zijn (AD 600 – 800?). Mensen zonderden zich af op afgelegen plaatsen om zich te concentreren op God en zijn schepping (Heremieten als Simon de Pilaarheilige).
Adembenemend uitzicht over Caol Mhor (Groot Kanaal?) dat tussen Rona en Raasay ligt. Op de terugweg nog een verlaten dorp gepsseerd en op weg gegaan naar Cave Church. Een afgelegen kerk in een diepe grot. Er brandden kaarsjes, er waren banken in de vorm van rotsblokken, een peekstoel en een doopfond van hetzelfde materiaal. De mensen zouden hier hun kinderen hebben laten dopen zelfs toen ze later al weer een ordentelijk gebouw hadden betrokken.
Na dit indrukwekkend bezoek zijn enkelen nog even verder gelopen naar Acairseid Thioram (Droge Haven). Al met al zo’n 4 a 5 uur gelopen. De dag werd afgesloten door Wytse met een klarinetconcert dat welluidend klonk over het spiegelende water tussen de bergen van Rona.
Maandag 21-juni-2010: Langste dag
Zijn nu via rustdag op Rona, in bladstil weer, maar met vloedstroom mee, onderweg naar Potree op Skye om na 2 weken de voorraden weer eens aan te aan te vullen. Geen trailers ophalen dus maar op eigen kiel weer Z en richting Small Isles.
Hoe zachtkens glijdt ons bootje………
Wij hadden om wille van de wind in het noorden nog maar nauwelijks de stevens naar het zuiden gewend of Aeolus, de ongedurige, deed hetzelfde. Om het maar ronduit te zeggen het was vandaag inderdaad de langste dag en bepaald geen zeildag. Met vrijwel rimpelloos water en een wind met kracht nul komma nul uit de verkeerde hoek hebben wij toch regelmatig een beroep moeten doen op mechanisch voortdrijving. Maar we zijn na 6 uur varen vanuit Rona aangkomen in Portree (57.24.689 N en 6.10.981 W). Een charmant dorp waar wij inkopen hebben gedaan en voortreffelijke Fish and Chips hebben genoten.
Met de motor nog maar even verder geknord tot Narrows of Raasay en liggen nu voor Anker in een baaitje met de fraaie naam Camas a’Mhor-bheoil (57.20.500 N en t6.06.540 W). De landschappen om ons heen blijven betoverend mooi.
Dinsdag 22-juni-2010: Jammer…
‘One pound please’ sprak de man van achter zijn loketje van de Public Toilet- and Shower Building in Kyle of Lochalsh. ‘There ’s one ahead of you in ’the mens’ but I’will look for you at the Chicks if here is room. Ik voelde een kans en ja hoor! ik werd binnengeleid in het heilige der heilige: the Chicks-room. De vorige keer dat wij hier waren had ik de dames al met verrukte kreetjes het mooiste damestoilet van de UK zien verlaten. Ik heb nu mijn kans gegrepen en een foto kunnen maken’.
Wij zijn op de heenweg al in Kyle of Lochalsh geweest en hebben nu dus de noordelijke cirkel gesloten met het voor de tweede maal passeren van Skye Bridge. Nu vanuit de Narrows of Raasay, boven Scalpay langs. Het was een schtterende zeildag vandaag, volop wind en zon. Er stond een matig tot frisse bries (4 a 5) en wij spoten door het water. In Kyle of Lochalsh dus nog even aan de wal om te douchen en afscheid genomen van Chris en De Hond Pluk.
Tot zover het vakantie deel van de dag. We hoefden alleen nog maar het loch over te steken en voor anker te gaan in de baai. En toen gebeurde het: anker van Dulcibella muurvast achter een obstakel onder water, geen beweging meer in te krijgen. Uren zijn we bezig geweest het weer vrij te maken. Tenslotte bij laag water om een uur of negen savonds (stond toch nog 4 m) het koude water in, mij zelf langs de ankerketting naar de diepe bodem trekken om een van de vloeien van Bruce onder een zware roestige ketting uit te manouvreren.
Wij liggen nu gevloerd door de gebeurtenissen van de dag uitgeput te kooi en groeten u van verre.
Woensdag 23-juni-2010: Zeer lange tijstop
5708601N
0547741W
Tijstop in Isle Ornsay Harbour om 1100. Duurt wat langer dan gepland (!!!!) want al weer LW om 2315. Dit vanwege frontje dat passeert met squalls en veel zoet hemel water. Aan boord van CR Malmok wordt middag dutje gedaan in gangboord en na afdekken en stormzeker vastsjorren van dektent wordt zelfs nog een overheerlijk avondmaal bereid.
En vanaf Dulcibella:
‘n Vroegertje
Vanmorgen om 5 uur al monter en fris in passende kledij aan dek want wij moesten op het juiste moment bij Kyle Rhea zijn. Vandaag maar even geen gebakken ei met spek, dat komt later wel.
We kwamen met gunstge wind vlot aan de monding van deze dreigende reus die ons als een enorme slokop met opengsperde muil lag op te wachten. Toen viel de wind weg en zonder enige weerstand te kunnen bieden werden wij langzaam maar zeker erin gezogen. Op de stroom en de kolken hadden wij ons voorbereid maar nu kregen wij een andere verassing. Met bakken tegelijk donderde nu de wind van de bergen die nauwe spleet in. Men had ons elders al eens gewaarschuwd voor het verschijnsel: ‘beware of the qualls (valwinden), voor je het weet ranselen die om je oren!’ Voor reven was nu even geen tijd, het zeil maar even laten slippen in al dat geweld.
Op het open water snel weer een rif erin en verder ging het, langs Sandaig Islands en nu liggen we weer in Ornsay, die prachtige baai met zijn goede zanderige ankergromd, beschut tegen alle winden. Vanmiddag na een ruime middaghap wat slaap ingehaald en nu klettert de regen op ons dak en staat de wind buiten flink te poeieren.
Wie doet ons wat?
Donderdag 24-juni-2010: Woeste schoonheid
Dat is Soay (6.13.054 W en 57.09.283 N), een eiland aan de zuidkust van Skye. Bekend van het boek van Gavin Maxwel: The Ring of Bright Water (verplichte literatuur).
Hier zijn wij laat aangekomen en liggen nu in een baai tussen woeste rotsen met aan de oever de verlaten resten van de fabriek van Gavin Maxwel waar hij de gevangen haaien (Basking Sharks) verwerkte tot visololie. De baai wordt afgesloten door een rotsrichel die je alleen bij laag water kunt zien. Alleen door een piepklein gaatje kon je er door. En dat in de schemer! Voor de baai langs vliegen met grote regelmaal Jan van Genten. Er zal dus ergens in de buurt wel een kolomie van die beesten zijn. Gisteren trouwens nog een papegaaiduiker gespot.
Om omgeveer 2300 aangekomen op Soay terwijl het vertrek vanuit Ornsay 0900 uur in de ochtend was! Dat was dus 14 uur onderweg vandaag, al is dat niet helemaal waar want wij hebben 2 uur lunchstop in Armadaire Bay (5.53.828 W en 57.03.882 N) aan de oostkust van Sleat of Skye gehad. Het was bloedheet op Skye. De hele dag gekruisd in de Sound of Sleat met wisselende winden tussen 2 en 5 bft. In stralende zon. Eindelijk konden wij dan de ‘Point of Sleat’ (57.00.961 N en 6.01.040 W) ronden om een uur of zeven in de avond. Hier liggen we nu in een prachtig decor alleen stikt het van de midgets. Alles heeft zijn prijs!
Donderdag 24 + Vrijdag 25-juni-2010: Eindelijk… Blauwe Rovers!
Het eskader opereerde deze dagen in dusdanig afgelegen gebied dat berichten veel later zijn binnengekomen.
57*03.902’N
05*53.784’W
Laatste provianderings mogelijkheid voor de komende dagen is Armadale en er wordt door de dames (???) goed ingeslagen. De wind lijkt goed. Daarom pas te 1600 vertrokken om Sleat Point te ronden op weg naar Soay (dan nog 14 nm), maar dat pakt anders uit…
De voorspelde ZW4/5 op weg naar Soay Harbour ruimt naar W3 wat een lange avond oplevert. 250gr cashewnoten op een warrig zeetje als maal blijkt niet optimaal! De eerste 4 makrelen en 2 pollaks vergoeden echter veel. Aankomst 2330 en de bar voor de voormalige shark factory haven is nog slechts wadend te nemen. In ochtend licht met een zonnetje roeiend en deinzend naar buiten blijkt echt maar net te gaan!
Eindelijk zijn ze er dan! Op zowel CO Brandaen als D22 Dulcibella wordt onderweg naar Loch Scavaig flink gevangen!
Loch Scavaig is adambenemend! En zonovergoten met tientallen honden met kleintjes die les krijgen in rotsklimmen en luieren. Zoet water uit de bergen naast de deur, zo helder dat je 4m naar de bodem kijkt. Na fileer en wandeling naar meer ruim de tijd om de endless line truc van Tom te leren.
Vanaf Dulcibella meldt de bemanning:
Dit was weer een dag om nooit te vergeten.
‘S morgens in alle vroegte met Wytse naar de wal en Soay verkend, de rest was nog niet aanspreekbaar. Er schijnen op dit eiland nog enkele mensen te wonen. Overal sporen daarvan, bij een van de huisjes (crofts) kraaide een haan.
Uitgebreid de resten van de ‘haaienfabriek’ van Gavin Maxwell kunnen bekijken. Kort na terugkomst bij de boten vertrokken maar Loch Scavaig (57.11.734 N en 6.09.792 W). Dat is op Skye, zo’n beetje aan de overkant van Soay Sound. Prachtig weer en de vislijn ging overboord en wat daarna gebeurde kan ik slechts beschrijven als ‘een wonderbaarlijke visvangst’. De een was nog niet binnen of de andere werd verschalkt en allemaal in verschillende soorten en maten. ‘Savonds met alle boten aan elkaar een uitgebreid visdiner gehad in Loch Scavaig.
De middag hadden we besteed aan het uitoefenen van de ‘endless-line’ techniek en toen we die onder de knie hadden konden wij aan wal. De ‘wal’ bestond dan voornamelijk uit een waterval. Dat betende ‘fresh water’ om in te slaan (Fred en Els) en sokken te wassen (Tom).
Hoewel het bekend is dat Loch Scavaig een moeilijke ankerplaats is was het weer zo stabiel dat Tom het verantwoord achtte hier te overnachten bij dit peilloos diepe water omzoomd door raatselachtige bergen. Om je heen een en al leven van zeehondenmoeders die hum jong leerden vissen en mantelmeeuwen die hun kuikens voerden.
Toch even in de ‘Pilot’ gekeken en even achter mijn oor gekrabd bij het lezen van de tekst: ‘One of the most dramatic and awe-inspiring anchorages in Europe, wild and totally remote from civilisation violemt downdraughts are capable of blowing a anchor out’.
Gij zult begrijpen dat ik aan het eind van de dag, die waarschuwing uit de pilot gelezen hebbende, toch nog maar even in mijn pyama het dek op geweest ben om het anker te controleren.
Zaterdag 26-juni: Overleven
Het was weer hollen of stilstaan vandaag. Het is hier windkracht 0 of windkracht 5/6. Meer smaken lijken ze hier niet te kennen.
Zijn vanmorgen bij vertrek uit Loch Scavaig dan ook begonnen met een geweldige drijfpartij. Gelukkig kon er nog wel wat gevist worden om de tijd te verdrijven. Er werden al direct goede vangsten gemeld.
Het ging onder Soay langs rirchting Ruhm en daar was het dan opeens weer bal met windkracht 5 en uithalen naar 6. Snel een rif erin. Greetje weet langzamerhand precies hoe dat moet. En op naar Kilmory Bay (6.21.340 W en 57.03.165 N) voor een korte pauze.
Om 16.30 u ankers weer op en we spoten in een uur tijd met halve wind (ZO 5) in de zeilen naar het eiland Canna waar we nu in Canna Haven (57.03.373 N en 6.29.772 W) voor anker liggen. Met haven bedoelen ze hier een Loch dat diep het land in snijdt en zo een perfecte bescherming biedt tegen de wind die nu huilend door het wand raast, maar dat slaapt wel lekker.
Zondag 27-juni: R & R @ Canna
Vandaag was weer een rustdag en dat betekent hard werken aan de wal om weer een eiland te verkennen. Het was al een heel gepuzzel om aan land te komen maar tenslotte bracht Fred de oplossing met zijn opblaasbootje.
Met zijn vieren aan land gekomen en de zondag eerbiedigend gingen wij eerst maar eens richting ‘Celtic Cross’, een restant van de kerstening van de ‘heidenen’ door St Columba. Die Columba is volgens mij voor de Scotten net zo iemand als St Willibrordus of St Bonefatius is voor ons. Duizenden jaren voor Chr. (op Rhum al 8000 v chr ) toen Nederland nog op de bodem van de Noordzee lag woonden hier al mensen! Over het hele eiland zijn restanten van ‘Stone Age People’, Vikingen en Kelten te vinden, fascinerend…
In de middag een lange wandeling gaakt over het getiijden-eiland ‘Sanday’ (te bereiken via een houten brug) en de Puffins (Papegaaiduikers) op hun hoge steile klif kunnen bewonderen. De Shearwaters (Stormvogels) raasden ondertussen daar laag beneden ons over de onstuimige wateren die ons morgen naar Rhum zouden brengen.
Maandag 28-juni-2010: Racen
Waren wij op de heenweg van Kilmory Bay naar Canna de ‘Sound of Canna’ al binnen een uur met sneltreinvaart overgestoken, nu ging dat in tegenovergestelde richting in drie kwartier! Er was natuurlijk flink gereefd, maar toch werden er snelheden geklokt van 8 en 10 knopen per uur. Er stond dan ook een Zuidwester met kracht 6 bft met uithalen naar 7.
Om zes uur in de morgen vertrokken (om in de Sound geen situatie van wind tegen stroom te krijgen) arriveerden wij dan ook vroeg in de ochtend in de baai van Rhum.
‘Kinloch Castle’ van de steenrijke familie Bullough bekeken die er van 1888 tot 1957 hebben gewoond. Het is nu allemaal bezit van de Scottish National Heritage (SNH). Kop Engelse thee in de community building van ’the Village’ en tegen zessen weer snel naar onze bootjes voordat we ‘eaten by the midges’ zouden worden.
Vanaf Brandaen:
Afvaart Canna te 0600 diep gereefd met komend water om tide race in Sound of Canna met lopende wind te passeren. Wind trekt onder Rum hard aan en CO Golfbreker is in zware buien niet meer in zicht. Tom klokt 10 knots surfend in CO Whisper of Sunart. Na 30 min. bijgedraaid in Kilmory Bay duikt zij op uit regengordijn. ’s middag’s wind weg en stralend voor landing op Rum en bezichtiging Kinloch Castle.
Dinsdag 29-juni-2010: Connectivity
Met enige onregelmaat heb ik de redactie van het voortreffelijke verenigingsblad (ELECTRO-) BAD van onze wederwaardigheden op de hoogte kunnen houden. Dat is niet altijd direct gelukt omdat de bereikbaarheid van het mobiele netwerk hier niet altijd gewaarborgd is. Wij zijn vandaag gearriveerd op het eiland Eigg (6.07.724 W en 56.52..675 N) en het is duidelijk dat de bereikbaarheid toeneemt met het naderen van ons eindpunt en de bewoonde wereld. Er bestaat een merkwaardige overeenkomst is tussen de mogelijkheid ergens vers brood te kunnen kopen en mobiele bereikbaarheid. Maar goed, wij naderen het einde van onze sprookjesreis en zijn dus weer normaal aanspreekbaar.
Vandaag van Ruhm gekomen met weer zeer wisselende winden maar mooi zonnig weer. Het voordeel van een spiegelgladde zee is wel dat je goed kunt zien wat er zich allemaal onder en boven het water afspeelt. Zo hebben wij vandaag een paar uur lang walvissen rondom omze boot gehad met hum massieve lenige lijf en hun proestende gesnuif kunnen horen bij het boven water komen.
Afscheidsdiner gehad in een plaatselijk restaurant en het einde van de reis is inzicht. Morgen nog even een oversteek naar Kentra, nou ja ‘even’. Er is windkracht 7 voorspeld. We zullen morgenvroeg eerst maar eens bekijken wat we doen.
Woensdag 30-juni-2010: Uit het water – maar niet allemaal
Vanaf Brandaen:
Van Rum naar Eigg lijkt maar 15 nm maar met amper wind en een uiteindelijk tegen staande vloed duurt hele dag.
Tom regelt etentje samen in restaurant op NW Eigg, transport per busje – chauffeur is ober en moeder in de keuken.
Zalig of locale ingrediënten.
De weerberichten zorgen voor onrust: ZO7/8, net de 12 nm die we richting Kentra Bay willen. Allen vertrekken woensdag als de wind nog NO en matig is, CO Golfbreker en Brandaen vinden het veel te leuk op Eigg en besluiten het weer hier af te wachten. Het is tenslotte nog steeds zalig en zonnig.
Vanaf Dulcibella:
Het echte ‘beestenweer’ bleek achteraf toch pas morgen (= 1 juli) te zullen arriveren.
Dit was dus de laatste dag afloat.
Wat een feest waren deze weken in Schotland!
Naar mijn gevoel hebben wij van de Noordelijke IJszee tot aan de met palmen omzoomde wateren van de Caribean gevaren.
Dat komt natuurlijk door dat kristal heldere, opaal-kleurige water, de rotsen, de kliffen en de exotische fauna.
Bij aankomst door Ellen met open armen ontvangen. Na weken met beperkte sanitaire armslag was het aangenaam douchen in Duneira, Home and Castle van de Colville family. Hier in de Schotse Hooglanden klonk de onvervalst limburgsche tongval van zoon Daniel als een aangename verassing. In perfecte samenwerking met zijn zoon heeft de Heer van Duneira de boten met de trekker op de vaste wal van Kentra gekregen en terloops menig probleempje in een handomdraai opgelost. Wat zijn die jongens handig samen!
Tom, bedankt voor je leiderschap en zorg, Ellen bedankt voor je hartelijkheid en Daniel bedankt voor je vrolijke behulpzaamheid (succes met je studie). Deze weken zullen wij nooit meer vergeten!
Donderdag 01-juli-2010: De veerboot wacht niet!
Wet & Windy volgens The Met Office, en dat klopt! Stornoway Coastguard geeft ZO8 en ten W van ons – ‘severe gale 10 imminent’. Blijven dus naar even liggen met verlengde ankerlijn en dubbel rif in de druil. Voor morgen later Z/ZW6, dat klinkt beter. In Kentra Bay staan alle schepen al op de karren en zijn enkelen al aan de laatste dagen Schotse sight seeing op weg naar Newcastle begonnen. ‘De veerboot wacht niet…’
Vers gerookte pollak van visser gekocht voor vanavond maar eerst bikes gehuurd voor Eigg verkenning. In deze zeegrot verscholen 636 eilanders zich ooit maar werden allen uitgerookt, creepy daar. Na forse klim – niets meer gewend – ruïnekerkje met fantastisch uitzicht van Mallaig tot Ardnamurchan Point. De terugtocht gaat met fietsen aan de hand langs afgronden over kliffen en schapenpaadjes.
Vrijdag 02-juli-2010: NU oversteken!
Donderdag – Aan het begin van de middag… prachtig weer! Als we de oversteek van Eigg terug naar Kentra Bay willen maken, dan nu. We liggen echter droog met lange lijnen omhoog naar de kade waarop hekanker en meerpen/Bruce zijn bevestigd om de schepen bij de muur en de trap te houden. Dit werkt tot genoegen / verbazing ook tijdens afwezigheid! Nog even te voet Eigg over naar oud fort maar luchten blijven opklaren terwijl voorspellingen onprettig blijven. 1900 toch afvaart maar wind blijkt buiten ZO pal tegen en even later behoorlijk aantrekkend voor de komende 12nm…
56*45.163’N
05*54.384’W
Afvaart van Eigg laat zich prachtig aan zien. Zonsondergang achter het eiland om 2215 maar al snel eerste rif. Dit wordt opkruisen tot laat… Gelukkig naar hoger wal zodat de steile golven wat afnemen. Kort na middernacht ten anker off Singing Sands. Brekers klinken indrukwekkend dus nog wat dieper water opgezocht, liggen goed beschut in zand geankerd. Stornoway CG heeft van ZO tot ZW 8. Na een biertje te kooi met vanochtend dit uitzicht. Nog 2nm te gaan!
Na aankomst in Kentra Bay neemt Het Grote Teuten onmiddellijk een aanvang want we willen eigenlijk door en niet het water uit! De storm is een excuus maar meer de per minuut veranderende omgeving. Een zee kajak komt voorbij, wat reinigen en het is al bijna weer LW te 1645. Met komend tij naar binnen lijkt de laatste mogelijkheid om de Coasters vandaag nog op de karren te krijgen!
Het is gelukt, onder fok en druil op de eerste vloed naar de estate slip en in een wip op de trailers. Met hulp van Tom gaat dat ook op lagerwal met harde dwarswind en met de nu doorstaande vloed snel en probleemloos. Staan nu aan de N oever van Kentra Bay en gebruiken de Coasters de komende nachten als caravan.
Zaterdag 03-juli-2010: Afscheid + vertrek
Een zo mogelijk nog warmer afscheid dan het welkom vond vanochtend plaats op Duneira van Tom, Ellen en Daniël Colville. We hebben drie fantastische weken samen de mooiste zeil mogelijkheden op de noordwest kust van Schotland ontdekt. Tom’s kennis, hulp, relentless inzet en Drascombian Cameradery (???) zorgden er voor dat alle 10 bemanningen een onvergetelijke zeilervaring rijker zijn. Onderweg naar de veerboot overnachting bij Lockerbie op tip van Cpt. Chris. De Coasters voldoen uitstekend als caravan en worden afgerekend als trekkerstentje!
Zondag 04-juli-2010: Van veerboten die niet wachten
In het noodweer dat ’s nachts de schepen teistert bewijst de camo poncho over de kuip haar diensten. De scuppers verstoppen met bladgroen en takken worden afgerukt! De verwachting voor Dogger is Bft. 10 later, dat kan een interesting crossing worden. In ieder geval zijn alle schepen tijdig en veilig aan boord van de veerboot die (ook nu weer) niet wacht….
Maandag 05-juli-2010: Home Sweet Home
Na een uitermate gezellig diner met alle Drascombevarenden aan boord lijkt het tot ’s nachts een rustige overtocht te worden. Aankomst IJmuiden echter 1,5 uur vertraagd wegens weer… Wat een onvergetelijke cruise was dit en, voor allen die maar doorgaan over ‘die dure bootjes’… In 4 weken £ 150,- uitgegeven stelt ook dat weer eens in perspectief.
Laat de Nederlandse zomer nu maar beginnen! Vanuit IJmuiden: STOP!