Op een mooie ochtend laat ik mijn Cruiser Longboat ICHTHUS nog maar eens het zoute water van de Noordzee proeven. Na de lancering vanaf de trailerhelling in de Seaport Marina van IJmuiden ronden wij de kop van de Zuiderpier en zeilen met een blij gemoed de Breeveertien op. Alles vol en bij, het midzwaard half op, over een aangename ronde swell uit het Noordwesten en voortgestuwd door een Oosten windje 2 Bf. De ebstroom helpt ons zuidwaarts. Tussen de 4/8 Cumulus schijnt de najaarszon uitbundig. Helmstok op het touwtje, de zeiltjes getrimd en daar gaan we.
Juist buiten de bank gaan de riemen in de dollen en zwaaien we rond. Achteruitroeiend, ‘strijkende’ gaan we over de bank en naderen het strand, de tips van de riemen raken het harde zand, de achterschip schuift op het droge. Brandinggolfjes helpen ons iets hoger. Bertjan stapt, zonder natte voeten te krijgen, af via het hakkebord en begeeft zich naar het paviljoen. “Komen jullie hier helemaal naartoe zeilen voor een ijsje?!”
Volgens de stroomatlas is het al opkomend water, dus we komen altijd weer weg, hoop ik. Al roeiend op de plaats bedenk ik de overeenkomst tussen onze Raid en het echte Viking-werk, ruim een millennium terug in de tijd. Hun raids begonnen vanzelfsprekend ook op zee. Ter plekke waar men een nederzetting vermoedde schoven zij in hun ranke Drakkers over de Hollandse zandbanken naar de vloedlijn. Men sprong overboord, stormde het strand op en deed in, of achter de blonde duinen een greep naar wat er van hun gading was. Vervolgens laadde men het zaakje in hun Langskip, zette af en zeilde vrolijk de ruime zee tegemoet, op weg naar hun volgende roofdoel, c.q naar moeder de Vikingvrouw.
Bertjan komt over het strand terug met z‘n buit: twee Magnums, niet geroofd maar gewoon afgerekend met Euro‘s.
Bakje koffie, Ahhh! 230 voor de zeilstreep, wij rijzen en dalen, alles in balans, wat een genot! De boot stuurt zichzelf met dichtgehaalde fok en ruim geschote druil. Het grootzeil levert de voortstuwing.
Mijn zeevaste zeilbroeder Bertjan en ik vlijen onszelf op de kuipbanken en praten over de zeevaart en het zeilen. Over mijn scheepje en haar bijzondere eigenschappen, over haar veelzijdigheid en alle mogelijke vaargebieden van volle zee tot 30 cm diepte.
Zo keuvelend passeert het onderwerp Raids: Dorestad Raid, Radboud Raid. Ja, dat spreekt ons wel aan: Roeien, zeilen, wrikken, lekker ruig. Geen motorgeraas of benzinedampen. Nee, gewoon eerlijk CO2-neutraal spierballenwerk.
Rond de lunch flauwt de wind af, de voortgang wordt zienderogen minder. Het tij kentert zo ongeveer. Wat zullen we doen?
“Heb je zin om een ijsje te halen op het strand van Zandvoort?” “Kan dat dan?” “‘k Denk het wel, we trekken alles wat onder water zit omhoog en roeien naar het strand, jij gaat aan land en je haalt ijs, terwijl ik de boot met de riemen haaks op de vloedlijn houd.”
We maken onze eigen Raid op Zandvoort!
Prima idee!
De zeilen worden geborgen. Ik staar bedenkelijk naar de wazige kustlijn, 4 mijl of zo, da&lquo;s wel ‘n eind roeien! Achter de druilmast hangt de Yamaha, uitnodigend, opgeklapt in z‘n bun. Zullen we het officiële deel van de raid over een uur laten beginnen?
De Japanner wordt gedompt en aan het werk gezet. Na de tweede haal ronken we met vier knopen naar de kust. De duinenrij komt dichterbij, de banken voor het strand ook, een lichte branding zo‘n 50 meter eerder verraadt hun positie.
Nadat de ijsjes zijn verorberd duwen we af. Er komt beweging in en we drijven weer. We naderen de bank en raken met het voorschip vast. Een golf tilt ons op en we komen al gauw in dieper water, de riemen komen druipend aan dek. Het roer kan er weer bij en de talie van het midzwaard wordt tot halverwege gevierd.
De fok en de druil worden erbij getrokken, we zeilen weer, de boot ligt in balans. Het grootzeil gaat omhoog. ICHTHUS neigt haar mastjes naar bakboord en begint te bruisen, het zog gorgelt. We kruisen een streep schuim, was dat het zog van de Drakkers?
De wind is verder gekrompen naar Noord en toegenomen tot eind 3 Bf., een knoop of 10. De vloedstroom duwt ons tegen de wind in. Heerlijke omstandigheden! De boot ligt stabiel in zee met haar 180 kg levende ballast. De golfhoogte neemt gedurig toe, maar alles loopt keurig onder de romp door, geen spatje buiswater aan dek. Op korte afstand van het strand worden de golven merkbaar steiler als gevolg van de teruglopende diepte. We maken nog een slag naar buiten, de wind is intussen nog verder gekrompen tot Noordnoordwest. De kop van de Zuiderpier is nu ruim bezeild. Aan de zuidelijke grens van de 18 meter diepe IJ-geul is het onrustig, zeeën lopen door elkaar. Een voortrazende loodstender maakt het nog erger, maar afgezien van wat buiswater op het zijdoft, lopen we veilig naar binnen.
In de Seaport Marina stoken we de brander op. De spekblokjes braden, uitje erbij en de capucijners in de pan, biertje! Wij laten ons het VOC-diner uitstekend smaken terwijl we kijken naar al die masten, van al die grote jachten die er vanochtend ook al lagen. Met de boot op de trailer rijden we vervolgens rozig huiswaarts: stijve armen, gloeiende hoofden. Een heerlijke dag, in het kielzog van de Drakkers?
Jan Best
Cruiser Longboat ICHTHUS