Het plan was om van Den Helder naar Lauwersoog te varen. Enigszins logisch omdat in oktober de meeste winden toch uit de west hoek komen en je het voordeel van een lange vloedstroom hebt.
Echter, het weer is het weer en houdt dus geen rekening met individuele wensen of verwachtingen. De voorspelling was mooi met een straffe oostenwind, dagen lang.
Geen nood. De Windroos de zaterdag voor het door ons geplande weekend met Jan Kuhne via het IJsselmeer van Den Oever naar Makkum gezeild. We hadden WNW wind kracht vier tot vijf, dus Makkum bezeilden we in een paar uur.
Met de Windroos, ten opzichte van het wad centraal gelegen in Makkum en nadat we wat ijs van de kuipbanken hadden verwijderd, vertrokken Anita en ik donderdagmorgen.
Inderdaad, er stond inmiddels een oostenwind en de temperatuur kwam overdag niet hoger dan elf graden. Na een korte wachttijd bij Kornwerderzand waren we om 12.00 uur op het wad.
Met de vloedstroom mee maar wind enigszins tegen zetten we koers richting Terschelling. Niet door de geul maar via een kaarsrechte noord-koerslijn. Genieten alom! Het enige wat we op onze koers tegen kwamen was een vissende visserboot op ramkoers en de daarbij behorende honderden meeuwen. Uitwijken en vriendelijk zwaaien werd vriendelijk beantwoord.
Na de Blauwe Slenk overgestoken te zijn was het plan de oostkant van Griend te passeren om met de inmiddels uitgaande ebstroom richting Terschelling te gaan. Middels common-sense en de marifoon wisten we dat er een verlaging van zo’n vijfenvijftig centimeter was en tussen ons en Terschelling zagen we een zandbank waar duizenden vogels alweer bezig waren hun kostje bijeen te zoeken. Met andere woorden, we zouden vastlopen hetgeen we op die positie niet wilden.
Het roer kietelde de bodem dus dat eruit en op wrikroer terug richting Blauwe Slenk. Omdat varen voor ons een genot is waren we we niet van plan het laatste stuk tegen wind en stroom op te boksen om op Terschelling te komen, dus koers gezet richting Vlieland waar we alleen het laatste stukje op de Vliesloot de ebstroom tegen zouden krijgen. Echter wel met windje vier à vijf op de kont. Na een paar hobbelige stroomravelingen werd de haven van Vlieland bereikt.
De volgende dag uitgeslapen en om 10.45 uur vertrokken richting Posthuiswad om daar in alle rust een dag lang dingen te doen die je zo vaak wil doen, namelijk niets doen.
Met de behoorlijke verlaging in het achterhoofd besloten we om niet te dicht onder de kust het anker te laten vallen. We hadden tenslotte het plan om daar ook weer te vertrekken.
Om 11.45 het anker uit en aanvangen met ledigheid. Nou ja, stil zitten is een groot woord, gewoon druk zijn met dingen waar je anders vaak geen tijd voor vindt. Toen het water verdwenen was de benen op Vlieland gestrekt, vlak voor donker weer terug aan boord. Tegen de avond trok de oostenwind aan en ’s nachts kwam het water weer.
De dag erop was het plan over het wad richting Den Helder te gaan. Om 12.00 uur dreven we en om 12.10 uur zeilden we.
Zeilend ging het richting zuid maar al driftend werden we naar het westen weggezet om vervolgens nog een aantal keren vast te komen. De vogels en passerende zeehonden zullen hun hoofd wel geschud hebben. Uiteindelijk kwamen we toch in de geul Lange Gat die onder de westkant van Vlieland loopt.
Inmiddels stond er alweer een ebstroom en om vanaf de vuurtoren van De Cockdorps weer richting het wad te gaan leek ons geen succes. Stroom tegen met de zekerheid droog te vallen bij de Binnen Breesem werd het plan veranderd: buitenom naar Den Helder. De weersverwachting was gunstig, bewolking éénachtste, oost vier, ebstroom mee, golfhoogte Noordzee tachtig tot negentig centimeter en het zicht (veel) meer dan tien kilometer.
In twee uur zeilden we van de noordkant naar de zuidkant van Texel met een behoud van ongeveer 5.7 NM per uur. Onderweg kregen we nog bezoek van een KNRM boot die even polshoogte kwam nemen. Die zag maar één persoon in de kuip maar toen ik vanuit de kajuit met de koffieketel zwaaide werd er terug gezwaaid en draaide ze 180 graden om met grote snelheid om de noord te verdwijnen. Mijn donaties worden dus goed besteed.
Komende vanuit het Molengat het Marsdiep opdraaiend trok de wind verder aan. We werden door de wind en sterke ebstroom steeds verder om de west gezet. Ook de golfslag werd in het Marsdiep aanzienlijk hoger. Aangekomen onder de dijk van Den Helder besloten we de zeilen te laten zakken en op de motor richting haven te gaan.
Om 18.15 uur meerden we af bij de KMJC in Den Helder, langszij Pride of the Fleet van meneer Vandersmissen. Later die week hebben we de Windroos verhaald naar de jachthaven van Marine Watersport, onze thuishaven.
Onno Nieuman
Coaster Windroos