Al vanaf het eerste seizoen in de Longboat kwam ik er achter dat het plankje waar de druil in staat en waar het roer doorheen gestoken wordt het best zwaar te verduren krijgt. Niet alleen dreig je het hout te versplinteren als je het roer er wat al te vlot in wilt hangen, er komt ook behoorlijk wat zijdelingse kracht op te staan tijdens het zeilen. De messing doorboutjes werkten zich onderdeks al snel los. In het zeldzame geval dat de druil onder uit haar mastvoet zou wippen kan de hele zaak moeiteloos overboord breken.
Als winterklus heb ik de zaak een keer verstevigd met een dwarshout van een stukje iroko dat strak in de bun past en slechts op zijn plaats gehouden wordt met de twee rvs doorbouten waar ik een borgoog mee heb bevestigd. Het plankje kan nergens meer naar toe en het oog dient om de druilmast te borgen met een op maat gemaakte voorgerekte lijn en een snapsluiting, zodat ze zich niet meer omhoog kan werken tijdens het zeilen.
De sleuf waar het roerblad door heensteekt heb ik vervolgens uitgefreesd zodat ik er twee stukken messing hoeklijn van 20 x 20 in kon laten verzinken.
Het is natuurlijk allemaal weer geneuzel, maar het is best een verbetering en je hebt er weer een flesserekje bij. Kan nog net even gemaakt worden voor de boot weer te water gaat.
Bob Oosterbroek
Longboat Tototore