Dit jaar zou het nu toch echt een keertje moeten gaan gebeuren. Seanymph die meedoet aan de Feedercruise en de Hemelvaarttocht.
Op vrijdag 15 mei 2009 om 07:50 uur gingen in Den Helder de trossen los. Er stond een Noordoostenwind 5 a 6 (wat meer is dan ik prettig vind) en met de vloed in de kont betekende dat een steil zeetje op het Malzwin. Na de overgang van Malzwin naar Visjagersgaatje werd het gelukkig rustiger en om 10:30 uur liep ik de Vissershaven van Den Oever binnen. Het palaver, dat was uitgesteld tot 17:00 uur, leverde op dat we naar het Amsteldiep zouden zeilen om daar de nacht door te brengen. Dat zeilen werd echter drijfzeilen want de wind, die de hele dag behoorlijk had doorgestaan, viel compleet weg toen we rond 17:50 uur de haven uitvoeren. Ter compensatie voor het wegvallen van de wind begon het te regenen… Mijn zeilpak liet weten dat het na 10 jaar niet meer was opgewassen tegen zulk weer en ook in mijn net-niet-helemaal-waterdichte leren laarzen steeg het peil gestadig. Zelfs in mijn knie zat vocht maar dat kwam omdat ik die dag op een klunzige manier van de kajuit af was gestapt en mijn meniscus tegen mij in het harnas had gejaagd. Ik ging dus huppelend door het leven zullen we maar zeggen.
Rond 20:20 uur kwamen we ten anker in het Amsteldiep. De nacht was neerslachtig en de kleine vloot van Feedercruisers lag te klotsen op de inmiddels weer aangetrokken wind. Die blies dit keer vanuit het Zuidwesten (in de lengterichting) over de geul.
Terug in Den Helder werd de gekwetste knie door de huisarts betast, beknepen en beklopt en de geneesheer oordeelde dat ik gedurende 6 weken geen lange wandelingen zou kunnen maken. Dat stemde tot optimisme over de voorgenomen Hemelvaarttocht. Want je kunt aan boord van een Drascombe een boel doen, maar een lange wandeling… nee, dat risico is echt verwaarloosbaar. Omdat ook de weersverwachting tot vrolijkheid stemde, gingen we woensdag 20 mei in de herhaling. Maar dan met “Seanymph“-weer: een vriendelijk zuchtje uit het zuidwesten, zon en blauwe lucht.
Na de Koopvaardersschutsluis en de Moormanbrug te zijn gepasseerd kon om 11:20 uur de motor uit en het zeil “aan” voor een heerlijk relaxed tochtje van tweeëenhalf uur naar Den Oever. In de loop van de dag kwamen daar steeds meer Drascombes en semi-Drascombes aan en om 19:50 uur konden we de (wèl waterbestendige) doorzetters van de Feedercruise verwelkomen. De meeste aanwezigen kozen er voor om de nacht door te brengen in de Vissershaven en daar lig je inderdaad verdraaid gezellig. De aanwezigheid van goed sanitair en sympathieke havenmeesters (Martien Keppel is zelf ex-Drascombevarende) is ook een belangrijke factor. Na een vette hap in restaurant Basalt (dus met zo’n naam moet je niet klagen dat het zwaar op de maag ligt) gingen we om 22:30 uur te kooi. Morgen zouden we vertrekken naar Vlieland.
Op 21 mei, Hemelvaartsdag, vertrok een forse vloot bruinzeilerige bootjes via het Visjagersgaatje richting Vaarwater over de Bollen. Het weer was uitstekend en de stemming ook. Gig The City of London had een stop ingelast op de Middelplaat, net buiten Den Oever. Of liever gezegd, besloot die stop in te lassen nadat zij zich iets te ver buiten de tonnenlijn had gewaagd en over de eb vastvoer. Moet kunnen en met een Drascombe kan dat.
Op het Texelstroom kregen we de eb tegen maar dankzij het zuidwestenwindje hobbelden de Drascombes er keurig doorheen.
In het Vaarwater naar De Cocksdorp kwamen we zo’n 1,5 mijl ten zuidwesten van het VC-baken ten anker voor een tijstop. Daarbij sloeg ondergetekende een zeekleifiguur door op het cruciale moment zijn ankerlijn in de knoop te knoeien en vóór de wind als ongeleid projectiel op de Riddle of the Sands van de admiraal Jan-Maurits af te stormen. Gelukkig ging het allemaal toch nog net goed. En die ankerblunder.. och, over 25 jaar is iedereen dat wel weer vergeten.
Tot 15:50 uur werd achter buiskap (Coaster) of paraplu (Lugger) gewacht op voldoende water, waarna we via het VC-baken op een koers van om en nabij de 010 richting Vlieland gingen. Het roer ging omhoog en werd vervangen door de wrikriem. Op een single-handed gezeilde Seanymph resulteert die manoeuvre steevast in een driedubbele pirouette. De wind ruimde wat en de vloed drukte mij richting Foksdiep en Gasboeiengat. Dat betekende dat de punt van het “verboden gebied” tussen die twee gaten precies in mijn vaarwater lag. Zeilend sturen op de wrikriem lukt me nog net, maar vraag me niet om dan ook nog eens op te gaan kruisen. Omdat er geen sprake meer was van droogvallende platen met zonnende zeehonden, koos ik er voor om dan toch maar die halve mijl door het verboden gebied te varen (nou ja, “koos”…, eerlijk gezegd zat ik er al in en was ik er al doorheen voordat ik er erg in had).
Met zo’n 5 knopen ging het verder Noordwaarts en het duurde niet lang of het rode pannendak van het Posthuys was met het bebrilde oog zichtbaar. Toen het Posthuys NNW werd gepeild ging de koers van 010 naar 340. Om 18:20 uur, vlak voor de hoogwaterkentering, werd de bestemming bereikt en op zo’n 80 meter voor de wal ging het anker uit. Voor de luggers werd het tentjes-opzet-tijd en aan boord van Seanymph ging de Camping-gasbrander aan voor een prima maaltijd van rijst met goulash en spekblokjes. Een koffie met whisky als toetje en het vakantiegevoel was volmaakt.
Naarmate de avond viel, viel ook het water. De nacht werd doorgebracht in een heerlijke rust die alleen “verstoord” werd door het gegak en het gepiep van de vogeltjes. Vrijdagochtend 22 mei was een plaatje. Om 05:30 uur was het een genot om de zon en het water op te zien komen. Op de schepen rondom mij heerste nog diepe rust, af en toe onderbroken door een snurkje.
Om 08:45 uur vertrok Riddle of the Sands met enkele andere avonturiers om de jaarlijkse sloeproeiwedstrijd Harlingen-Terschelling te aanschouwen. De rest van de vloot bleef lui liggen en zou later die dag het eiland onveilig gaan maken. Ondergetekende was er inmiddels wel van overtuigd dat lange wandelingen inderdaad niet zo’n goed idee waren. Om de knie te ontlasten werd de pikhaak tijdelijk gepromoveerd tot kruk c.q. wandelstok. Bij het Posthuys verhuren ze toch fietsen? Vol goede moed dus aan de wandel maar helaas, de fietsenverhuur bleek die dag gesloten te zijn. De bus zou nog meer dan een uur op zich laten duren en dus maar weer hinkepotend richting boot. Daar aangekomen de dikke wintertrui en lange broek verwisseld voor zomerkleding en op naar de bushalte Nieuwe Kooi. Dat zou ik net moeten kunnen halen en zo niet dan moest ik er maar op gokken dat de bus ook tussen de haltes de rem zou weten te vinden.
Mijn gestuntel met de wandelpikhaak had als prettig neveneffect dat een langsrijdende werknemer van Rederij Doeksen mij een lift aanbood en zo belandde ik toch nog uitermate vlot in Vlieland-dorp. Daar de nodige proviand ingeslagen en met een aantal mede-Drascombers een terrasje gepakt. Met z’n allen met de bus van 15:00 uur weer terug naar de Dodemansbol.
Johan en Els Snijders van de Norfolk Gypsy “Zwerver” kregen een bijzonder gastvrije bui en hesen de borrelvlag!
Dat hebben ze geweten. De ene na de andere Drascombe kwam aanroeien of zeilen en op een gegeven moment had de Zwerver, een boot van nog geen 20 voet, 12 mannen en 5 vrouwen aan boord!
De dames bleken met hun sirenegezang echte gangmakers en vooral de Weduwe Joustra wist, geholpen door Frans Zeegers van de Skua, de stemming aardig op te krikken.
Na de borrel zocht een ieder zijn eigen ankerplekje weer op en daalde de rust neder over het Posthuiswad. De volgende ochtend was ik om 04:45 uur uit de veren om een schitterende zonsopkomst mee te maken.
Bij gebrek aan wind werd om 07:00 uur roeiend of pruttelend koers gezet naar het Lange Gat. Het plan was om onder de Vliehors een tijstop te maken en dan over te steken richting Texel.
Aan boord van The City of London werden stapels pannenkoeken gebakken voor niet alleen de familie Maartens maar ook het merendeel van de rest van de vloot. Seanymph en Gulliver werden wat ongeduldig en gingen vast richting vuurtoren van Eierland. Even de lucht van gebraden badgast opsnuiven.
Tegen de laagwaterkentering ging het voltallige Drascombe-gebeuren bij de Vliehors ankerop en koerste tegen de inmiddels zuid-oost geworden wind door het Robbengat / Vogelzwin. Ik verkeerde in de veronderstelling dat we als eindbestemming voor die dag het oost-cardinale baken BR4 zouden hebben. Dat baken ligt op de overgang van het Foksdiep naar de Binnen-Breesem. Ik zat ter hoogte van de Vogelzwin 5 toen ik Pride of the Fleet richting Vaarwater naar De Cocksdorp zag schuiven, waarschijnlijk op weg terug naar Den Helder. De rest van het gezelschap volgde echter en dus ook ik de steven maar weer gewend naar het zuidwesten. Om 17:00 uur, een mijltje voorbij de ingang naar het Vaarwater naar De Cocksdorp, was het water op en maakten we een tijstop.
Jan-Maurits liet doorpraaien dat in verband met de voor morgen verwachte oostenwind de nacht toch zou worden doorgebracht bij het Foksdiep. 19:50 uur ankerop en wat volgde was een mooi avond-tochtje dat rond 22:00 uur eindigde op de Binnen Breesem. The City of London, die via het Vogelzwin en Foksdiep was gevaren, lag iets minder dan een mijl ten noorden van ons. Al met al was het van 04:45 tot 22:00 uur een lange dag geweest en ondanks het gehobbel achter het anker was het niet moeilijk om in slaap te vallen.
Zondag 24 mei om 05:30 op. Het zonnetje kwam iets stuurboord van de druilmast boven de kim en dat betekende dat de wind in het Westen zat. Het scheepvaartbericht van de Verkeerscentrale Den Helder van 06:05 bevestigde dat met een voorspelling van Westenwind 3 tot 4, later ruimend naar Noord-West tot Noord. De vloot zou pal Zuid gaan, richting Den Oever. Voor Seanymph lag het meer voor de hand om op Den Helder aan te leggen en dat werd kort na 08:00 dan ook gedaan. De vloed liep toen nog wel wat tegen maar op ondiep water was er goed tegenin te komen. Een heerlijk bezeild tochtje met tussen 11:00 en 14:00 uur een lunch- en snurkstop onder het Texelse strand, net ten westen van de Mokbaai. Om 14:45 tussen de havenhoofden van Den Helder en een uurtje later vast op de ligplaats bij de HWN.
Al met al een Hemelvaarttocht die mij prima is bevallen en die voor herhaling vatbaar is. Mijn complete fotoverslag is hier te raadplegen.
Mocht iemand een of meerdere foto’s op het originele formaat (2,5 tot 3,5 Mb per stuk) willen hebben, dan is dat uiteraard geen enkel probleem, stuur me dan even een mailtje.
Roel Smidt
Coaster Seanymph
Den Helder