Vakantie met Seagull

Het was eerst nog de vraag waar we zouden gaan zeilen, wij, Anita , Albert en ons 3,5 jaar oude dochtertje Anna, want dat we zouden gaan zeilen was zo helder als wat!

Na onze Maidentrip met Seagull op 15 januari en ons eerste weekend met Pasen (waarbij we de buitenboordmotor vergaten) stond voor ons en vooral Anna vast: deze zomer wordt het zeilen geblazen! Het weer was niet helemaal je van het dus de Waddenzee en het IJsselmeer vielen al snel af, daarom maar op de meren blijven. Nu wonen wij in een onvervalste Hollandse polder zodat we al snel het idee hadden opgevat om dan ook maar bij huis te gaan beginnen. Immers, dat kan nog steeds, de sluizen zijn dan wel niet bediend, maar dat kunnen we zelf ook wel en die paar bruggen, och die nemen we wel met gestreken mast. En een provisorische helling hadden we ook al eens laten maken bij ons huis op het bedrijf.

En zo zijn wij welgemoed vertrokken op 1 augustus voor wat later een 10-daagse vakantie zou worden. Bij ons thuis (Hazerswoude) vandaan door de polder via de Oude Rijn naar Nieuwkoop op de motor (geen wind). Waarbij onze 47 jaar oude buitenboordmotor duidelijk liet merken niet erg blij met zijn plekje in de bun te zijn! Bij windstil weer blijft daar namelijk wel eens wat rook hangen…. Overigens zijn we erg blij met hem geweest. Alle keren de eerste of tweede trek lopen behalve dan die ene keer dat de tank leeg was….. Verder heeft dit type motor nog een ander enorm voordeel: ze zijn bijna niet te stelen want de schroef is te groot voor de uitsparing in de spiegel!

Eenmaal door de sluis bij Nieuwkoop kon het zeilen dan toch echt beginnen. Daar op de plassen is het echt prachtig en er is ook nog een route dwars door smalle slootjes en langs hoge rietkragen. Veel geroeid, gewrikt, geboomd en gezeild of een combinatie van dat alles. Na een paar dagen op de Nieuwkoopse plassen zijn we verder geroeid, gewrikt, gezeild naar de Vinkeveense plassen. Ook erg mooi, maar wel drukker dan op Nieuwkoop. Gelukkig wel rustig na 22.00 uur. Dan kan Anna ook lekker slapen. Daar zijn we 2 dagen gebleven en toen weer via Nieuwkoop rustig terug naar huis.

Veel mensen vragen ons hoe we dat toch doen met zo’n kleintje van nog geen 4. Nou, simpel: Anna is de hele dag aan het kleuren in haar kleurboek, ze speelt huisje: wij bellen met de deurbel (touwtje met balletje in de deuropening, voorkomt ook dat zij haar hoofd stoot) en Anna zegt of we naar binnen mogen of niet of ze vraagt wat wij nodig hebben en geeft het dan aan. Ze helpt met sturen, ze kijkt of het water diep genoeg is, ze gaat de boot poetsen, en ga zo maar door. Verder is het belangrijk om iedere dag even ergens te zijn waar ze kan spelen met een bal of ergens in de speeltuin. Het laatste vaak in combinatie met boodschappen doen. Ook hadden we voor iedere dag iets nieuws gekocht waarmee ze kan spelen. Onze 10 dagen op de plassen zijn goed bevallen en zeker voor herhaling vatbaar. Wat wel aan te raden is, is een klamboe, tenminste, wij hadden erg veel last van allerlei stekend gedierte. Verder is het zeilen wel wat minder fantastisch dan op echt open water omdat er natuurlijk meer hoge begroeiing aanwezig is, maar zeker voor de kleintjes wel erg kleurrijk, er is altijd wel iets te zien: een andere boot, kano’s, fluisterboten, eilandjes, eendjes…

Een Drascombe Longboat Cruiser is voor ons toch wel de ideale gezinsboot gebleken. Voldoende ruimte, geen brugdek bij de kajuit (voor Anna makkelijk in en uit lopen), een grotere kuip dan een Coaster. Anna kan op eigen houtje overal komen, de laatste dag hebben wij haar zelfs van het kajuitdak af moeten plukken waar ze vol goede moed op was geklommen. Verder veel bekijks gehad en opmerkingen zoals: O, wat een leuk bootje! Die ken ik, daar vaart Hans Vandersmissen ook mee! Bovendien vinden veel mensen het maar raar als je gaat roeien of wrikken of op de zeilen aanlegt, meestal denkt men dat de motor kapot is…..niet dus!

Natuurlijk trok ook ons buitenboordwonder de nodige opmerkingen en aandacht, zowel positief als negatief, maar daar zal ik u als zeilende lezer niet verder mee vermoeien. Eenmaal thuis restten ons heel mooie herinneringen en een heel verdrietig klein meisje omdat het al weer zo snel voorbij was!

Albert van der Haven.