Eigenlijk nu ik er over nadenk, heb ik meer mijlen in Kroatië gevaren dan in Nederland. Ja…., ik beken, ik ben een mooi weer zeiler.
20 Jaar geleden, toen wij de Merlijn, een Drascombe Coaster, kregen en nog jong en soepel waren, maakten we de eerste plannen om met de Drascombe naar Kroatië te gaan. Toen nog Joegoslavië Met een volkswagen Jetta (1.3 l. motor) ging het prima. 5 weken vakantie voor de boeg, op ontdekkingsreis langs 1000 eilanden in de Adriatische zee.
De tocht ging toen vanaf het eiland Krk. Naar Split en weer terug, zo’n 300 mijl. De boot was onze wereld, overnachten in kleine baaitjes. Overdag zeilen naar waar de horizon ophield. De Drascombe voorzag in alle behoeften en was jarenlang een betrouwbare bondgenoot.
Maar…….. toch, er kwam gezinsuitbreiding, eerst één jongen en daarna nog één. Zeilen werd moeilijker en de Drascombe werd verkocht aan een bevriende collega!! Het werd jarenlang behelpen met kano’s, rubberboten en iedere vakantie weer langs de haventjes, bootjes kijken. 13 jaar duurde het, toen belde de eigenaar en vroeg of ik misschien kon bemiddelen bij de verkoop van zijn (mijn) Drascombe. Uiteindelijk heb ikzelf hem weer teruggekocht. Het moet gezegd worden: Beide partijen waren ouder geworden, maar de Drascombe had het hardst een flinke opknapbeurt nodig.
Alles wat los kon ging eraf en werd kritisch geïnspecteerd. Ze had geleefd: putjes, rimpels, barstjes werden gevuld met epoxy plamuur. Eindeloos glad geschuurd en uiteindelijk werd de opbouw gespoten met 3 lagen polyurethaan, 2 componenten verf. Masten werden ontdaan van vele lagen verweerde lak en het blanke hout werd weer beschermd met een nieuwe huid van polyurethaan. Het teakhout dat de druilmast steunt en waar het roer door gaat was niet meer te repareren, dat werd vernieuwd. Al het andere teak was na opschuren en behandeling met ontweringswater nog steeds in prima conditie.
Tijdens het werk kwamen flarden herinneringen langs van beelden van Drascombe’s in stille baaitjes met azuurblauw water.
Het zijn waarschijnlijk de thinnerdampen die rijkelijk aanwezig waren, die die beelden versterkten. Maar toch het werk kwam af en ik had zelfs nog tijd voor een 3-daagse second honeymoon richting Batavia, Lelystad.
5 juli 2006 — 6.00 uur. 52 25.969 N — 4 57.086 E Met 1000 mijl voor de boeg gaan de trossen los. Nou ja, eigenlijk rijden we weg via de A1, richting Amersfoort. Nu ook weer met een VW, maar met een 2,5 l dieselmotor en aanmerkelijk meer bagage. Bijna zoals 20 jaar geleden. Alleen is nu de achterbank gevuld met Tom 9 en Bastiaan 13 jaar. Rechts van mij het vertrouwde gezicht, dat er toen ook al was. Slechts een enkel rimpeltje meer en als ik in de binnenspiegel kijk, zie ik daar het bekende beeld van de boeg, de merlijn, die trouw de auto volgt. Nee, er is toch wat veranderd. De boot ziet er mooier uit dan 20 jaar geleden! De reis door Nederland, Duitsland, Oostenrijk verloopt voorspoedig. Tegen 17.00 uur naderen wij onze zimmer frei. We hebben in de buurt van Flachau, een fijn adres, met een goed bed, bad en lekker ontbijt. ’t Is alleen wel een beetje hoog op een berg. Maar na wat smalle weggetjes en 15% omhoog, staat daar de Merlijn, met uitzicht op prachtige skipistes.
Een plek waar “zeker weten” nog nooit een Drascombe was geweest. De investering kan netjes gestald worden en na een prima nachtrust daalden we de berg weer af om onze ontdekkingsreis te vervolgen. De reis gaat verder langs berg en dal, door de Tauern en Karawankentunnel. Dit keer is ons doel een camping te zoeken in het kustgebied voorbij Zadar. Deze 2e dag moet er slechts 600 km gereden te worden ( de helft van de 1e dag), maar toch is het veel vermoeiender. We laten het schiereiland Istrië links liggen (te druk in july en augustus) en rijden voorbij aan Zadar en Biograd.)
Als de nood hoog is, is de redding nabij. De hogere machten hebben het goed met ons voor (17.30 uur 35 C). Op goed geluk volgen wij een bordje autocamp Miran en vinden een grote ruime camping. Er zijn mooie plaatsen voor de tent,onder de bomen ,aan de zee, met uitzicht over de baai en de bootjes. Er is een stevige betonnen steiger en ruime trailerhelling. De volgende dag kamp gemaakt en de boel wat verkent. Er zijn meer bootjes, meestal rubberboten en speedboten. Op de bodem(3m diep) liggen hier en daar grote blokken beton en het is iedereen vrij zijn boot middels een boei hier aan te bevestigen.
De camping ligt in een grote diepe baai op loopafstand van het plaatsje Pirovac. De baai geeft veel beschutting en het water is tropisch warm 28 C. Nadeel is dat je als je naar open zee wilt,je een flink stuk moet varen (4 mijl). Je komt dan in het gebied met 10-tallen eilanden (kalkrotsen) met water waarin je tot de eindeloosheid kunt kijken. We hebben dagtochten naar strandjes in de buurt gemaakt en ook een langere tocht naar verre einders. Het was voor Tom en Bastiaan hun eerste meerdaagse trip, onderweg eilanden verkent, mosselen gezocht, vissen gevangen en een mooie baai gevonden om te ankeren en te overnachten.
Het nationaal park de Kornati is met een dag varen bereikbaar vanaf onze camping. Voor elke dag van het jaar een eiland, zoveel zijn er wel. Het lijkt een ondergelopen heuvellandschap, waarvan alleen de toppen boven water komen, wit gebleekt door het zout met bijna geen begroeiing. De kuststrook is ook bij autochtonen in trek, nu, na een aantal gewelddadige jaren lijken de Kroaten zelf erg te genieten van één weekje aan zee. Op de boulevard, in het dorp Pirovac, zie je ’s avonds veel klein vertier: suikerspin, crepes, trampoline en vooral lekker eten, heel ontspannen.
Als je het binnenland inrijdt, kom je de kapotgeschoten huizen nog tegen. Een moreel dilemma, waarbij ieder voor zich de afweging maakt. We zijn nu een aantal keren in Kroatië geweest en zijn in de loop van de jaren steeds wat verder naar het zuiden afgezakt. Istrië ,in het noorden, is zeker heel mooi maar te druk in juli en augustus. Pirovac is voor ons een mooi compromis wat betreft de afstand en de drukte.
Het weer is meestal mooi, maar houdt rekening met af en toe een pittige bui, die ook met flink wat wind komt. Vaak schijnt de zon een paar uur later weer volop.
In de baai bij Pirovac begint het meestal om een uur of 11 met een briesje uit zee, die om een uur of 3 tot windkracht 4 toeneemt, om daarna weer af te zwakken. We hebben 3,5 week zomervakantie en zijn gebonden aan de schoolvakanties. Heb je meer tijd of kun je in juni of september, dan zijn andere bestemmingen op de Balkan ook prima. Ook de zomervakantie van 2007 is zo verlopen. Geen moment spijt van een 2e reis naar hetzelfde gebied. Dit jaar, is het weer erg stabiel met bijna geen buien, waardoor regelmatig gebrek aan wind. Dan springen we gewoon lekker overboord voor de nodige afkoeling. Met snorkel, zwemvliezen en alles mag nat worden. Jammer dat het met 4 personen bij dagtochtjes blijft, waardoor je gebonden bent aan een camping. Dit was 20 jaar geleden wel anders, toen zwierven we 5 weken langs de hele kust. Wat nu?
Na 2 jaar Pirovac, misschien toch weer iets anders? Het opknappen en restaureren van de boot heb ik met veel plezier gedaan. Nu hij af is denk ik vaak: Weer een nieuwe uitdaging? Graag zou ik zelf een boot maken, trailbaar en met een druil. Of een groter boot, zodat we er met z”n vieren op kunnen bivakkeren? Daarom ga ik onze Merlijn te koop aanbieden zodat de weg weer vrij is voor een nieuw avontuur.
Frans Brinkhorst, augustus 2007.