Op 23 Juni scheepten zich in te IJmuiden op de Princess of Scandinavia: Ester en Jan Ten Hoope (30+/60+) met de cruiser Serendipity, Michel Maartens (±65?) met coaster Brandaen en Gunnar en Els Daan (beiden 70-) met hun Gig. Inschepen te IJmuiden Trip Volgt een geriefelijke overtocht met uitgebreid buffet, een gebalanceerde kooi en ‘s-morgens weer bunkeren aan het ontbijt. De haven van Newcastle blijkt ernstig in verval. Na het langdurig ontschepen trekken de diesels ons Schotland in. Na een lange dag met een gemiddelde van 50km/u arriveren we bij het veer van Corran Pt. over Loch Linnhe waar de wildernis begint.
In Kentra Bay, waar de scheepjes te water worden gelaten, voegt Tom Colville, onze gids, zich bij ons met zijn coaster Whisper of Sunart. Op deze man kun je bouwen. Hij is daar geboren en getogen en kent de wondere wereld van de Schotse westkust op zijn duimpje. Hij voert ons naar plekken waarvan je maar kunt dromen. Op zijn ervaring als zeiler en feeling voor de meteorologie kun je blindvaren. Veel achtergrondinformatie zou zonder hem maar met moeite te achterhalen zijn.
In drie weken tijd bevaren we de Lochs Moidart, nan Uamh, nan Ceall, Sunart, Teacuis, Drumbuie, Tuath, de Sounds of Arisaig, Mull en Iona, en maken lange tochten over de Passage of Tiree. We bezoeken de eilanden Shona, de Borrodale’s, Eigg, Oronsay, Calve, Gometra, Ulva, Iona en vele ‘skerries’ (Sgeir’s in het gaelic, rotseilanden), en passeren voor de kust van het wonderbaarlijke Eilean Staffa dat geheel uit basaltstaven bestaat. Totaal misschien een 60 zeemijlen. Twee maal wordt de Point of Ardnamurchan gerond. Daar is de kust over mijlen zeer onvriendelijk. Point of Ardnamurchan Weather
De wind zit meestal bij de Bf.3/4 en valt ’s-avonds vaak weg. Dan onstaan die prachtige spiegelingen van het zomernachtlicht die we ook van Zweden kennen. Maar af en toe rollen ook de schuimkopjes achter ons aan en reikt de golfhoogte in zeegang tot 1,5m’. De buien en opklaringen volgen elkaar snel op en een enkele dag blijft de zon ons verwarmen, maar meestal zijn Jaeger ondergoed plus truien, fleeces en jekkers geboden. Een enkele zomerse dag Water Water onder en boven ons dus. Soms bedreigend, soms paradijselijk. Drinkwater is te vinden waar een geel mos aan de oever groeit. Daar komen beekjes de zee in en zwemmen de zalmen naar boven.
Het tijverschil neemt gedurende de reis toe tot een 3,6m’ bij spring. De stroming in de zeegaten is navenant. Pilot en getijtafel zijn onmisbaar voor het vaarplan. In de Passage of Tiree wordt de vloed opgestuwd zodat bij Calliagh Point wervelingen, en bij wind tegen stroom grondzeeën ontstaan. Regen boven Loch Teacuis Food Een keer of vijf is er gelegenheid inkopen te doen. De tearoom op Eigg serveert een heerlijk seafood-maal en ook op Ulva en Iona hebben we ons laten verwennen. De Schotse keuken is lang niet slecht.
Maar ook uit zee valt veel te halen. Michel ving twee grote en smakelijke witte koolvissen (pollak’s), in IJmuiden aan de afslag ‘mooie wieven’ genoemd, en makrelen en ook Els had geluk met het paravaantje. Mosseltjes en alikruken werden onderweg bereid naar recept van Wouter Klootwijk. Zeekraal is schaarser dan op het wad, maar toch.. Een visser op Kentra schenkt ons een prachtige moot zalm en een ander verhandelt zijn kreeft.
De natuur is van overweldigende schoonheid. De geologische formaties van schisten en basalt, kwarts, graniet in alle kleuren, halfedelstenen als granaten, door de oceaan geschuurd en schoongespoeld of begroeid met wit/geel/groene korstmossen, de hellingen vol wilde rhododendrons, kromme eiken, varens en fijne grassen, de prachtige Hebridenschapen met hun zwarte koppen en het wild: edelherten, berggeiten, otters, grijze robben, de fascinerende Jan van Genten, puffins, zeekoeten en alken, Je komt ogen te kort. Het steeds veranderende licht en de zonnevlekken die als dia’s over de bergwanden wandelen, je krijgt het allemaal cadeau.
En de beruchte midgies? Dat viel eigenlijk erg mee. Natuur rond Loch Drumbuie Culture Daarvan is nu juist geen sprake. Of het moeten de sporen van menselijk leven zijn die te vinden zijn in de croft-ruïnes, de grafheuvels en de kastelen. Wel wordt er op stille avonden een deuntje op de trekzak gespeeld. Over de culinaire cultuur van dit gezelschap valt trouwens nog wel een novelle te schrijven.
Een fenomeen was de nagebouwde sloep van Sir Ernest Shackleton die we in Kilchoan aantroffen. Er zijn niet veel scheepjes waarmee dit mogelijk is. De bekende witte kieljachten zagen we de Sound of Mull op en neer motoren. Een enkele visserman tuttert ons tegemoet met zijn kotter vol kreeftenpotten en een bos oranje drijvers op het hek. De schipper van een luxe cruiseschip komt zijn stuurhut uit om ons te bedanken als we keurig in kiellinie groen laten zien in de nauwte van Sligneag Mor en af en toe verschijnt een veer van de Caledonian Mac Braine in het verschiet maar verder zijn we in deze wateren alleen met de orca’s en bruinvissen.
Het was mooi, en de kameraadschap hartverwarmend!
GD