Op zondag 3 juli 2005 vertrekken we om 09.00 uur uit Zeist met White Seal op haar nieuwe kanteltrailer. We gaan zeilen, maar wáár is op dat moment nog niet duidelijk. In de auto liggen de waterkaarten en de diverse gidsen van de Halligen, Kieler Bucht/Fyn en Limfjorden. De keuze van het vaarwater gaan we onderweg maken. Toch is er een lichte voorkeur voor de Limfjord. Na een prima reis, het is bewolkt maar droog, stoppen we in het zuiden van Denemarken in Aabenraa, daarmee is bestemming Halligen al gepasseerd.
Maandag 4 juli.
Denemarken ziet er nog net zo uit als het land dat 30 jaar geleden zo’n indruk op mij maakte. Een glooiende lappendeken van allerlei tinten groen, goudgeel met wat rood van klaprozen en blauw van korenbloemen. Hier en daar een wit kerkje of een boerderij. Na een prachtige tocht over secundaire wegen komen we rond het middaguur in Virksund Havn aan. De boot kan het water in. Omdat het hard (NO6) waait houden we het voor vandaag voor gezien en blijven vannacht in de haven liggen. We eten bij de kiosk aan de haven het gerecht van de maandag; biksamed. Het smaakt prima en na een wandeling langs de kust lezen we nog wat en gaan bijtijds slapen. In de nacht begint het te regenen en dat duurt tot dinsdagmiddag 15.00 uur. Dan is het droog en we gaan gauw de haven uit. Wij verheugen ons heel erg op het varen in de Limfjord. De wind is gedraaid naar het westen dus we moeten kruisen in de Lovns Bredning. Om 20.15 gaan we voor anker in de Astrup Vig, ongeveer 8 mijl van Virksund Havn. En dan begint het weer zachtjes te regenen en is het vrijwel windstil. We liggen hier prachtig. De baai is aan het eind heel erg ondiep, zelfs een Drascombe loopt hier vast op de (meest lege) mosselschelpen. Het lijkt wel of ze hier gedumpt zijn.
Woensdag 6 juli
Regen en de wind gedraaid naar het NO. Om 14.00 uur is het (bijna) droog en we gaan varen. Er is heel weinig wind, we schieten niet erg op en gaan voor anker op 60 cm water in de NO hoek van de Risgårde Bredning.
Donderdag 7 juli.
De windverwachting voor vandaag is NO 3-4. Om 09.30 gaan we anker op en zeilen richting Fur. Nu en dan valt er een buitje, dus vandaag is het aan- en uitkleden. Als we Fur gepasseerd zijn zien we een bruin zeiltje in de verte. Het schip lijkt in noordelijke richting te gaan. Maar al gauw gaat het overstag en kom onze kant op. Door de kijker zien we vrij snel dat het een Drascombe zou kunnen zijn én een paar minuten later zien we de driekleur wapperen. Als dan de kleur van de romp groen is en het een lugger lijkt te zijn… . misschien Castor en Pollux? Inderdaad, Rob en Karin! Onderweg naar Fur, waar ze de volgende dag gaan fietsen. Ondanks dat we ze al een minuut of 10 in de gaten hebben is de verbazing over zo’n toevallige ontmoeting zo groot dat we pas na een half uur tot de conclusie komen dat we niet eens een foto van ze genomen hebben! We varen die dag door tot Assels Hage, een wadachtig gebiedje aan de ZW-kust van Mors.
Vrijdag 8 juli.
Stralend weer, wind NO 3. We varen eerst terug naar het haventje van Jegindø in de hoop daar brood te kunnen kopen. Onderweg, net als gisteren, geleiachtige roze strepen in het water. Krabbenzaad? Jonge kwalletjes? Helaas, geen brood in de haven van Jegindø. Wel de mogelijkheid brood te bestellen voor de volgende dag, maar daar hebben we geen zin in, we bedenken wel iets. Gelukkig hebben we de wegenkaart van Denemarken aan boord en kunnen nu een dorpje of een camping vlakbij het water zoeken en daar proberen een bakker of supermarkt te vinden. We gokken op Karby, gelegen in een hoekje van de Visby Bredning. Het blijkt een goede gok, vlakbij de kerk is een “Brugsen”. De juiste plek om aan land te gaan is ook makkelijk te vinden, gewoon daar waar de plaatselijke bevolking gaat zwemmen vinden we een pad dat rechtstreeks in het dorp uitkomt. Na de boodschappen zeilen we verder naar de Dragstrup Vig, waar we in de NO-hoek een mooie ankerplek vinden.
Zaterdag 9 juli.
Als we opstaan om 07.00 is er geen zuchtje wind. De zon schijnt al wel heerlijk. We ruimen de tent op en gaan om 08.00 anker op. Er komt een heel klein beetje wind en we deinzen al koffie en thee zettend en brood smerend naar dieper water! Wat is dat toch leuk! Na een half uurtje gaat de fok erbij en nog een kwartiertje later ook het grootzeil. Intussen waait het N2. Voor de lunch gaan we voor anker op een strandje bij een klit. We verhalen nog een stukje omdat we de oeverzwaluwen niet willen storen. Na de lunch is er weer wat wind en we zeilen door naar de (klap)brug bij Vilsund. Aan de andere kant van de brug ligt al een poosje een zeilboot te wachten. Wij wachten ook even, maar niet lang. Mast naar beneden, druilmast eruit en wij gaan verder. Als we na een kwartiertje om kijken ligt die andere boot er nog steeds! Wij zijn nu aan de noordkant van Mors met zijn hellingen, waaronder de Han Klit, die steil en 65 meter hoog uit het water oprijst. Volgens de kaart liggen er aan de oever stenen onder water en we gaan heel voorzichtig naar de kant. Het water is prachtig helder, op de plek waar wij aan de kant gaan ligt niks in de weg, dus geen probleem om daar te ankeren. Ook hier gaan we stenen en fossielen zoeken, net als 30 jaar geleden. Tegen de avond gaat er een windje uit noordelijke richting waaien, dus we steken de Thisted Bredning over om voor anker te gaan pal west van het haventje van Storodde. Bij nadere inspectie blijkt het haventje vervallen. De kades zijn veranderd in een houtopslagplaats en er zijn geen steigers meer. Je kunt er nog wel ankeren, dus het is wel te gebruiken als vluchthaven. Tijdens het luisteren naar het weerbericht (D-Funk om 21.05) komt er een kajak langszij met daarin 3 jonge Denen om een praatje te maken. Een van de Denen heeft de Drascombe herkend en verteld dat hij helemaal verliefd is op zo’n boot maar hij kan er geen betalen want ze zijn zo duur! De zakflacon aquavit komt tevoorschijn en wij krijgen een glaasje aangeboden. Wij bieden hen een glaasje “Weduwe Joustra” aan. Later trekken zij hun kajak op het strand en bouwen een reusachtig vuur. Dat zullen ze nodig hebben, want ze hadden hun tent helaas in de auto laten liggen!
Zondag 10 juli.
Prachtig weer, hoge bewolking en wind uit het westen. Als wij wakker worden is de kajak weg. Zij hebben het vast koud en vochtig gekregen en wij denken dat ze heel vroeg de zon tegemoet gegaan zijn, terug naar Amtoft. We varen die dag via de Feggesund naar de Løgstør Bredning met als eindbestemming Livø. Een prachtig klein eiland, waar je alleen per (veer)boot kan komen. Nou, en dat doen de Denen dus ook. We hebben het nog nergens zo druk gezien. Het haventje is overvol en er liggen ook nog een 10-tal boten voor anker. Wij leggen White Seal op het strand en wandelen naar het dorpje. Zelfs op zondag is het winkeltje open en we kunnen brood bestellen voor de volgende dag en kopen natuurlijk worstjes voor vanavond. In de loop van de avond zien we heel veel badgasten vertrekken met de veerboot. De haven blijft echter overvol.
Maandag 11 juli.
Alweer stralend weer. Om half negen naar de Købmand om het bestelde brood op te halen en daarna varen we naar de noordkant van het eiland voor een flinke wandeling. Ook hier is de kust aan de noordkant van het eiland steil en daar zoeken we natuurlijk weer fossielen en mooie stenen. Geloof het of niet, mijn stokrozen groeien veel beter sinds er stenen uit Denemarken omheen liggen. We lopen door tot we weer in het lage deel van Livø zijn en gaan daar het binnenland is. Prachtige wandelpaden liggen er en we bezoeken de 2 uitkijktorens. Na de wandeling varen we langs de kust waar we vanmorgen liepen naar Fur en gaan aan de oostkant voor anker in de Färker Vig. Het is duidelijk dat de vakantie begonnen is. Lagen we de vorige week altijd alleen, hier liggen 10 boten voor anker met White Seal als enige op het strand, dat dan weer wel! De andere, diep stekende schepen, varen eerst een rondje in de Vig om te bepalen of het diep genoeg is en dan pas gaat het anker uit en plonsen de kinderen overboord. Zij houden toch minstens 2 meter water onder de kiel en dan zie je de bodem niet meer. Wij liggen op 50 cm en zijn de enigen die kunnen genieten van de onderwaterwereld door simpelweg over het potdeksel te hangen. De volgende dag, dinsdag 12 juli, varen we via de noord- en de westkust van Fur naar de haven, in het zuiden. Later varen we naar de oostkant van het eiland en gaan voor anker bij het witte kerkje. Dan kunnen we morgenochtend naar het museum, dat ligt op 15 minuten loopafstand.
Woensdag 13 juli is het alweer mooi weer, het kan niet op! Het museum is een aanrader. Ondanks het prachtige weer brengen we er een aantal uren door. Er liggen natuurlijk mooie fossielen, maar er ook een tuin met o.a. een oud boerenhuisje. Later in de middag varen we terug naar Astrup Vig, de 1e ankerplek op onze tocht.
Donderdag 14 juli.
Hoge bewolking en een zwak w-windje. Het is wat koeler dan de laatste dagen, we trekken zelfs een lange broek aan! Terug naar Virksund Havn. Om half 3 staat White Seal weer op de trailer, helemaal klaar voor vertrek. Er hoeft niets betaald te worden voor het gebruik van de helling en het parkeren van auto en trailer, dus we eten nog maar een ijsje bij de dames van de kiosk! We rijden die dag tot Schleswig en overnachten daar op de camping aan de Schlei.
Vrijdag 15 juli.
Om 08.45 vertrek uit Schleswig. We gaan niet rechtstreeks naar huis maar via Varel. Kurt en Regina (Butterfly) hebben dit seizoen helaas problemen die zorgen dat er bijna niet gevaren kan worden en we gaan hen verrassen met een bezoekje. De verrassing is groot, net als de gastvrijheid. We blijven eten en slapen. Kurt heeft een rookoven in de tuin en nog zalm in de vriezer, een flesje wijn erbij en het werd een héél gezellige avond. Uiteraard maken we plannen voor gezamenlijke tochten in de toekomst. Om te beginnen in september naar de Oosterschelde!?
Zaterdag 16 juli.
Het is koel, dus prima weer om te reizen. Na het afscheid van Kurt en Regina rijden we terug naar Nederland, eerst naar Nulde. Om 16.30 ligt de boot alweer in het water en gaan we naar huis. Het was een heerlijke tocht en Denemarken blijft hoog op ons lijstje van favoriete bestemmingen staan.
Margot Schaake a/b Cruiser White Seal