Traditioneel Winter Weekend 2005

Woensdag 2 november 2005
We vertrekken vroeg – voor ons doen. Reeds om 09:00 uur zitten we in de auto richting Harlingen – het tij wacht niet. Bedoeling is naar Texel te varen met hoogwater. Lukt niet want dat is het is om 09:30 uur al, maakt niet uit. We werken rustig door en rond 11:30 uur liggen drie Coasters, Gulliver, Tyke en Yraida, te water in de Nieuwe Willemshaven. Rijkswaterstaat heeft een mooie drijvende steiger tot privé domein verklaard zodat het wat klauter werk kost om voorraden en uitrusting aan boord te krijgen. En dat is nogal wat. Maar alles krijgt wel een plekje aan boord van de trotse yawl. Eerst even eten – uitgebreid en goed aankleden.

We besluiten naar de Dodemansbol te gaan via een stop bij de Richel. Een vliegende start is ons deel. Met ZO 5 – 6 stuiven we naar het noorden. In twee uur zijn we aan het einde van het Franse Gaatje voor een uitgebreide tij-stop. We spreken af nog een avondtochtje te varen naar het Posthuiswad. Inmiddels waait het zeer hard, ZO 6 en valt de regen met bakken uit de lucht. Wanneer we afvaren slaat de grote desoriëntatie weer eens toe bij mij – dat is ook al eens eerder gebeurt (zie verslag TWW 1999). Het is aarde donker, werkelijk een pikzwarte nacht. De buien zijn zo intens dat Vlieland en zelfs het vuur van Vlieland volledig verdwijnen. We gaan te 20:00 anker op. Ik pruts wat met de druil, kijk weer op en plopperdeplop! we zijn op weg naar Harlingen. Gelukkig heeft de schipper bedacht dat we sowieso over stuurboord moeten varen. Het is werkelijk een spectaculair tochtje, halve wind een donker gat in. We schijnen af en toe met de Maglite, maar het enige dat we daarmee zien is horizontaal striemende regen. In onze cocons van Goretex en fleece heerst een prettige warmte terwijl buiten de herfst heerst. Na een dik uur zien we de lichten van Cornfield (militair oefenterrein op de Vliehors) opdoemen en weten we dat we het gaan halen. We zetten Yraida pal op het strand met het hek tussen het helmgras en gaan redelijk vroeg op zak. We hebben gehoord dat de voorspelling voor de volgende dag ZW 8 is en besluiten daarom een dagje te blijven liggen. We willen tenslotte niet dood.

Donderdag 3 november 2005
Persoonlijk kom ik pas om 11:30 uur uit de warme zak. Voor die tijd liggen we nog op een forse branding te rijden en heeft het eigenlijk geen zin om de zak te verlaten. Ik doe dus rustig aan. ’s Middags brengen we een uitgebreid bezoek aan het Posthuys. De schipper verleidt het bedienend personeel voor de tweede keer dit jaar om de kaart uit de breiden met bananen-rum pannenkoeken. Ramona vertelt ons dat ze die avond scheep zal gaan op de Johanna-Engelina om daarmee de Waddenwedstrijd te varen – de afsluitende tocht van de bruine vloot. Ik geloof dat ze het liefst gezellig bij ons zou aanschuiven maar ja, er moet ook nog wat worden gewerkt.

Na een lang palaver geeft opstapper Frans van Gulliver de doorslag door voor te stellen dat we naar Terschelling gaan en wel naar de Wierschuur, alhoewel zijn schipper eigenlijk naar de Vierde Slenk wil. Er wordt die dag niet meer gekookt en we gaan weer vroeg op zak. Maar niet voordat we Yraida naar dieper water hebben verplaatst. De schipper geeft Gulliver een tip om een dubbele schoot op de gereefde druil te zetten zodat het killen van het achterlijk stopt. Hulli Gulliver komt weer een beetje tot rust na eerst als een hully gully kermisattractie achter haar anker te hebben liggen bokken.

De barometer zakt dan van 1011 naar 1004 Mb. Dit leidt gedurende de nacht tot een tot stormachtig aantrekkende wind.

Vrijdag 4 november 2005
Na een lange nacht van 22:00 tot 07:00 uur worden we fris wakker. We varen al rond een uur of acht en gaan als een speer met de zuidwesten wind in de rug. Het blaast met een kracht 5 en we gaan als de brandweer. Via de Vlielander Balg, het Franse Gaatje, surfend over de Meep en het Oosterom belanden we bij de Wierschuur. We zijn er echter zo vroeg dat we besluiten door te varen naar de Eerste Slenk. Daar stranden we op de bult die voor de ingang van de slenk ligt. Gelukkig draaien we met de kop in de wind want het poeiert nu keihard uit het zuid zuid westen. Het ziet er niet naar uit dat daar op korte termijn veel verandering in zal komen.

Inmiddels is Tyke naar de haven van Terschelling gegaan vanwege verplichtingen in de huiselijke sfeer. Van de wal komen berichten dat Gig Isle of Dogs en Cruiser Zwerver op weg zijn naar Harlingen. Ik moedig allen aan vooral voorzichtig te zijn en niet overhaast het zeegat te kiezen. Het waait echt heel erg hard. Het is in de kajuit weliswaar 17 graden Celsius maar de gevoelstemperatuur is vele graden lager. Het kabaal van de wind is daarbij zeer vermoeiend.

De schipper verzorgt de eerste en laatste warme maaltijd van dit TWW. Na lange jaren eindelijk weer eens een keer spruitjes met tahoe en klapper – verrukkelijk. Hij trotseert daarbij de koude van de kuip terwijl de primus haar werk doet en hem onderwijl ook nog enigszins opwarmt.

Vroeg op zak, dat verveelt helemaal niet. We maken enorme halen. De druil staat ongereefd en de stroom loopt dwars op de wind. Maar de druil trekt de boot steeds weer op de wind. Een onrustig bewegen is ons deel. Gelukkig liggen we lang droog! Als vanouds kwijt de schipper zich voorbeeldig van zijn zelf opgenomen verantwoordelijkheid als druilwachter. Ik slaap de slaap der onschuldigen.

Zaterdag 5 november 2005
De voorspelling voor deze dag is een forse west tot zuidwest 6 tot 7. We gaan rond 10:00 uur aan slag voor een tocht naar Griend. Doel is om dan op zondag via de Blauwe Slenk naar Harlingen terug te varen. Het wordt een lange dag aan de wind op fok en druil. Vijf uur lang beuken we tegen wind op. Halverwege verliezen we Gulliver uit het oog. Ze neemt een meer zuidelijke koers via de Oost Meep omdat ze het hakken tegen de golven in zat is. Logisch – ik ben ook blij wanneer het anker de grond in gaat. We liggen een mijl of vier ten noord oosten van Griend. Het wordt een van de meest onrustige nachten ooit op Yraida. De golven zijn staand en kort op elkaar – bepaald een warrig zeetje. We maken ernstige halen. Het water klapt over de kajuit en de loosputten maken bij voortduring een gorgelend geluid. Wonderbaarlijk dat ze al dat water überhaupt aan kan en de kuip niet volloopt! Helaas voor de schipper slaap ik weer als een roos, ik lig klem. Wanneer de vloed doorzet begint de kermis pas echt. Bepaald geen pretje. Omdat we op zondag niet te laat willen vertrekken liggen we zo dat we niet echt lang droogvallen.

Inmiddels horen we van de wal dat Isle of Dogs en Zwerver zo verstandig zijn om niet met ZW 7 de eerste schreden op het wad te wagen. Een wijs besluit en een hele geruststelling mag ik wel zeggen.

Via de sms horen we dat Tyke veilig thuis is aangekomen na een grande finale op halve windse koersen. Haar schipper heeft genoten.

Zondag 6 november 2005
We worden zondag vroeg wakker. Plan is de boot rond 12:00 uur op de trailer te trekken omdat bij laag water de helling door aangroei heel glad is. We zouden niet de eerste zijn wier auto het schip achterna ging! Maar we moeten wel even wachten totdat er voldoende water staat om te vertrekken, anders kunnen we niet manoeuvreren.

We willen proberen onder Griend door te varen en dan via de Blauwe Slenk glorieus naar Harlingen te schuimen om daar relaxed als een paar verwende scheepskatten aan te komen. Helaas loopt dit heel anders dan gepland. Het kittige zeetje dat de schipper naar eigen zeggen de halve nacht heeft wakker gehouden moet regelmatig worden teruggekopt. Grote zeeën komen over maar ook nu doet het Goretex haar werk. Helaas is ZZW 7 tegen met een sterke vloed en krachtige golven echt teveel om tegen in te knokken. Telkens wanneer we de Blauwe Slenk naderen komen we eigenlijk tot stilstand. De snelheid over de grond loopt dan terug tot bijna nul. Daarom schakelen we over op plan B: zuid-oost koersen, het Kimstergat oppikken en dan tegen het einde van de vloed opknokken, richting Harlingen. Al lodend zoeken we op fok en druil onze weg. Regelmatig gaat het roer eruit en manoeuvreren we verder op de zware elf voets essen stuurriem. Vreemd genoeg loopt Yraida dan harder! Uiteindelijk komen we bij de KG8 in het Kimstergat. Een flink tochtje rest ons nog zodat we maar meteen aan de slag gaan met korte slagen onder de dijk. Gelukkig ontwaren we aan de einder in een wolk van schuim de moedige Gulliver. Zij zijn verstandig en motoren richting Harlingen want ook op hen wacht het tij niet. Lafhartig nemen we een sleep aan en laten ons het laatste stukje naar de haven slepen. We zijn behoorlijk moe van dit tochtje!

In de haven wacht ons schipper Frans Zeegers. Hij heeft ons gevolgd tijdens onze omzwervingen. Volgend jaar is hij weer van de partij met zijn Coaster Skua.

We halen de bootjes op de wal en rijden rond een uur of vier lekker uitgewaaid richting huis. Volgend jaar is het plan om van 1 tot en met 5 november (volle maan) vanuit Lauwersoog Noordpolderzijl en de gesloten, maar dan geopende, platen onder de Rottums met een bezoek te vereren.

Antoine Maartens
Opstapper a/b Coaster Yraida