Salty Seagull

Na onze zomervakantie als gezinnetje met Seagull smaakte het toch naar (heel veel) meer. Nu heb ik in het verleden met allerlei platbodems op de Waddenzee gevaren en mij daar altijd samen met Anita, mijn vrouw, uitstekend vermaakt. Uiteindelijk heeft dat er toe geleidt dat wij tegenwoordig als man en vrouw door het leven gaan.

Nu vinden wij dochter Anna (vier jaar) eigenlijk nog te jong om mee te nemen op het wad. Dit in de wetenschap dat je het maar één keer kunt verknoeien. Daarom besloten wij het deze keer maar eens samen te proberen. En zo zijn wij dus naar Den Oever gereden alwaar Seagull te water is gelaten en wij met een mooie Wind 4 richting Eierlandse Gat en zo door naar de Vliehors.

Aldaar hebben we een heerlijke strandwandeling gemaakt. Na een lekker rustige nacht zijn we terug door het Eierlandse Gat gezeild richting Gasboeiengat.

Eenmaal aangekomen viel precies met hoogwater de wind weg. Daarom heb ik Seagull een flink eind verder geduwd, wandelend over de plaat totdat de wind zo aardig was om toch maar weer eens wat te gaan blazen.

Daarom vatten wij het plan op om richting Vlieland te zeilen. Eenmaal een goed eind onderweg geeft Aeolus (God van de wind) er voor die dag toch weer de brui aan. Omdat het inmiddels donker geworden is besluiten we te overnachten in het Franse Gaatje. Een beetje gewoontjes, maar we lagen daar toch maar prima.

saltys02.jpg

De volgende ochtend naar Vlieland gevaren, de haven in om de beentjes even te strekken en om op laag water te wachten. Nadat wij ons eten gekookt en gegeten hadden was het tijd voor vertrek. Voor ons dus terug naar Den Oever maar dan wel via de Afsluitdijk, we hadden tenslotte nog één dag. Eenmaal dichtbij Kornwerderzand bouwden de golven behoorlijk op, intussen stond er een stevige 4. Daarom door de sluis en achter de dijk, uit de golfslag, nog redelijk goed geslapen. De volgende ochtend zijn we met gereefd grootzeil en de fok een paar slagen in met een gemiddelde van 5,5 knopen aan de wind naar Den Oever gezeild. We hebben vooral die paar uurtjes werkelijk van de boot genoten. Een paar flinke klappen gemaakt, het water was ondertussen niet zo heel erg vlak meer. In Den Oever aangekomen de boot met behoorlijk wat moeite op de trailer gedraaid en naar huis gereden.

Eenmaal thuis had ik al de kriebels: maar vier dagen op het wad, dat is niet veel. Jaren geleden zat ik daar veel vaker terwijl ik nu een eigen boot heb. Ondertussen hadden we besloten om een nieuwe Pega trailer bij Drascombe Nederland aan te schaffen. Tijdens een praatje nodigde Michel ons uit voor het TWW. Tja, dan kun je eigenlijk niet weigeren!

saltys03.jpg

Er waren wel een paar problemen op te lossen. Anita en Anna zouden niet meegaan, dan maar in mijn eentje? Bovendien zou ik de zondag van het TWW 40 jaar worden en werd dus thuis verwacht. Ook de woensdag viel in het water omdat ik nog moest werken. Verder had ik nog twee bemanningsleden uitgenodigd maar die zagen er geen gat meer in (wegens te koud of te druk).

Dat werd dus op de tweede reis met Seagull op het wad, alles single handed. Oeps, ik weet niet of ik dat wel kan. Ondertussen mijzelf maar als halfwas TWW-ganger aangemeld met de mededeling dat als ik nog ging, zij geen rekening met mij moesten houden.

En zo vertrok ik in mijn eentje op donderdagmiddag om vier uur vanuit Den Oever richting de Lutjeswaard alwaar ik mijn Bruce anker liet zakken om te eten en vooral te slapen, het was een drukke week geweest. De volgende morgen met een lekker windje richting De Cocksdorp. Ik wilde dat geultje nu wel eens van dichtbij bekijken, was er nog nooit geweest.

Daar aangekomen even geankerd en gekeken hoe het er allemaal bij lag. Toen dat wat duidelijk leek ben ik het geultje in geroeid en kwam tegen de aanlegsteiger direct vast te liggen. Wat een timing! (maar niet heus).

Lekker gegeten van de meegenomen boerenkool met veeeel worst. Praatjes gemaakt met wat bezoekers die zich afvroegen hoe ik hier verzeild was geraakt. Nog eventjes de beentjes gestrekt, een paar foto’s gemaakt, tukje gedaan (nog steeds erg moe) en wat zie ik daar: dat moet haast wel een Gig zijn. Tjonge, daar gaan de TWW-ers in de vallende schemering door het Eierlandse Gat. Ik kijk ze nog even na en wacht op genoeg water om het geultje weer uit te roeien. Eenmaal er uit een flink eind naast de grote geul geankerd om mij klaar te maken voor de nacht.

De volgende dag in één ruk terug naar Den Oever, een stevig stuk zeilen, dus vroeg de zak in. Heerlijk geslapen en om 06.30 uur weer wakker. Anita gebeld met de vraag om het marifoonweerbericht even aan mij door te geven. Nou, nou, windkracht 4 tot 6, enfin, we zien wel… Om in ieder geval goed gevuld aan de strijd te beginnen weet ik zowaar 4 eieren, 9 plakken spek, 8 boterhammen en 1 liter thee naar binnen te werken. Bovendien is dat allemaal gewicht aan de goede kant als we gaan zeilen, en dat mag ook wel. Van mijzelf kom ik niet verder dan een schamele 68 kilogram.

Grootzeil gereefd, fok en druil erbij en daar gaan we (08.15 uur). De wind is inmiddels voornamelijk zuid dus dat wordt opkruisen (later wordt de wind iets west ten zuiden). Na een poosje zie ik een Gig voor anker liggen, zo te zien met iedereen nog in ruste… Ondertussen probeer ik hoog aan de wind zeilend zo nu en dan een harde vlaag te pareren en toch in de gaten te houden waar ik mij enigszins bevind. Achteraf bleek dat vooral de plaatsbepaling in het begin nu niet bepaald je van het moet zijn geweest. Ik schatte de Gig liggend in de Binnen Breesem, dat bleek later een paar honderd meter van het VC baken te zijn geweest.

In ieder geval geniet ik wel heel erg van het zeilen, ben met de boot bezig en leer ieder moment weer iets bij. Na geruime tijd gezeild te hebben (precieze tijdsbepaling ontbreekt, te druk met andere dingen) zie ik een ton opdoemen. Dat maakt dan ook dat ik weer exact weet waar ik mij bevind. Na nog even verder naar het zuidoosten te gaan besluit ik toch maar overstag te gaan. De slag is mij lang genoeg geweest en bovendien vaar ik zo ondertussen van mijn kaart af… op naar het zuidwesten dus. Het trekt verder aan, tijd om de fok meer in te nemen, maar eenmaal bij de Texelstroom blijkt de wind nog meer toe te nemen, ik schat toch wel tegen 6 aan.

Het grootzeil moet er af, en dat gebeurd dan ook. Verder op fok en druil. Al snel blijkt dat dat een goede beslissing is geweest: eenmaal dichtbij Oudeschild blijken er door wind tegen stroom een paar flinke kuilen in het water te zitten. Ik prijs mij inmiddels gelukkig dat ik ondertussen ook zo’n zwaardkast-droog-geval onder de kiel heb geschroefd: er komt echt wel water in de boot, maar NIET door de zwaardkast! Hulde aan de ontwerper!

Ook zie ik daar twee Coasters, naar later blijkt TWW-ers. Ik kijk er met verbazing naar: tjonge, jonge, wat gaan die te keer en dat met het grootzeil er nog bij, ja, ja, je hebt natuurlijk altijd baas boven baas. Ik zie een Coaster nog Oudeschild binnen lopen. Zelf ga ik dan weer overstag om de Texelstroom over te steken, de Bollen schampend het Malzwin in richting Den Oever. Vanaf het Malzwin zoveel mogelijk geprobeerd om naast de geul te varen en zo minder last van de tegenstroom te hebben. Toch loopt Seagull over de grond nog een 3,5 knoop. Later neemt dat verder af tot onder de 2 en besluit ik om toch maar weer het grootzeil te zetten. Dat lukt prima, maar vanaf nu is het wel weer extra opletten geblazen. Als ik er ook nog bij moet gaan pompen krijg ik het wat al te druk. Zo komen schip en bemanning om klokslag 16.00 uur behouden aan in Den Oever. Daar maar gelijk een telefoontje naar huis gedaan, dat maakt de ongerustheid weer wat minder…

De volgende dag, op mijn verjaardag heb ik het wel/niet geweten: punt is dat je veertig wordt en dus niet precies weet waar al die zere en stijve botten nu eigenlijk van zijn…

Er zit dan ook niets anders op dan het nog maar eens over te doen om over dat laatste zekerheid te krijgen!

Albert van der Haven
Cruiser Longboat Seagull