Hooggeachte Drascombevarenden,
Na een goede opstapervaring tijdens het zomerweekend van de NKDE in 2003 kriebelt er iets in mij en het gaat niet over. De nieuwsgierigheid van Karin was inmiddels ook gewekt en wij besloten op bezoek te gaan bij de Drascombevloot. Voor Karin een eerste kennismaking met deze scheepjes.
De ‘Drascombesfeer’ die wij bij het betreden van het haventerrein van Jachthaven ‘t Huizerhoofd in Huizen opsnoven deed ons beiden meteen goed. In alle rust waren mensen bezig hun schip vaarklaar te maken en te water te laten. Een groot aantal Drascombes lag al langs de steiger aangemeerd alwaar vele schippers en bemanningen inmiddels al duidelijk goed toefden, een aantal mensen waren druk in de weer om het zomerweekend in goede banen te lijden. Ondertussen werd ook de imposante Gig The City of Londen vaarklaar gemaakt. Een fonkelnieuwe Drascombe Coaster lag opvallend te lonken naar een schipper en met een bijna majestueuze trots lag daar het prachtige reddingsschip Zeemanspot. Mijn bloed lijkt dan daadwerkelijk sneller te stromen!
‘s Middags vielen wij met onze neuzen in de boter, want er was opstapmogelijkheid op het schip van Jerry Franz uit Luxemburg. Zijn Longboat heeft hij kort geleden gekocht en er nog maar een enkele keer mee gevaren op de Moessel. Veel stroom en weinig wind heb ik begrepen. Een maidentrip op de randmeren dus! Vorig jaar voer ik mee op de prachtige Lugger Anne van Hans Manschot en nu aan boord van de stoere Longboat van Jerry. Flink wat wind en redelijk open water dus voor mij weer een geheel nieuwe Drascombe ervaring. Voor Karin helemaal. Spannend! Meteen bij het verlaten van de haven buiswater over dat netjes opgevangen werd door Karin, geen druppel in de boot. En meteen ook behoorlijk schuin… dat is dan toch wel even wennen aan een nieuwe en onbekende situatie. Meteen ook wat nat en koud met al die wind. Na wegnemen van het grootzeil lag het schip meteen een stuk rustiger en groeide het vertrouwen in schip en bemanning. Tijdens de tocht naar het eiland van Piet Piraat en later die middag richting een gestrand vaartuig dat heldhaftig door de Zeemanspot naar dieper water is gesleept, ontdekte ik de vele trimmogelijkheden van een Drascombe en de noodzaak die ook daadwerkelijk te gebruiken.
Met harde wind op de terugweg ging het op een gegeven moment gewoon hard, geweldig zeilen. Deze dag heb ik ontdekt hoeveel er te leren is over het varen met een Drascombe. Jerry maakte van de gelegenheid gebruik door zeil te minderen en meerderen en te experimenteren met de stand van de zeilen. Goede trim van zeil- en lateraal oppervlak maken een enorm verschil, zeker bij harde wind. Ook bij het aanleggen onder zeil is het opvallend hoe direct het scheepje reageert op het gedeeltelijk ophalen van de kiel. Het vinden van een goede trim van lateraal- en zeiloppervlak vergt volgens mij veel oefening, maar door de trimmogelijkheden is het schip met een goede schipper voor mijn gevoel onder heel veel omstandigheden veilig, snel en comfortabel te varen.
Later die dag heb ik nog even reddingssfeer kunnen proeven op de Zeemanspot. Wat een prachtig sterk schip en enthousiaste schippers en bemanning. Het getuigt van veel nautische liefde om een dergelijk schip een waardig tweede leven te geven en ik ben blij dat er mensen zijn die dat ook daadwerkelijk voor elkaar krijgen. De reddingsactie van die middag bewijst dat het schip ook nog steeds een bijdrage kan leveren aan de veiligheid op het water. ’s Avonds was het erg gezellig tijdens het eten en al tafelend waren er interessante verhalen en wetenswaardigheden over Drascombes en het varen er mee. Een vriendelijke en gastvrije havenmeester had ons toestemming gegeven onze tent op het jachthaventerrein op te zetten en Karin en ik vonden een mooi beschut plekje achter een hoge haag. Lekker uit de wind en met zicht op haven en havengebeuren hebben wij daar prima overnacht. Ik miste overigens wel het geschommel met al die wind- en watergeluiden (wat naar horen zeggen niet van alle op de boten slapende mensen gezegd kan worden).
Zondag waaide het hard. Een aantal boten waagden het er toch op, waaronder de The City of Londen die met een voltallige en zeewaardige bemanning het ruime sop koos. Een prachtig gezicht om het schip de haven uit te zien zeilen. Met zes volwassen mannen aan boord toch zichtbaar voldoende bewegingsruimte, indrukwekkend. Karin en ik besloten die ochtend niet mee uit te varen. Karin heeft niet veel zeilervaring en zaterdag was het op momenten ook al aardig ruig. Bij mij kriebelde het natuurlijk wel, maar als je samen gaat zeilen moet het voor beiden leuk en ontspannen zijn. Ik wil in de toekomst natuurlijk vaker met Karin gaan varen en dan is het verstandig om een nieuwkomer op kleine schepen niet meteen de stuipen op het lijf te jagen met veel buiswater, hoge golven en scheefhangen.
Dromen over varen met een Drascombe is mooi, er mee varen mooier. Karin en ik hebben enorm genoten van de sfeer, de gastvrijheid, het zeilen en het op het water zijn. Een geweldig weekend.
Opstappers Karin Hayer en Bas Temmink