Mermaids maiden TWW

Na een THW (met dochter Sam) en een TZW (met de hele meute) moest het er maar eens van komen, een TWW. ‘Alleen voor de echte bikkels’ waarschuwde de annonce en wie wil daar niet toe gerekend worden. ‘IJs en weder dienend’ meldden we ons een paar weken voor vertrek aan en dat duidde niet op het weer maar op de drukte die een eigen bedrijfje met zich mee kan brengen. Gelukkig waren de goden (lees: klanten) ons goed gezind.

Een maat werd gevonden in Jelmer, een (jeugd)vriend waar ik bijna dertig jaar gelden voor het eerst de Waddenzee mee bevoer, of liever gezegd mee bevocht, maar dat is een heel ander verhaal.

Woensdag rond noon werd vanuit Zaandam vertrokken richting Lauwersoog, het vertrekpunt. Termunterzijl (het oorspronkelijke plan) was misschien wat verder rijden maar lijkt ons als vaargebied ook lang niet gek. Zeven Drascommers (Navis Longboat, Slack II, Tyke, Olle, Rietgans, Gulliver en Mermaid) stonden of lagen zich gereed te maken voor een afvaart die gepland stond rond zessen. ‘Bakboord uit de Paesensrede op en daar zien we wel’, was de marsorder. Het blijft altijd, ook na dertig jaar, weer een belevenis als de sluisdeuren opengaan en het zoute nat je tegemoet ruikt.

Nog geen twee mijl varen lukte het Gulliver om de enige zandbult in de verre omstreek te vinden en daar het helmstokje dermate op te belasten dat het verstandige besluit werd genomen terug te keren naar Lauwersoog voor een noodreparatie. Gelukkig werd de volgende de dag de aansluiting weer snel gevonden.

Een aansluiting die de Mermaid dreigde te verliezen want, eenmaal voor anker liggend op voornoemde Rede, kwamen we tot de ontdekking dat we in ons enthousiasme de doos met proviand waren vergeten. Niet zo handig met vijf dagen zeilen in het vooruitzicht. De volgende ochtend, na een wat rommelige nacht (het is altijd weer effe wennen…) besloten we Schier aan te lopen om een gat te slaan in de voorraad van de plaatselijke super. Vreemd hoor, een geheel verlaten haven, zonder drijfsteigers, havenmeesterhokje of douches. Je zou het geklapper van de vallen bijna gaan missen.

Vol goede moed werd de achtervolging ingezet richting het Willemsduin, althans die bestemming werd door de onvolprezen admiraal door ge-SMS-t. Willemsduin, Willemsduin zult u zich afvragen, nou dat deden wij ook. ‘Op het uiterste puntje van Oost Schiermonnikoog’ hadden we nog opgevangen. Gelukkig hadden we voor vertrek nog een nieuwe kaart van het Oost Wad aangeschaft en daar stond Willemsduin… niet op. Dan maar naar dat oostelijke puntje want zo klein zij die Drascomben nou ook weer niet. En ja hoor, na enig verrekijkerspeurwerk zagen we een zestal mastjes onder het baken liggen. Met de verontschuldigingen ‘Willemsduin staat niet meer op de kaart’ en ‘we hebben nog met een lamp geseind’ werden we weer liefdevol in de Drascombe armen gesloten. Het was een beetje thuiskomen.

Een fantastisch plekje daar, niet in de laatste plaats vanwege de prachtige wandeling die we konden maken naar het Noordzeestrand van Schier. Het werd helemaal een feest toen er een gezamenlijke maaltijd werd aangeboden door de bemanning van Slack II. Hulde, het smaakte meer dan voortreffelijk.

De volgende opdracht die de admiraal voor ons in petto had heette: ‘Joke’. U weet wel die van het ‘t Zielhoes in Noordpolderzijl. Leuk meid? We zullen het nooit weten want de wind liet het vrijwel afweten. Halverwege werd het admiraalsplan gewijzigd en werden we richting Simonszand gedirigeerd. En we zijn hem daar nog dankbaar voor want welk een wonderschone stek is dat daar. Temidden van een familie zeehonden (die Hannes liefdevol in hun midden heeft opgenomen) in een voor vrijwel alle windrichtingen beschut baaitje, in volstrekte rust op een Drascombe vertoeven, is groot geluk. Het zonnetje wilde hier zelf even deelgenoot van zijn.

Na een boerennacht de volgende ochtend nog even genoten van de rust maar de Mermaid bemanning was niet meer te houden. Nadat de Rietgans de thuisreis had aanvaart, startte de Mermaid haar BB (hoorde ik daar enig hoongelach?) om uit het baaitje te komen en onder zeil via de Spruit, Zoutkamperlaag richting het Rif te vertrekken. Jammer dat de admiraal hier even niet thuis gaf om een samenhangend plan te coördineren want achteraf bleek dat de resterende vloot een tochtje buitenom richting de Alexabaai (ook niet op de kaart) had gepland. De Mermaid pret was er niet minder op maar even leek het credo samen uit samen thuis ook op het Drascombe gebeuren van toepassing te kunnen zijn. Op het Rif deden we een moedige poging aan een fikse avondwandeling te beginnen maar na twee stappen verdwenen we tot kniehoogte in de drab. Een goed gesprek werd het alternatief.

Zondagochtend vroeg weer de trailer opgezocht en Mermaid naar haar winterstalling gebracht. De Mermaid bemanning heeft zich suf genoten en zal ‘ijs en weder dienende’ volgend jaar weer van de partij zijn.


Gert C. Schouten
Cruiser Mermaid