In 2003 zijn wij nog eens op dezelfde manier op vakantie gegaan als in de tijd dat we nog geen Luggertje hadden: Enorme “de Waard” tent in de aanhanger, kids (inmiddels pubers) op de achterbank en rondtrekken maar, dit keer door Zuid Engeland. Met deze vakantiebestemming vonden we het wel onze plicht om een kleine bedevaart te maken naar de plaats waar John Watkinson ons fantastische scheepje bedacht had.
Wat we vergeten waren was ons thuis zó goed voor te bereiden, dat we wisten waar die plek te vinden was. Alles wat we wisten was dat “Drascombe”, waarschijnlijk met toevoegsel “Barton” een gehucht of boerderij was in Devonshire of in de buurt daarvan. In Bath een nieuwe Road Atlas gekocht waar elk gat in moest staan. Daarin veel plaatsjes met de naam eindigend op “combe”, maar niets dat begint met “Dras”. Het is dus waarschijnlijk toch een boerderij.
Inmiddels waren we in Cornwall aangekomen en omdat onze volgende bestemming ergens in Devon zou liggen, werd het tijd voor een serieuze zoektocht. We wisten dat in Engeland het adres van een boerderij of afgelegen huis vaak alleen aangeduid werd met de naam van het huis, het plaatsje in de buurt en een postcode. Zulke adressen zouden toch bij de Britse posterijen geregistreerd moeten zijn. En inderdaad, op het postkantoor van Cornwalls hoofdstadje Truro was een aardige meneer achter het loket bereid om zeker 20 minuten lang alle dikke boeken met adressen in Devon voor ons door te bladeren. Toen de lokettist ook in het laatste dikke boek geen Drascombe gevonden had, verwees hij ons naar het plaatselijke “Heritage Centre”, waar mensen informatie kunnen zoeken over hun stamboom.
Het Heritage Centre was een vrij krappe ruimte op de eerste verdieping van een oud pand, vol hangmappen, boeken, veel stamboomonderzoekers en met een drukbevraagde mevrouw die het zaakje beheerde. Toen we na een tijdje wachten ons verhaal aan haar kwijt konden, verwachtte ze niet dat we in het Heritage Centre iets zouden vinden, “but my husband is a boat-builder, he must know”. De echtgenoot, die thuis bleek te zitten, werd gebeld. Watkinson was bij hem bekend en hij zou proberen het adres te vinden. Ondertussen zouden we ook zelf op onderzoek kunnen gaan in de openbare bibliotheek.
Wij een paar straten verder naar de bibliotheek en weer ons verhaal gedaan. Een (alweer) aardige dame was juist ons aan het helpen een computerprogramma op te starten dat ons verder moest helpen, toen de “heritage”-mevrouw de bieb kwam binnenstuiven met haar man aan de “cell phone”.
“He has found it!”. Het was nu lunchpauze maar daarna kwam Geoff Pryce met zijn vrouw mee naar het Heritage Centre. Geoff had een print bij zich van een internetkaartje met daarop duidelijk Drascombe Barton aangegeven. Het bleek in het noorden van Dartmoor te liggen, verrassend ver van de zee. Verder had Geoff ooit John Watkinson ontmoet toen hij (Geoff) als leerling botenbouwer bij Honnor Marine meewerkte aan het maken van de eerste mallen van de polyester Drascombes! Nu werkt hij regelmatig enkele maanden tot soms een half jaar in het verre oosten als opperscheepstimmerman bij het aftimmeren van megajachten.
Wat een vriendelijke, behulpzame mensen! En dat alleen maar om dit fotootje te kunnen maken!
Maus van der Weerd