Traditioneel Winter Weekend 2002 op de Duitse Waddenzee

Zes schepen verzamelen zich woensdag 16 oktober in de gemütliche zoutwater haven van Varel, onder Wilhelmshaven aan de monding van de Jade. Het is een internationaal gezelschap met de Ierse Coaster Ty Boat (Jack en Anne O’Keefe) op doorreis van Vilnis naar Dublin, de Duitse Coaster Butterfly van organisatoren Kurt Mross en Regina Rosenkranz, Coaster Slack II met Hans Frima, Cruiser Longboat Midi met Eugène van Corstanje en Navis Longboat met Michel en Antoine Maartens aan boord. Omdat hij vorig jaar als startschip fungeerde tijdens de ‘Herr Oscar Bohlen Drascombe Regatta’ (om de Schnurrbard Bokal) vaart – geheel voor eigen risico – ook de Vareler Cornish Crabber Tough Wood met Jürgen Töns en Mauritz Hermann mee.

De verwachtingen voor donderdag zijn Starkwind, dus drinken sommige bemanningen zich ‘s avonds vast wat moed in met een mix van exotische meegebrachte en lokale dranken: Ierse whisky, Litouwse rode wijn, Glühwein, Zeer Oude Jenever, Pilsener en Bokbier. Dit echter niet nadat het bekende Vareler visrestaurant met de blauwe dakpannen Kolter’s Meeresbuffet getest is: een waarlijke en niet te missen Geheimtip!

Donderdag ochtend blijkt de Starkwind Warnung te zijn vervangen door Sturm Warnung Starke 8. Alleen Navis Longboat vaart (onverantwoordelijk ongemotoriseerd) uit en geniet in de luwte van de zeesluis van het zich langzaam blootgevende ongerepte schorrenuitzicht. De overige bemanningen bezichtigen het Waddenmuseum in Wilhelmshaven. Op Midi is een tijdelijke ziekenboeg ingericht en herstelt Eugène met behulp van wat Ierse imodium van de voorbije drukke dagen.

Vrijdag dan eindelijk naar buiten! Er is geen gebrek aan wind, uit een donker zwerk geselen zware onweersbuien de cruise op het Vareler en Bockhorner Watt onderweg naar Dangast. Aangelegd in het Siel om na een korte bezichtiging van het dorp via het beprikte Dangaster Außentief af te varen naar de 36 meter hoge rood/witte Arngast Leuchtturm. Die staat midden in de Jadebusen bij een verzakte doorgang in de leidam op een in 1905 verdronken eiland. Butterfly heeft eerder op het enige stukje hard zand in de slikkige omgeving een Kanister verankerd zodat we de juiste lokatie onder de vuurtoren met gemak weten te vinden. In de sterke wind en harde stroom is het ankeren op de gewenste plek nog een hele opgave, alles lukt echter na een paar pogingen en zonder schade.

Als de zes schepen zijn drooggevallen blijken er in de directe omgeving originele Misch Muscheln te huizen die rap verschalkt worden om zowel als voorafje – vanaf Ty Boat – als als mosselsauce – vanaf Midi – te dienen. De Maître heeft een gezonde zalmzijde van zo’n meter in de bilge liggen die in tien moten in z’n rookoven belandt en even later, overgoten met plukverse mosselsauce, tezamen met salades van Butterfly en Navis Longboat maar net soldaat gemaakt kan worden. Het water stijgt namelijk rap op deze lokatie, het laat zich aanzien dat ons een vrij woelige nacht buitengaats te wachten staat.

Op de Longboat zijn daar standaard slingerkooien voor aangebracht. Als de bemanning zich met de hoofden naast de mastvoet neervlijt is er ruimte genoeg voor de schouders vóór de zwaardkast, passen de benen bij zijlig zelfs in een bergvak en ligt het lichaam ruggelings perfect zeevast. Wij worden pas weer wakker als het water weg is en de druilwacht kort zijn warme zak verlaat. Op meerdere schepen is de nacht doorwaakt, maar dat heeft achteraf ook altijd wel z’n charme…

Voorstel zaterdag ochtend is om naar Eckwardersiel te varen, daarna op te kruisen naar de ingang van het Vareler Tief en dan de Jade op. Echter, onder het mom van goed zeemanschap besluit Navis Longboat zich weer eens deviant op te stellen en suggereert direct naar de Jade af te varen. De motivatie is dat het ons niet de wijste optie lijkt om, gewaarschuuwd voor hagel- en onweersbuien met rukwinden tot kracht 8, in een open schuit de lagerwal op te zoeken. Hoewel het nu wel een kort tochtje wordt verenigt men zich na wat gepalaver per Kloesofoon en kanaal 69 op dit trajekt.

Eenmaal op de beschutte Jade klaart het al snel op en genieten we eerst van de uitgestrekte kwelders (Wiesen) en later van de vier meter hoge steile modderbanken waartegen we droogvallen. Touch Wood heeft zich even verkeken op het vallende water en grondt aan de oever, meters hoog boven de Drassers. Na een smakelijke garnalen/broccoli schotel aan boord van ruimtewonder Navis Longboat ankeren we ‘s avonds midden in de stroom om zodoende zondag ochtend hopelijk nog steeds te drijven.

Dat lukt allen en ook Touch Wood blijkt ’s nachts los te zijn gekomen. In alle vroegte (nou ja, te 0800) worden op Navis Longboat de riemen uitgebracht en genieten we van een heerlijk stuk met de stroom mee roeien tot we worden opgewacht door de binnenlopende vloedgolf. Bereiken gelukkig met nog net genoeg kracht in de armen de bestaakte kruising naar Vareler Hafen waar dezelfde vloed ons nu naar binnen spoelt en rap voor de zeesluis aflevert. Dit alles onder een stralende zon, dat is wel eens anders geweest die zondagen van het TWW!

De sluis draait te 1015 waardoor alle schepen al vroeg op de trailers staan. Kurt is daarbij zeer behulpzaam door in een waadbroek te water te gaan om de schepen in de achterlijke wind recht op koers te houden.

Ty Boat moest een vliegtuig in Hamburg halen, Slack II ging het kroost nog even instoppen en Butterfly de telefoonbeantwoorder afluisteren zodat Navis Longboat en Midi weer als laatsten aanleggen bij Kolter’s Meeresbuffet om het ongedwongen Vareler Hafen voorlopig vaarwel te zeggen. Met dank aan organisatoren Kurt en Regina die ondanks de barre omstandigheden het hoofd koel en de vloot heel en bij elkaar wisten te houden.

Het TWW 2003 vertrekt op 29 oktober vanuit Lauwersoog en hoopt daar 2 november even fris en doorgewaaid als dit jaar weer terug te keren.