Diverse reizen brachten de deelnemers op zondag 20 mei bij elkaar ten zuiden van het Simonszand. Whisper of Sunart, White Seal en Midi buiten om Schier, Yraida en Timshel lagen daar al. Na wat geneuzel kwam de groep samen voor een eerste palaver. Om 21:00 richting Willemsduin op Schier.
Maandagmorgen 21 mei met gezamenlijke arbeid de boten van het strand gesleurd. Timshel naar Schier voor foerage, de rest van het flottielje naar de ingang van de Alexabaai van Schier (zie Seasons mei 1998). De verlicht autocrate admiraal meende reeds nu in functie te zijn en had daarom in zijn wijsheid besloten de NW haak van Schier te laten voor wat hij was vanwege de heersende winden (NNO 4). Aan de einder verscheen Olle in de Zoutkamperlaag op weg naar het afgesproken punt.
Op dat moment voltrekt zich een historische cesuur in het bestaan van de Kring in de vorm van het spontane ontstaan van het Drascombe Branding Zeil Gezelschap (lidmaatschap gratis zonder ballotage behoudens het niet kunnen weerstaan van brekende rollers – inlichtingen bij de admiraal).
Wat wilde het geval: geen zuid ingang van de Alexabaai meer te bekennen. Goede raad was duur – westkant Schier ter hoogte van het Smeriggat, stuurboord uit over twee bankjes naar baaitje. Met vereende krachten werden de schuiten er overheen gesleurd, dit alles in adams-tenu. Men was namelijk door de branding heen gedenderd en daar abrupt tot stilstand gekomen De vuren werden ontstoken en de curries ontstonden zonder zichtbare moeite maar met zichtbaar plezier in de kombuis van Midi. Bij het vertrek van het laatste water verscheen Nico – een potentiële eigenaar. Toch nog plotseling kwam het water weer en daarmee ook een aanzienlijke branding. Olle had moeite er doorheen te komen maar de oplossing bleek ruwe heldenmoed – vol tuig en de rollers recht op de kop. De tocht eindigde op de ZW punt van Engelsmanplaat. Midi met waterzeil was niet bij te houden maar verloor er een dol. Deze vond Eugène de volgende ochtend na een urenlange zoektocht over de plaat weer terug. Frans van Costanje had een lang gesprek met de Robinson Crusoë van Engelsmanplaat over de lokale fauna.
Dinsdag 22 mei: Op weg naar Het Oerd. Lange, lege dag met wandelingen, twee warme maaltijden en een avondtochtje naar De Hon. Woensdag 23 mei zou een Hemelvaart flottielje aankomen in Lauwersoog. Helaas te laat vertrokken zodat het een lange tocht werd via het Wierumerwad, over de plaatjes, tegen de stroom in. Laat in de haven (15:30 uur) waar al een heel aantal schepen stond te popelen.
Woensdag 23 mei 2001
Chaos voor vertrek – niets nieuws onder de zon. Ik zal wel niet de enige zijn die dit probleem heeft. Langs Sneek om de vers geworpen Luuk & Gijs te bekijken bij Harry & Marieke. Ze zijn in de zevende hemel. Aan mijn knie hangt een haai (vrij naar HV) of twee want beweging is er maar weinig in te brengen. Eindeloos geteut en getreuzel om Navis Longboat opgetuigd in de plomp gekieperd te krijgen. Lange avond met teveel drank en een knoffige salmonella salade. Overnacht op het Lauwersmeer met alleen de voorkap op en staar het eindeloze zwerk in vanuit de warme zak. Zijn wij alleen in het heelal – dat soort vragen (zie ook www.seti.org) berooft me van mijn nachtrust – maar niet voor lang!
Donderdag 24 mei 2001
Vraag me af of ik wel kan/moet gaan. Stekende hoofdpijn, braakneigingen etc. Dat heb ik weer. Even hard zijn. Waarschijnlijk was mijn salmonella kip salade van gisterenavond toch nog minder fris dan ik al vreesde. Al met al een wel heeel trage start… Bij de Robbengatsluis aangekomen ligt een aanzienlijk eskadron voor de deuren te dringen. Ik zie wel achttien bootjes van drie nationaliteiten en vier typen. Er zijn een Scaffie, een open Longboat, Cruisers en Coasters. Sequana helpt me op de been met sinassprilletjes, meloen en boterhammen. Help hen door de sluis terwijl zij Navis Longboat slepen. Bij menigeen wordt een druppeltje zweet geplengd en een krakende vloek geuit. Na de sluis is Naaf een chaos zodat het een tijdje duurt voordat we op gang komen. De wind trekt wat aan en ik zet een rif. Stuur strak langs het hoogste bankje van de buurt. Anderen worden door rear-admiral KNR-Chris met Olle gesteund om er weer vanaf te geraken. Riem overboord en weer opgepikt. Bij Schier geankerd maar de admiraal zet aan tot verder zeilen tot buiten het natuurgebied. Volg, maar raak vast en schiet in een dippie – zeker te moe. Besluit verder te blijven liggen en te koken. Later varen we met de club naar het Willemsduin op Schier. Ik begin er nu echt van te genieten. Naaf loopt als een raket en de spulletjes die ik voor de zielerie heb gekocht lijken vooralsnog geen miskopen.
Overleg lang met de admiraal over de tactiek van de volgende dag – denk dat er voor D-Day minder opties en problemen zijn overwogen voordat een besluit werd genomen.
Vrijdag 25 mei 2001
Dag der dagen, Victoria Euforia, de moeder van alle zilte genietingen – enfin, ik zal me verder inhouden. Na eindeloos geteut als laatste vertrokken richting De Hon op Ameland. Prachtige tocht langs kunstmestvrij groen en blond gelokte duin partijen. Dit alles onder een onbewolkt zwerk, een lekker briesje en een algemeen gevoel van welbevinden. Met bovendien als grote doorbraak: voor de eerste maal stuurt Navis Longboat zichzelf! Wat een verlossing van lange uren sturen en kijken naar de oneindige einder. Verder blijkt het grootzeil daadwerkelijk goed uitgeboomd te kunnen worden. Aangekomen voor de haven van Schier blijkt Navis Longboat opeens een groot snelheids potentieel te hebben. Ze rolt de hele vloot op tot aan de admiraal toe. Deze maakt opeens een slick move en vaart tussen een branding en de kust van Schier richting het Smeriggat. Een prachtig bewogen, maar niet brekend, stuk water waar White Seal af en toe helemaal aan mijn blikveld ontsnapt achter de golven. Verder komt er geen golfje over en zijn noodmaatregelen niet aan de orde. Bruisende Drassers komen zo wel heel snel bij de Engelsmanplaat en Het Rif. Riem overboord en weer opgepikt – dit moet geen gewoonte gaan worden. We gaan verder naar De Hon waar een palaver van ongekende proporties wordt aangericht door Olle, Whisper, Navis Longboat, Midi, Yraida en White Seal. De rest van de vloot die het Wierumerwad had gekozen op weg naar De Hon zien we ook voor anker gaan. Met champagne en een speech van de admiraal wordt het vierde lustrum van de tocht gevierd en de goden gedankt voor dit tochtje in het algemeen en deze dag in het bijzonder. Later verschijnt ook de rest van de vloot en maken Tubby-Too en Timshel een fraaie fly-by richting Noordzee. We maken een mooie wandeling met alle bemanningen en hebben de gelegenheid om ook wat nieuwe mensen te spreken – daar is het tenslotte oorspronkelijk allemaal om begonnen: gezelligheid en Wadvaren voor aankomende Wadvaarders. Ben zeer onder de indruk van de avonturen van Malmok in het Oostelijk Waddengebied – welke bepaaldelijk wel zeer bevaren zijn. Zie uit naar Wietse’s maritieme memoires. Na het opnieuw copieuze diner verplaatsen we naar Het Oerd voor de nacht – ben te lui om zelf nog iets te doen zodat ik mezelf bij Olle opdring om er te komen. We varen er met twee fokjes voor drie bootjes naar toe. Malmok blijft liggen voor een vroege terugtocht naar Drachten.
Zaterdag 26 mei 2001
Geen wind, dus een kort tochtje. De wind is naar het westen gedraaid zodat de koers eens te meer bezeild is. Midi gooit op een goed moment haar anker over the side. Dit gedrijf is ook maar niets. Hooikaas (door het water lopend de boot voortslepend) mijn schuit terug naar waar Midi, Olle, Yraida, Aragorn en Rietgans een gezamenlijk vlot vormen. De andere schepen gaan een endje verder voor anker met het oog op een vroegtijdig vertrek de volgende morgen. Chris bakt voor en nuttigt met de hele mespogge een afwas teiltje met flensjes. Maak met Eugène een prettige wandeling over de bank naar de branding en bedenk me dat toch slechts een handjevol medelanders dit stukje Nederland per jaar betreden. Wie ben ik, dat ik dit mag doen! (Met dank aan d’oude Koningin – 1948).
Hoor van de admiraal die met gevaar voor eigen leven en in rappers/home-boy tenue gestoken het andere eskadron heeft bezocht, na het oversteken van de wel zeer slikkige geul, dat het palaver aldaar een nieuw hoogtepunt heeft bereikt. In Timshels kuip bleek de Ikea klaptafel van de Imp perfect te passen als stamtafel! Diner aan boord van Navis Longboat; onder de kap wordt het een blije anarchie. Slaap de slaap der onschuldigen – geen druppel drank in het lijf en redelijk bijtijds op zak.
Zondag 27 mei 2001
Yraida en Navis Longboat zijn weer de laatsten die afvaren. Iedereen is al vertrokken. We zien de nieuwe Koopmans van de Twentse A-Selectie nog voorbijkomen – modern gelijnd maar op het eerste gezicht klassiek getuigd, een opmerkelijke schuit. Nemen afscheid van Olle, Tubby-Too en Midi die nog lekker een stukje verder mogen varen – mazzelaars.
Een mooi winderig tochtje met kletterende regen waar eens te meer blijkt dat mijn nieuwe zeilpak precies is wat ik wil(de) hebben. Navis Longboat bruist met een rif in het grootzeil en vier slagen rond het voorstag volledig droog door het woelige water heen. Later kan de fok er helemaal bij en maak ik een snelle inhaalslag naar Yraida toe. Samen varen we het drukke sluizencomplex in. We nemen een dukdalf, maken gereed voor schutting, wrikken naar voren en schutten meteen verder. Geen oponthoud of vertraging – niets. Uitgebreide lunch op het Lauwersmeer met een evaluatie van de groepsdynamica gedurende de tocht. Lang gedoe om de schuiten op de trailers te krijgen. Een vet diner volgt in restaurant Het Piereneind op de pier dat, naar ik nu heb gehoord, in handen van de vorige eigenaar een bewogen bestaan kende. Dit alles in wat bijna traditioneel Lauwersoog weer begint te worden – sowieso regen, vaak koud en winderig maar in volle Waddensfeer. Een lange rit naar huis met visioenen van volgend jaar om bij wakker te blijven rest nog slechts als ik de Lauersee Wei op draai.
Antoine Maartens
Navis Longboat