Zomertocht 2016 deel 2

Dag 7

Schitterend weer met een lekker windje: ZW variërend 4 tot 6. Beetje na LW onder Borkum langs, stukje Eems kruisen en weer het NL wad op. Half uurtje voor HW bij NPZ naar binnen. Besluit nu dat er ruimte is, dus veel, heel veel, eigenlijk alles moet op het laatste moment. En omdat het weer zo mooi is (en zondagmiddag) is er flink veel bekijks. Toeschouwers galore. Gelukkig gaat alles gesmeerd. 🙂

Gedurende de dag sms-contact met verhuurder over een oude reparatie bovenaan het achterlijk grootzeil die heel langzaam aan het loslaten is. Ik kan nergens naaiset of zelfs maar tape vinden aan boord. Verhuurder bevestigt dat dat er niet is, en meldt daarna dat ik het ook provisorisch kan repareren met tape. Wat er dus niet is…

Dag 8

Wegens waarschuwing ZW7 en onweer besluit ik maar n extra dag in NPZ te blijven. Ontmoet in het Zielhoes ouddrummer van Cuby, H. 71 jaar. Mooie vent, praat wel erg veel: ken nu z’n hele levensverhaal.. Later wandelingetje naar Usquert, visrestaurant helaas dicht wegens zondag, aangenaam verrast door het gemeentehuis van Berlage.

Dag 9

Plan voor de dag is om voor het HW van zonsopgang te vertrekken, en te eindigen bij de Hon, uiterste Oostpunt van Ameland. Haalbaar? We zullen het wel zien. Windverwachting: ZW 5-6, later WZW 3-4, hopen dat de wind pas gaat ruimen als ik over de wantijen heen ben..

Wekker om 3.35 uur, helaas niet geslapen. Vlak voor inslapen eerst telefoon van het thuisfront, later thuiskomende Duitse buren die met locals aan de boemel waren gegaan. Tja.. Alle voorbereidingen dubbel checken ivm moe en nog donker, en vertrekken op motor. Minuut later valt motor uit. Onder mentaal gescheld op verhuurder (vaste routine bij alles wat mis gaat) snel het grootzeil gehesen, maar zit al vast aan SB. Met roeiriem uit de blub geboomd, niet de meest praktische vaarboom, maar het werkt. Dan het volgende probleem: het geultje is gestremd! Had de vorige dag al gezien dat werklui bezig waren met aan de landaanwinningswerken. Nu blijkt dat ze hun ponton met paaltjes en het slepertje ’s nachts vrolijk onverlicht in de geul laten liggen… Stelletje zakkenwassers!! Ik kom er met centimeters speling langs, en vraag me af hoe de Duitse buren met n stukje groter schip dat gaan doen, als het ze überhaupt lukt om op te staan. Overigens ben ik erg blij met de goede zaklamp die ik heb meegenomen, in het half-donker is het bijzonder lastig alle staken en stokjes te zien.

Omdat de wind al snel relatief Westelijk is, schiet ik minder goed op dan gehoopt. Ondertussen, kruisend naar het wantij van het Lutjewad, staat er ook al een behoorlijke stroom tegen. Gelukkig waait het, en kan ik tegenstrooms blijven kruisen in de steeds smaller wordende geul. Continu diepte peilen, niet meer zo mooi helder water als in Kalfamergat. Wanneer ik niet meer fatsoenlijk aan de wind kan varen zonder meteen weer overstag te moeten besluit ik maar het anker er in te gooien.

Een halve minuut later bedenk ik me iets. In die verhalen op de site van de nkde die me inspireerden, ging het zo nu en dan over hooykazen. Nergens een definitie te vinden, maar ik kwam door de context tot: ‘wadend jagen’. En als ik me niet vergis is dit een schitterend moment om eens te zien of dat nu echt werkt. Dus hup, kleren uit, landvast voorop vast, het water in, en hooykazen maar. Dat valt nog niet mee. Tegen stroom en wind uiteraard, maar bovendien slik, dikke slik. Diepte variërend van tepelhoogte (oeps, toch nog een stukje geul) tot enkeldiepte (bijna vast op de plaat, sprintje terug naar de geul). En diepte vooral ook variabel: van de ene stap op de andere kan het zo maar een halve meter schelen. En veel glibberen en glijden. Maar toch, in ruim een uur ben ik meer dan een mijl vooruitgekomen. Niet genoeg om het wantij over te komen, wel genoeg om flink moe te zijn (misschien had de gemiste nacht daar ook mee te maken) en triomfantlijke sms’en te versturen.

Als het water er weer is kan ik weer verder, voorbij het wantij nu hetzelfde verhaal: zowel wind als stroom tegen… Nu zo’n beetje W5. Na anderhalf uur kort ankerstopje om wat te eten en n rifje te steken. Bij verdergaan tweede vis-poging. Wie weet is er in NL meer geluk. Via Lauwers en Wierumerwad naar Smeriggat, en er nu op tijd aan gedacht de vislijn binnen te halen. Helaas blijkt de zwengel van het hengeltje af te breken, dus het lijkt er op dat ik goeikope crap heb gekocht.. In het Smeriggat kom ik vast te zitten, en ben lichtjes gedesoriënteerd over waar ik precies ben. Het zal wel, eerst eten, en ben ook flink moe merk ik.  Het is ongeveer 16 uur na vertrek, en heb bij Lutjewad 4 uur stilgelegen.

p1100484

Dag 10

Word vroeg wakker, afgaand tij en geen wind. Ik besluit maar n stukje te motoren richting de Hon. Had ondertussen bedacht dat ik in NPZ benzinepeil gecheckt had, en vervolgens niet handmatig opgepompt. Het schelden op verhuurder was dus (deze keer) niet op z’n plaats.. Onderweg keertje vast, maar met stroom losgeboomd richting geul. Soms is stroom ook erg makkelijk, duidelijk welke kant dieper water is. Vaar in een keer door naar de Hon, en zet mezelf op t strand. Prima zo. Vlak achter me stroomt de geul dwars, leuk om te zien dat zeehonden me telkens bekijken terwijl ze zich laten meedrijven. Onder water gaan ze stroomopwaarts terug en kijken nog een keer. Gezellig 🙂

Rest van de dag vakantie. Lezen, dutjes, Tour luisteren op radio, wandelingetje, zonnen, om me heen kijken, genieten.

Dag 11

Terug richting Robbensluizen, 3 uur voor HW bij NW 5. Precies na vertrek komt er een enorme bui over. Erg veel wind, nog veel meer regen. Lekker hoor.. Verderop in Zoutkamperlaag flink golfsurfen, spektakel. Sluis ging weer soepel, kerel achter me (solo in scherp jachtje) zat enorm te kutten. Voel ik me weer extra kundig natuurlijk. Op het Lauwersmeer leg ik aan op de Stropersplaat voor de laatste nacht. Merk dat t heftig was met die wind, vermoeid door slechts 4 uur varen.

Dag 12

Slechts drie kwartier terug (kruisend) naar verhuurder. Boel leeghalen en vele kilo’s lichter weer t ov in. Het zit er weer op. Ik heb het idee dat ik niet eens zo heel veel gedaan heb, maar misschien is dat een rare gedachte. Veel dingen nieuw gezien en ervaren, en weer bijgeleerd. Volgende keer kan ’t dan nog weer soepeler, en wellicht zonder vistuig te slopen.

Nu eerst op naar Kroatië voor een welverdiende vakantie.. 🙂

Eltjo, a.b. Elisabeth