Al jaren keek ik verliefd en bewonderend naar de Drascombe als ik die tegenkwam op het wad, varend met de Anna Maria, een Trewes 1A uit 1962, ook zo’n klassiek bootje. Afgelopen zomer nog in de sluis van Kornwerderzand. Vanaf het IJsselmeer kwam er achter mij een Drascombe roeiend de sluis in, echte puristen, zonder bb motor. Bewust bleef ik wachten tot zij de sluis uit roeiden en bleef achter hen varen om te kijken hoe ze het deden. Heel simpel, gewoon effe roeien en daarna zeilend het wad op, prachtig vond ik het.
In diezelfde tijd groeide bij mij het plan om onze Anna Maria naar de Middellandse Zee te brengen, als een soort tweede woning. Af en toe in voor en najaar daar naar toe en al ‘scharrelend’ de kusten van Italie, Kroatie, Griekenland, Turkije en wie weet wat nog meer, te verkennen de komende 10+ jaren. Wie weet komt de Anna Maria nooit meer terug op Texel. En inderdaad, inmiddels is besloten dat ik de Anna Maria in etappes van een week, binnendoor, over de spitsenroute, naar Marseille breng. Ik hoop daar in het voorjaar van 2018 aan te komen.
Tegelijkertijd drong tot me door dat ik dan wel een alternatief op Texel moest hebben. Mijn grote passie is nu eenmaal varen. Niet alleen zeilen, maar ook mosselen en oesters rapen, vissen. Kortom scharrelen op het wad. Een paar weken geleden werd ik door de eigenaar van strandpaviljoen Paal 9 erop gewezen dat er een mooi bootje, een Drascombe, te koop lag in Oudeschild, te vinden op Marktplaats. ’s Avonds uitgezocht en ik zag dat een redelijke prijs werd gevraagd. De volgende middag, om 13.30, belde ik Lucien Drusee, de eigenaar, sinds een paar jaar wooonachtig in Oudeschild. Ik vertelde dat ik interesse had en om 13.45 zat ik met Lucien tijdens een forse regenbui onder het dekkleed op de ‘Vrouwe Uiltje’ met hem te praten. Hij vertelde over zijn studententijd met vanderSmissen, dat die hem meegenomen had in zijn liefde voor een Drascombe. Ik keek rond op de boot en besloot na 10 minuten dat ik zijn boot wilde kopen (jaren geleden had ik een boekje van vanderSmissen gelezen over zijn avonturen met een Drascombe). Lucien was perplex. Wil je dan geen proefvaart vroeg hij etc. Nee hoor zei ik, ik koop de boot voor de vraagprijs. Twee dagen later ging ik naar de fam. Drusee thuis in Oudeschild en maakte ter plekke het geld over, met mijn mobiel. Daarna nog even gekeken naar de bijbehorende bb motor, een nieuwe Mercury 5 pk, en een zeer goed onderhouden trailer. Mijn vertrouwen bleek gegrond.
De zaterdag daarna een eerste korte proefvaart gemaakt, met mijn vrouw, dochter en schoonzoon. Een uurtje vanuit Oudeschild. Vol tuig en even naar de Bollen. Prachtig, Bft 2-3 en ik voer de Dras zo op een zandplaat, stapte buiten boord en duwde de boot er weer af. Veel gemakkelijker dan met de Trewes (5 ton). Heerlijk gevoel, alsof ik weer zoals tijdens mijn jeugd op een BM’er 12 kwadraat voer over Belter en Beulaker Wiede.
De zaterdag daarna, 30 september, was de verwachting dat het kortstondig Bft 7-8 zou worden ’s middags. Dit is mijn kans dacht ik, nu kan ik de Dras echt uitproberen, in mijn eentje. Op vrijdagavond de nieuwe naam, Sluussien, op 2 stukken karton gezet. Sluussien is de koosnaam van mijn vader voor mijn moeder die op 80 jarige leeftijd 2 jaar geleden is overleden. Democratisch tot stand gekomen deze naam. Ik stelde voor om haar Anna Maria II te noemen, maar mijn vrouw en kinderen vonden dat te saai en kwamen met ‘Sluussien’.
Zo gezegd zo gedaan, ’s middags de nieuwe naam over ‘Vrouwe Uiltje’ geplakt en 2 uur voor laag water vertrokken uit Oudeschild, wind ZW 5-6 Bft op dat moment. Ik ging op dat tijdstip weg omdat ik rond laag water mosselen wilde rapen op een wilde mosselbank op de Schorren. Met de Anna Maria, diepgang 1.15 m, moet ik dan op ong. 1 mijl afstand ankeren en er vervolgens naar toe lopen/waden. Met Sluussien, diepgang 0.35 m, zou ik er vlakbij moeten kunnen komen.
Heerlijke zeiltocht voor de wind naar de Schorren, alleen fok en druil omhoog en zelfs sneller dan met de Anna Maria (Sluussien voor de wind). Bij de mosselbank aangekomen, ik heb een hand GPS van Garmin waarmee ik in voorgaande jaren navigatie t/m Finland heb gedaan, bleek dat deze niet droogviel. Doodtij en opzet vanwege westenwind. Jammer, maar niet getreurd, dan maar proberen of ik met Sluussien kruisend tegen de stroom in terug naar Oudeschild kon komen. Ik zat weer te genieten. Veel beter aan de wind dan de Anna Maria. Ik kwam zelfs vooruit tegen de stroom in.
Maar…. na een uur bleek dat mijn vooruitgang na een paar slagen toch niet fantastisch was. Niet getreurd, dan maar de bb motor aan en kijken wat Sluussien dan kan, recht tegen de wind in. Dat ging fantastisch, snelheid was rond 4 knopen en wederom veel sneller dan ik gewend was met de Anna Maria (Met een glimlach op de motor #).
Ik voer ongeveer een half uur op deze manier, zittend onderin de kuip zodat al het buiswater grotendeels langs mij heen ging. Ik genoot. Ik had geprobeerd om de rolfok op te draaien maar dat lukte niet, touw in de war oid. Even getwijfeld maar besloten om er niets aan te doen, ik was nog een uur varen van Oudeschild en naar voren gaan op een stampend schip vond ik te link. Uitstellen tot in de haven van Oudeschild was mijn besluit. Even later zag ik dat de sb stag los was, later bleek dat de spanner losgetrild was, blijkbaar waren de borgmoeren niet voldoende stevig aangedraaid. Wederom twijfel, maar besloten er niets aan te doen. Immers, een stampend schip recht tegen golven en stroming in, inmiddels Bft 7-8 zag ik later, dus zou de voorstag het moeten kunnen houden. Dus gewoon onder in de kuip blijven zitten en ervoor zorgen dat Sluussien op de motor recht tegen de wind in bleef varen.
Nog even zo doorgevaren, ik had er vertrouwen in. Maar dwars van de Ijzeren Kaap, zo’n 3 mijl vanaf Oudeschild, begaf de bb motor het. De wet van Murphy. Achteraf bleek dat ik vergeten was om de ontluchtingsnippel van de voorraadtank los te draaien. Hoe dan ook, ik probeerde de motor weer aan de gang te krijgen, lukte niet. Dus het onvermijdelijke gebeurde: Sluussien veranderde van koers, de fok ving wind en de mast ging onmiddelijk overboord. Ik nu wel naar voren en het paraplu-anker over boord, vervolgens kijken wat er exact aan de hand was. Dat viel mee. De schroeven van de mastvoet waren uit de polyester ‘buiskap’ getrokken, geen gebroken mast.
Terug naar de kuip, effe nadenken. Ik constateerde, ook op mijn GPS, dat het anker het niet hield in Bft 7-8, ging met een gangetje van ong. 1 knoop achteruit het mosselveld weer in. Dan maar mijn vriend Adri bellen. Met hem, 80 jaar!, heb ik veel avonturen beleefd, o.a. een zeiltocht rond de Oostzee vorig jaar. En uiteraard wilde Adri mij met zijn zeeschouw, een Westerlaken, komen halen vanuit Oudeschild. Ik ondertussen proberen om de voorstag los te krijgen, de fok op te rollen en zo wellicht de mast weer aan boord te krijgen. Maar dat lukte niet. Geen gereedschap aan boord, dom.
Ondertussen zakte ik gestaag verder en verder het mosselveld in, gelukkig niet richting de dijk. Na een half uur belde Adri, hij moest uit onze woonplaats, den Hoorn, komen en had op de verenigingshaven iemand gevraagd of die mee wilde voor deze reddingsactie. Deze ervaren waddenzeiler had gezegd: “Adri: laten we verstandig zijn en de KNRM bellen met dit weer, we vertellen niets aan Herman want we weten dat hij er een hekel aan heeft om de KNRM in te moeten roepen”. Adri belde mij terwijl ik de reddingsboot van de KNRM aan zag komen. Ik besefte me gelukkig onmiddelijk dat zij gelijk hadden. Het was geen weer om met een stalen zeeschouw langszij te komen.
De mannen van de KNRM, 7 totaal, kwamen met een grote grijns langszij. De helft van deze mensen ken ik persoonlijk, ik woon al meer dan 35 jaar op Texel. Eindelijk kunnen we je nu echt helpen zeiden ze. (In voorgaande jaren is het 2 keer voorgekomen dat ze onnodig bij mij kwamen omdat ik met de Anna Maria, een stalen langkieler, S-spant, droog en schuin gevallen was en fietsers vanaf de dijk in paniek alarm hadden geslagen).
Zeer vakkundig zorgden zij er voor dat mijn voorstag los kwam, de mast en de fok binnenboord, voordat ze me rustig terugbrachten naar de haven (Op Sleeptouw). En als trouwe donateur kostte me dat niets!
De lessen hieruit zijn duidelijk lijkt me, belangrijkste voor mijzelf is dat nog meer van het zeilen met een Drascombe ben gaan houden!
Herman Ridderinkhof
lbc Sluussien
# in deze video lijkt de Slussien hevige slagzij te maken, dit is echter een louter digitale “freak wave” waar de redaktie nog aan werkt….